Omgaan met tegenslag

“Vandaag verloren, maar morgen weer een dag.”
                                                            - Sam Rain

Je krijgt niet altijd wat je wilt. Call it a fact of life. Dan moet het zo zijn en dan moet je het accepteren; precies zoals het is. Begrijp me niet verkeerd; bij tegenslag mag je verdriet hebben, boos zijn en rouwen. Maar laat het je niet beheersen. Want dan eet het negatieve je op van binnen en laat niets van je over. Dan wordt je geconsumeerd door jezelf en zul je er naar handelen.

Volgers van ‘The Secret’ zijn het er natuurlijk niet mee eens en religieuze zwevers geven dan hun Godheid de schuld. Dat er een reden is, maar dat zie je dan wel weer. Maar tegenslag is gewoon natuurlijk; ongeacht z’n oorzaak. Hoewel de één meer en de ander heftiger tegenslagen moet verduren zondert het leven niets en niemand uit. Je kanariepietje gaat ooit dood en je ouders worden ooit ziek. Je kunt beschuldigd worden van iets wat je niet gedaan hebt of niet geloofd worden als het erop aankomt. Geen kind vraagt om slachtoffer te worden van een pedofiel, geen vrouw om verkracht te worden. Niemand kiest voor armoede en niemand kiest voor criminaliteit. Dat achter alles een reden ligt en achter alles omstandigheden dat staat buiten kijf. Maar dat het gebeurd is ‘normaal’. Je doet het, het overkomt je of je bent er getuige van.

Wanneer het is gebeurd, dan zal je het een plek moeten geven. De gedachten spelen de grootste rol: een gedachte resulteert in een emotie dat weer resulteert in een handeling. Zo kan de gedachte ‘oma is zo ziek’ de emotie verdriet oproepen. De handeling is dan een huilbui of zelfs met borden gooien. Daarom begint het eerste slagveld eerst tussen de oren.

Er zijn een aantal methoden om met zulke gedachten om te gaan. De meditatie is een praktisch voorbeeld: iedere gedachte geen ‘waarde’ geven. Het vereist heftige oefening, maar het blokkeert de gedachte om emotie te vormen. Gebed is voor religieuzen een praktische methode. De negatieve gedachte wordt geclassificeerd als die van de ‘Duivel’ en bestreden met de ‘gedachten’ van een tegenstander die sterker is dan de ‘Duivel’ – namelijk de vereerde Godheid in kwestie plus Heilig Boek. Een andere effectieve methode is het relativeren; door een veel ergere situatie in te denken dan de negatieve gedachten worden ze minder ‘erg’. De emotie neemt dan in kracht af. Hoop is ‘last, but not least’. Het vertrouwen hebben dat alles goed komt geeft een toekomstbeeld waardoor de gedachten van tijdelijke aard worden: het is nu zo, maar het hoeft niet zo te blijven.

Samengevat kun je negatieve gedachten dus:

METHODE	UITVOERING
Negeren (meditatie)	Passief
Bestrijden (gebed)	Actief
Verminderen van waarde (relativeren)	Actief
Voorzien van een timeline (hoop)	Passief

Zoals alle praktische methoden voor een gezamenlijk doel, zijn ze ad hoc te gebruiken; dezelfde gedachten kunnen bewerkt worden met verschillende methoden. Bewust worden van deze methoden maakt het mogelijk om ze te ontwikkelen als persoonlijke vaardigheden. De geest is niet alleen je beste vriend, maar ook je ergste vijand. Tijdens tegenslag kun je juist karakter ontwikkelen wanneer je ermee kunt omgaan. Het voorkomt de kans op posttraumatische stress, manische depressie en zelfs suïcidale gedachten, wanneer deze vaardigheden goed beoefend zijn.
‘Laat los en U zult los gelaten worden’, zei Jezus.
‘Wordt geen slaaf van uw gedachten’, zei Boeddha.

©SamRain
Tegenslagen

Sesamstraat a la Bollywood

“Bollywood-films zijn niet voor iedereen weggelegd”
                                                                        - Sam Rain

Als Sesamstraat werd overgenomen door een Bollywood fanaat, zou het qua formule-werk flink aangepast moeten worden. De Indiase cultuur heeft weinig met de ‘realiteit’ van Sesamstraat. Stel als het Empirische Rijk van Hindoestanen Europa zou hebben overgenomen dan kenden wij ‘Samosa Straat’.

In plaats van 25 minuten Ienie-Mienie, Tommy, Bert en Ernie zou Samosa Straat drie uur lang duren. De eerste 6 minuten zou dan ingezongen door Lata Mangeshkar en Udit Narayan met een grote morele boodschap dat het leven als een Samosa is en de inhoud bestaat uit de selectie van groenten door de Maker.

Bert en Ernie heten dan Rahul en Rohan; twee ‘broers’ die samenwonen – want twee vrienden dat gaat niet zomaar. Omdat Rahul / Bert de oudste is zorgt hij voor Rohan / Ernie en beide komen van een hoog geclassificeerde familie met een korte achternaam zoals ‘Samosasingh’. Omdat mannen nu eenmaal belangrijk zijn, zijn zij de leading characters.

Rahul / Bert is heimelijk verliefd op Kajol / Ienie-Minie; als muis is ze van een lage kaste en werkt in de achterbuurt van Mumbai – dé stad waar Samosa Straat zich in bevindt. Omdat Tommie / Sameer verliefd is op Kajol / Inie-Minie is er sprake van een driehoeksverhouding. Gerda is de moeder van Kajol/Inie-Minie en wilt haar verplichten te trouwen met Govinda / Grover om zo min mogelijk Dauhri te betalen. Meneer Aart is de pandit die het allemaal heeft uitgewerkt op de Vedische strologische kaarten, maar het mag niet baten; de Graaf heeft geteld dat alle bewoners in Samosa Street moeten wijken voor zijn snode plannen.

Pino is in Samosa Straat geen grote vogel, maar een olifant en Kermit wordt een Resus Aapje. Oscar heet Nahinder en in plaats van wonend in een vuilnisemmer leeft hij op straat en drinkt de hele dag door. Als het erop aankomt laat hij de fles staan om Rahul / Bert te hulp te schieten wanneer hij het opneemt tegen Govinda / Grover.

Dikkie Dik wordt vervangen door een willekeurige Purana of zinnetjes uit de Rikh-Veda. Zo is Dikkie Dik altijd in de rol van een dokter, ingenieur of accountant en luistert niet naar de adviezen van zijn familie waardoor hij in problemen komt.

Wanneer Pino en Kermit in beeld komen worden er diverse rituelen gedaan, zoals de Hawan en spelen beide een instrument. Pino speelt Sitar en Kermit slaat op de tabla. Elke aflevering wordt er aandacht besteed aan een mantra en een feestdag die er aan komt.

Kajol / Inie-Minie wandelt in een Sari, terwijl Rahul / Bert en Rohan / Ernie een traditionele Kurta dragen. Meneer Aart draagt een Dhoti en Pino heeft gouden oorbellen. De liedjes worden gelipsynced en zijn iedere aflevering een hit op de Bolly Charts en diverse gastrollen zijn weggelegd voor Bollywood celebrities: Amitabh Bachan komt voorlezen, Preeti Zina danst mee op de muziek en Hritik Roshan helpt Kermit met moeilijke vragen.

Tussendoor zie je een gemonteerde clip van Sharukh Khan om het drama te vergroten. Tja, Samosa Sraat – het zou een ware hit kunnen worden...

©SamRain
SamosaStreet

Lekker natrappen: Ouwe koeien

“Oud is gewoon goud.”
                        - Sam Rain

De afgelopen week kan weer lekker herkauwd worden; de wereld gaat langzaam naar verdoemenis en dat mag ook gezegd worden. En oud nieuws zou een betere naam moeten hebben; net-niet-nieuws of was-ooit-nieuws.

Terroristen zijn ‘hot’; gekke sympathisanten met automatische wapens schieten niet alleen niets vermoedende schoolkinderen dood – het moet ook nog eens web 2.0 door middel van filmmateriaal. Onder het mom van represailles van het franse leger.

Opportunist Sarkozy maakt van schoolkinderen campagnebrood – moreel gezien walgelijk, maar campagne voeren is dat nu eenmaal. Kijk maar naar de States, waar de vrouwtjes van de Republikeinen gaan mee paraderen. Zo te zien wordt het –gelukkig- makkelijk een extra termijn voor Obama.

Ook in Nederland is politiek stoer; Hero vliegt solo verder en meteen vliegen de aasgieren naar nieuwe verkiezingen als ze hun zegje krijgen. Het aantal oneliners en politiek correct arsenaal van scheldwoorden worden vast wel genomineerd voor de Dikke Dale. Wel bashen op de PVV, maar ondertussen wel praten als de PVV. De meeste aanslagen op Geert lijken toch uit de kamer te komen dan van terroristen.

In Syrië worden nog steeds mensen afgeslacht en het lijkt alsof de VN-veiligheidsraad wacht op een magisch nummer van gedode burgers. Zijn ze soms legers aan het opsparen? Want de wereld lijkt verdacht veel op een potje RISK en steeds minder op Catan. Frappant blijft waar al die wapens toch vandaan komen.

Met de polizei gaat het ook niet goed; acties van de parketpolitie over het hele land en geen ondersteuning bij voetbal. To protect and serve – behalve als het de vakbond bevalt. Voordeel is wel de aankondiging van controles of het niet uitdelen van onzinnige boetes; deze actie mag best permanent worden. Geeft de pliesie een betere naam.

Bill Gates belt het NOS – want als Nederland BV gaat snijden in ontwikkelingshulp, dan volgt de rest al snel. Tja, nu is ons kikkerland een grote afnemer van Microsoft producten – dus als Ome Bill nu zorgt voor korting op licenties, hoeft het ook niet op deze manier. Tenzij Geert plots 20 zetels erbij krijgt.

Geen bezetting voor Occupy. Beursplein blijkt van iedereen te zijn, incluis onze Wall Street speculanten. Heeft het kapitalisme een lichte kneuzing gekregen? Welnee, want demonstreren is een fantastisch iets, maar wanneer levert het eigenlijk iets op? Steun dan liever een politieke partij of begin een coup (dit is geen oproep). Alles beter dan gratis camping spelen en je rotzooi niet opruimen.

Zowel Geert als Hero komen met nieuwe boeken – als je dacht de Boekenweek gehad te hebben. Verwacht dus maar veel klaagliederen niveau Nico Dijkshoorn met actie-thriller variatie over dreigende gevaren voor de samenleving. Terroristen zijn het; een aanslag op de literatuur – maar bezuinigen op kunst en cultuur.

Keith Bakker is ontroerd door zijn slachtoffers; tranen en tuiten voor een Oscar of Emmy – meneer Seksverslaafd gaat er voor. Ook in Nederland geldt de ‘celebrity’ regel vaker; van Tjakka naar Molotovje, en hop naar huis. Geldt de wet nu niet voor iedereen? Of mag je met een politieke ambt, een paar boeken of een populaire Twitter lekker thuis zijn binnen korte tijd?

Dit wàs het oud nieuws!

©SamRain
Onactualiteiten

Het monstertje in mijn oor

“Liegen is een handeling om te voorkomen dat je op je gedrag aangesproken kan worden.”
                                                                                                            - Sam Rain

In mijn oor woont een monstertje. Het is niet zomaar een monster, met van die enge tanden of een venijnige blik. Dit monstertje is als een kleine kameleon; één die zich kan camoufleren en daardoor bijna onzichtbaar is. Duiveltje heet hij; vaak verstopt hij zich, maar soms komt hij naar buiten en dan fluistert hij allemaal leugentjes – grote, maar vooral veel kleine.

Soms helpt dat wattenstaafje wel; Duiveltje leeft nu eenmaal graag in vieze oren. Van oorsmeer maakt hij verse leugentjes, soms bewaart hij er een paar voor later. Maar het is niet zo dat hij alleen leugentjes kan vertellen met oorsmeer – oh nee. Duiveltje wordt nooit ouder en ieder leugentje die hij gemaakt heeft, heeft hij opgeschreven en verstopt het in mijn neus. Als hij geen oorsmeer kan vinden, laat hij mijn neus kriebelen en door het peuteren komt er dan een oud leugentje vrij!

Duiveltje vindt liegen leuk; elke keer dat er gejokt wordt, ga ik dan zweten. Normaal zweet is bij het rennen, maar sportzweet is niet hetzelfde als jokzweet. Jokzweet vindt Duiveltje heel lekker ruiken; voor hem is jokzweet net als een beker limonade. Omdat Duiveltje geen mama of papa heeft, vertelt niemand hem dat te veel zoetigheid ongezond is! Daarom is Duiveltje ook heel verdrietig; omdat niemand hem troost en zegt “och, arm Duiveltje, wat is het toch sneu voor jou en zo eenzaam” maakt dat Duiveltje zo’n pestkop is geworden.

Als ik dan moet opletten, dan kietelt Duiveltje in mijn oor en zegt “Oh, oh, oh, wat is dit saai zeg” – en dat de hele tijd! Als ik moet gaan slapen, gaat Duiveltje grapjes maken en liegt dat slapen ook zo saai is. En als ik dan betrapt wordt op iets wat niet mag – dan verteld Duiveltje anders wel wat ik moet doen!

De grote broer van Duiveltje woont in de oren van grote mensen. Zijn naam is Jokkebrok. Jokkebrok is niet onzichtbaar, maar kan zich heel goed verstoppen. Omdat Jokkebrok heel goed kan liegen, speelt hij altijd een spelletje met de grote mensen; ze denken dan dat ze de leugentjes zelf bedenken, maar het is dan gewoon Jokkebrok! Grote mensen zijn dan ook niet zo slim, omdat ze altijd later gaan slapen en niet op tijd hun fruit eten. Daarom zij ze ook zo snel moe!

Maar net als alle monsters, kunnen Duiveltje en Jokkebrok bang gemaakt worden met een toverspreuk; simsalabim en abracadabra laten dingen verschijnen en verdwijnen, maar bij monsters moet het wel ietje anders. ‘Wegwezen Duiveltje’, roep je dan of ‘Ik heb je door, Jokkebrok!’ Dan schrikken ze zich een hoedje en voelen ze zich betrapt – en verstoppen ze zich snel in de billen!

Monsters houden ook niet van groente; hoe meer groente, hoe minder monsters! Want in alle groene groente zit een magisch toverpoeder waardoor alle monsters gaan niezen, en in de rode waarmee monsters bang worden van liedjes. Ja, echt waar! Monsters zijn heel bang en vooral in het donker. Duiveltje liegt dan in je oor dat je bang moet zijn, maar eigenlijk is hij dan heel bang. Want in het donker als je slapen gaat, dan komen de droomfeeën en als ze Duiveltje dan betrappen, dan is het goed mis! Droomfeeën kun je alleen zien met je ogen dicht, maar monsters verstoppen zich altijd.

Er woont een monstertje in mijn oor; hij heet Duiveltje. En elke keer dat hij een leugentje verteld, dan roep ik ‘Wegwezen, Duiveltje!’ en na drie keer is hij, poeff!, weer weg. Daarom was ik mijn oren goed, eet ik groene en rode groente en ga ik op tijd naar bed. Want zo kan dit bange monstertje niet snel terugkomen en gaat hij vast in een ander oortje wonen.

©SamRain
Duiveltje en Jokkebrok

Nederlandse cultuurbarbaren versus allochtonen

“Omdat je niets zegt, betekent niet dat je ook niets denkt.”
                                                                                    - Sam Rain

Waar ik altijd van geïrriteerd werd, was een kleine groep van Nederlandse cultuurbarbaren. Net als Marokkanen, kom je altijd deze mensen tegen én onthoud je ze ook. Zo is het wel dat je als ‘mede’lander vaak niets zegt; maar nu wordt het hoog tijd! Sam gaat nu schrijven wat iedere allochtoon denkt of eens gedacht heeft! Puh!

NCB = Nederlandse Cultuur Barbaar
AAO = Allochtoon Afkomst Onbekend

NCB: “Waar kom jij vandaan, als ik vragen mag?”
AAO: “Rotterdam, hoezo?” (AAO’s wantrouwen iedereen)
NCB: “Nee, ik bedoel, waar kom je écht vandaan, je afkomst?”
AAO’s vinden dit soort vragen ‘onbeschoft’ – alsof ze geen volwaardige Nederlanders zijn, maar wel belasting en huur moeten betalen. Ze vertellen het liever zelf, maar antwoorden uit beleefdheid. Reken maar niet op een ‘tweezijdige’ hechte vriendschap.

NCB: “Ja, die buitenlanders – oh, maar jij niet hoor!”
of     : “Ik heb zoveel buitenlandse vrienden.”
AAO’s in Nederland, die Nederlands spreken hebben een hekel aan het woord buitenlander – inclusief de persoon die het in de mond neemt. Zulke mensen noemen we – woordenboektechnisch incorrect- een ‘vuile racist’. Ongeacht de intenties van de NCB-er.

NCB: “Dat onthoud ik niet” of: “dat kan ik niet uitspreken” of: “Jezus wat een naam, ik noem je wel <hollands iets>”
AAO’s vinden niets irritanter dan mensen die niet eens de moeite nemen om hun naam uit te speken zoals het moet; liever verkeerd dan onfatsoenlijk – de eerste kun je nog het e.e.a. corrigeren.

NCB: “Ik vind dat altijd zo stinken.”
AAO denkt: “en wij dat van jullie ook.”

NCB: “Ik kende buren van jouw afkomst – aardige mensen.”
AAO denkt: “alsof dat een uitzondering is.”

NCB: “Jullie mogen dat niet toch?”
AAO denkt: “wie maakt jou Pandit/Imam/Voorganger?!?”

NCB: “Jullie gaan toch géén schotel nemen hè?”
AAO denkt: “was het niet van plan, maar nu ga ik er een kopen!”

NCB: “Vieren-jullie-ook Sinterklaas?”
AAO denkt: “omdat we anders niet ‘geïntegreerd’ zijn.”

NCB: "Jullie zijn altijd wel goed in sport, hè?”
AAO denkt: “ga alsjeblieft gewoon dood ofzo.”

NCB: “Wat een dure auto zeg, sjonge jonge.”
AAO denkt: “alsof ik putjesschepper ben?!?”

Daarnaast vinden AAO-ers dat NCB-ers echte schijnheilen zijn; nooit netjes je vinger uitsteken om richting te wijzen tijdens het fietsen, zo dicht mogelijk tegen je aanstaan in een rij (alsof dat sneller gaat) en ongelofelijk dramatisch doen op de snelweg – wel bluffen maar niet nakomen.

Wie kan mij helpen met mijn nieuwe meldpunt voor NCB’ers?
Of van de ‘N’ een ‘P’ maken voor betere promotie?

©SamRain
Nederlander vs Allochtoon

Tv-series met pit: Sam's selectie

“Tv kijken hoeft niet altijd hersendood te betekenen.”
                                                                        - Sam Rain

Hoewel ik geen fan ben van ‘Amerikaanse televisie’ kijken – zo’n beetje iedere dag voor langer dan 5 uur – zijn er wel degelijk series die de moeite waard zijn om lekker te volgen. Hier volgen mijn favorieten!

Zondag op Veronica, 20:30 tot 22:20 (dubbele aflevering)
‘Nikita’ is de remake van de serie ‘la femme Nikita’ en een goede ook; het gaat om een vrouwelijke rebel die eens werkte voor een schaduw instelling – vol misdaad, bedrog en corruptie – en zint op de teneergang. De locaties zijn gedetailleerd, een rode draad en verassende elementen. Vooral de vrouwen zijn dominant in de serie; naast Nikita zelf, is haar ‘sidekick’ ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en de Division-trajectbegeleidster ‘Amanda’ blijft gewoon boeien als vrouwelijke psychopathische sadomasochiste. Niet dezelfde ‘rush’ als 24, maar wel degelijk de dosis van een goede psychologische thriller met ‘effectief’ geweld.

Zondag op Net 5, 23:20 tot 0:15
‘Supernatural’ gaat al een behoorlijke tijd mee – twee broers zijn jagers van (obvious) bovennatuurlijke demonen en ander gespuis. Het genre is zeker niet nieuw, maar ‘Dean’ en ‘Sam’ zijn vooral sterk in het neerzetten van hun haat-liefde verhoudingen naar elkaar. Er is in Supernatural geen sprake van een rode draad, maar een rode loper; scènes die niet significant lijken worden als een groot voorspel geleid naar een climax. De cliffhangers aan het einde van ieder seizoen leidden naar een nieuwe epos; en in tegenstelling tot veel series blijkt juist Supernatural veel volwassener te worden.

Woensdag op Veronica, 20:30 tot 22:20 (dubbele aflevering)
‘Criminal Minds’ gaat over het speciale FBI-team, dat zich specialiseert in gedragsanalyse van psychopaten en andere maniakken. Hoewel ‘Profiler’ dit soort politieseries een niveau hoger heeft getild, heeft Criminal Minds zijn eigen identiteit. Hoewel men snel doorheeft waarom de ‘killer’ iets doet, dankzij de wijze uitspraken is de climax altijd goed uitgewerkt. Vooral het team is een klassiek kunstje van stereotypering; de baas die wilt dat iedereen hem vertrouwt, maar iedereen controleert. De zij-instromer die zijn kennis wilt toepassen als dienstverlener, maar toch domineert. De leider die eigenlijk geen leider wilt zijn, maar toch ook wel. De computernerd die eigenlijk van alles doet wat niet mag, voor de juiste redenen. De blondine die vanwege haar haarkleur de slimste wilt zijn, waar de brunette een stil en heimelijk leven heeft; over de autist valt niet te twisten over hoe superintelligentie niets te maken heeft met het begrijpen van humor.

Vrijdag op RTL 5 om 0:10 tot 1:10
‘Heroes’ klinkt in de eerste instantie als een serie vol capes en rode pakjes; hoewel de ‘helden’ superkrachten hebben, hebben ze vooral last van hun menselijkheid. Zo zijn niet alle helden even dapper en zijn niet alle superschurken echt zo slecht. In Heroes leggen de karakters hun leven deels bloot en met name hun ‘geestelijke’ transformatie. De balans waarin de verhaallijnen dwars door elkaar heenlopen is zeer verfijnt; bewust worden eindjes open gehouden, waardoor je als kijker een groot vraagteken blijft houden (en je dus dwingt om te wachten op de volgende aflevering). De karakters ontwikkelen zich allemaal afzonderlijk; sommigen zeer snel binnen enkele afleveringen en anderen nemen rustig meerdere seizoenen in beslag. De humor is in iedere aflevering terug te vinden in een tijdreizende japanner; een echte verlichting van de drama’s en spanningen die er van af spatten. Een klein nadeel is dat je soms de draad kwijtraakt; maar als je ‘Lost’ kon waarderen, kan je het met Heroes ook. ‘Tjat-aaah!’

©SamRain
TV-series

Private Cloud Computing

“Oude wijn in nieuwe zakken verkocht als Champagne.”
                                                                                    - Sam Rain

Cloud Computing is wel een beetje volwassen geworden in de Nederlandse industrie – men praat dan ook graag over schalen en de voordelen. Zoals alle goede IT-ontwikkelingen, zijn er ook vele varianten die een nieuwe ‘hype’ gebruiken om hun oude foldertjes even te verversen om innovatief te lijken. Eén daarvan is private cloud computing.

Laat ik eerst de ware innovatie blootleggen: de “Cloud”. Feitelijk is de technologie om netwerkapplicaties te verdelen over meerdere machines maar deze te beheren alsof ze één grote computer zijn, én het gemak om nieuwe machines aan te koppelen zonder dat de boel ‘plat’ gaat. De voordelen zijn vooral in hele kleine ondernemingen of hele grote bedrijven; de kleine hoeven niet meteen tonnen aan apparatuur en bijbehorende vakmensen te betalen om puur de boel draaiende te houden en de grote jongens hoeven geen tonnen vooruit te investeren voor de toenemende informatieopslag. Voor de IT-ers betekent het verdere specialisatie; Cloud-techneuten zijn het grondpersoneel en er komen naast de piloten ook stewards bij (in de vorm van een applicatiebeheerder). Cloud Computing betekent voor ondernemers dan ook ‘uitbesteden’; in plaats van experts huur je de grote machines – een lease plan dus.

Private Cloud Computing is het beste te vertalen als ‘zelf’ doen. Ondernemers zijn van nature wantrouwig en ware ‘control-freaks’; je database bij zo’n gezichtsloze firma plaatsen is voor de medior ondernemer een durfal taak. Want Private Cloud Computing heette anno 2000 gewoon simpelweg ‘Centralisatie’; alleen kreeg je dan een extra boek vol techie-termen kado zodat je wist waar die miljoenen investering ook al weer voor was. Cloud-baptisten en vooral de fanatieke ‘open source’ sekten zullen allerlei tegens opwerpen. Echter verkoopt zelden de techneut iets aan de Directie.

De kracht van Cloud Computing zit in efficiëntie; hoe groter een cloud, hoe efficiënter – hoe raar dat ook klinkt. Een grote Cloud bestaat namelijk uit meerdere componenten en is dus relatief veel complexer. Een complexe cloud kan niet zonder vakmensen werken; Google, Apple en Microsoft zijn niet voor niets permanent bezig met het werven van ‘the best and brightest’. Iedere redelijke techneut kan een Cloud gemakkelijk opzetten; niet iedere techneut heeft dé kennis, dé ervaring én een team van mensen én de middelen om bij een probleem te reageren – hackers, hardware, performance en ga zo maar door. De klant merkt er niets van – die wilt gewoon aan de slag.

Een private cloud is dan een speciaal opgezette omgeving dat functioneert als een cloud, maar het qua ‘community’ cloud aan expertise moeten gaan inleveren; koop dan nog liever een kleine cloud leverancier op in zijn geheel – dan heb je nog iets van de expertise ‘inhouse’.

Bij een top 5 tour operator begon het goed; de visie op een cloud en alles erop overzetten – maar als ‘tijdelijke’ infrastructuur. Vooral IT-managers zijn gedreven op zo’n controle en dat is iets wat heel logisch is. Want ergens zijn deze dienstverleners bang dat ze van ‘hardcore IT’ naar klik-en-sleep niveau moeten overstappen óf dat ze geen beheersing hebben over onverwachte calamiteiten.

Centralisatie is helemaal niets mee; sterker nog, bepaalde industrieën zoals het bankwezen vereisen nu eenmaal een hogere standaard dan de huis-tuin-en-keuken ondernemer. Deze komen dan ook met hun zeer uitgebreide afdelingen met hun eigen vakmensen van zo’n grootte dat deze met recht een ‘private cloud’ genoemd mag worden. Echter wordt de private cloud nu gepresenteerd als de thuisbioscoop voor hen die de IMAX-ervaring willen hebben – misleidend dus.

Meer lezen hierover? Klik dan hier voor de inhoudsopgave van alle artikelen!

©SamRain
Private Cloud Computing

Doe Geert nou een lol

“Iedere partij die de PVV verwijt de ze zwart ziet.”
                                                                        - Sam Rain

Elke week is het wel raak; een partij, zoals de VVD, de SP, de PvdA enzovoorts, komt wel met een domme tegenreactie als een stel kleuters op de speelplaats. En deze figuren leiden ons land notabene. Waar blijft de staatsgreep van de Partij van de Dieren?

De standaard reacties zijn altijd in de vorm van ‘nazi’. Zoals Pim Fortuyn werd gezien als de Nederlandse ‘Haider’, zo heeft Geert en zijn partij, volgens andere partijen, het meeste weg van de NS-DAP. Maar om mensen daarmee te vergelijken, is dat nu fatsoen? Het fatsoen waar deze ‘betere’ partijen de kerken vol mee predikt?

De PVV wilt dat het ophoudt met dubbele nationaliteiten. Ze vragen niet om iedere moslim te voorzien van een sikkelmaan ter herkenning. Er is geen trein geregeld voor Job Cohen naar Zwitserland. Oké, bedrijfspoedel kent ook geen smaak, maar is nog geen vergelijking.

Geert heeft geen snor of een eigen vlag met gejatte symboliek uit India. Geert is ook  geen minister president. Geert heeft het niet zo op de Islam. En dat mag. Wettelijk. Sympathie prijs? Nee. Maar the second Hitler? Nee.

Bouwt Geert ons leger op? Annexeert hij België en Luxemburg terug? Geen plan daarvan gezien zoverre. Of Geert naar Italië gaat weet ik niet, maar ik betwijfel of Geert de connecties heeft. Los daarvan wilt Geert geen één Europa. Het Vierde Rijk zal dus niet van Geert zijn.

Heeft Geert zijn eigen stormtroopers of zelfs oorlogservaring? Is Geert ooit gewond geraakt tijdens een missie? Nein!
Geert is met zijn PVV ‘populistisch’. Wat is er mis met populisme? Of weten politieke partijen niet meer wat dat betekent?

De PVV is een gekozen partij. De PVV vergelijken met het beleid van Nazi-Duitsland betekent een significant deel van Nederland vergelijken met Nazi-Duitsland. Heb je als fractievoorzitter, Kamerlid, senator of woordvoerder dan geen enkel besef van dit soort uitspraken? Geen enkel fatsoen? Jegens slachtoffers van deze verschrikkelijke oorlog tegen de mensheid?

Ik denk dat de politieke partijen op zoek zijn naar een goedkoop platform voor bekendheid. PVV-bashen noem ik het. Maar wat men niet ziet is dat ze integriteit te grabbel gooien, hun normen en waarden verkopen door korte populariteit. Want of je de Islam nu vergelijkt met Middeleeuws barbarisme of de PVV met NS-DAP, laat blijken dat je wilt shockeren. En shockeren doet men voor aandacht, die men anderwijs niet denkt te krijgen.

Laten we alle deskundigen op het gebied van politiek ontslaan en kiezen voor een primatoloog. De laatste heeft veel ervaring in het gedrag van chimpansees en hoe we deze cognitief kunnen aanpassen. Dat de politiek vernieuwt is een goed teken, maar deze slappe show zou op een Amerikaanse Tv-zender niet eens de pilot halen. Het is te gek voor woorden dat er van belastinggeld tijd wordt gemaakt voor moddergooien.

Waarom zou je stemmen voor een partij die eigenlijk hetzelfde doet als een omstreden partij? Waarom stem je dan nog? Een partij staat voor zijn belanghebbenden. Maar ook voor hun integriteit. Wat heb je aan een kleuterschool als leidinggevende? Nederland wordt wakker!

©SamRain
Politiek

Sonja, het domme en lelijke meisje

“Iedereen heeft een talent – al beseffen we het niet.”
                                                                        - Sam Rain

Vroeger was er eens een meisje die Sonja heette. Ze was heel lelijk en daarnaast ongelofelijk dom. Als ze ging optellen, telde ze er altijd naast en spiegels braken spontaan wanneer ze er langs liep. Echter had Sonja een geweldige eigenschap: ze kon toveren!

Omdat ze ongelofelijk dom was, kwam ze nooit op het idee om zichzelf knapper of slimmer te toveren. Ze gebruikte haar magie nooit voor extra geld om haar lompen te vervangen of een heerlijke douche om van haar ‘haring naturel’ lucht af te komen. In plaats daarvan, gebruikte ze haar toverkracht zoals ieder andere dommerik zou doen: namelijk voor domme dingen.

Op een dag liep Sonja naar school. Niet omdat ze dat wilde; ze was te dom om te leren fietsen en de bus reed haar altijd voorbij omdat ze zo lelijk was. Ze voelde zich eenzaam. Ze zag een mooie, glimmende tuinkabouter en plots wist ze het: ‘simsalamibim!’ Poefff! De tuinkabouter werd een mooie fiets, voorzien van een bagagedrager en een prachtige kleur roze. Sonja werd helemaal blij en meteen bedroefd; ze kon namelijk niet fietsen.

Ze kwam ook te laat op school; ze was zo dom dat ze iedere ochtend vergat hoe ze moest lopen – al was het één rechtdoorgaande weg – en liep dus de verkeerde kant uit. Omdat ze zo lelijk was, liep iedereen ook door als ze de weg wilde vragen. Tja, met braaksel in de mond, praten mensen nu eenmaal ongemakkelijk. De schoolbel was al lang gegaan en Sonja liep eenzaam door de gang, met enkel het spontaan gerinkel van het glas waar ze voorbij liep. ‘Mama zei dat scherven geluk brengen’, dacht ze. Ze was meteen blij en daarna bedroefd. Ze had nooit een geluk gezien of gekregen. Hoe zou ze het dan herkennen? En de scherven brachten nooit iets; ze bleven er roerloos liggen – tenzij ze er weer in keek natuurlijk.

Op school had Sonja in de bezemkast een eigen tafeltje en stoel. De meester had iedere ochtend een vel papier voor haar achtergelaten vol rekensommen. Ze had de meester nog nooit gezien, of de andere leerlingen. Omdat ze altijd te laat was, ging ze ook later naar huis; zo zag ze niemand én belangrijker; niemand zag haar.

Één plus één is vast vijf, dacht ze. Ze telde op haar vingers het helemaal en nauwkeuriger na. Eén. Twee. Drie. Vier. Vijf. Wat Sonja niet wist was dat alle sommen bestonden uit één plus één en dat bovenaan stond in koeienletters: HET ANTWOORD IS EEN. Wat was Sonja ongelofelijk dom! Als ze nou niet zo lelijk was geweest, had ze nog in de klas kunnen zitten. Of had haar moeder d’r kunnen helpen als ze niet blind was geworden door haar lelijkheid. Arme Sonja. Ze besefte dat ze iets moest doen. Ze zou haar toverkracht gebruiken om slim te worden. ‘Sjimsjoelabam!’

Sonja betoverde haarzelf net zo slim als haar moeder. Helaas was haar moeder nog dommer en had door jaren drankgebruik de meeste grijze massa veranderd in klei. Ineens kan Sonja niet alleen geen enkele som maken, maar ze begreep niet eens wat er nu stond en wat ze hier deed. Omdat Sonja’s moeder nooit iets wist over haar dochters toverkracht en zoiets niet kon bevatten, kwam Sonja nooit meer op het idee dat ze kon toveren. Arme Sonja! Zo lelijk en nu nog dommer!

Omdat Sonja zo graag als iemand anders wilde zijn, verloor ze daarmee de meest uitzonderlijke eigenschap die ze had – zonder het door te hebben. En ze leefde nog lang en ongelukkig. Lelijk en dom.

©SamRain
Sonja

Een spoedcursus Word

“Tekstverwerken is iets anders dan alleen typen.”
                                                                        - Sam Rain

Dat je in Microsoft Word brieven kan typen met een gewenst lettertype naar keuze is collectief eigendom voor iedereen met toetsenbord ervaring. Er zijn dikke boeken verkrijgbaar over hoe de zeer uitgebreide functies werken, maar zelden onthoud je ze. De praktische, zoals knippen en plakken blijven wel steken, omdat ze zo nuttig zijn.

Pagina-einde is zo’n praktische functie; in plaats van ‘door-enteren’ naar de volgende pagina, is Ctrl-Enter de sneltoets hiervoor. Wanneer je lappen tekst wilt verdelen over pagina’s, hoef je door pagina-eindes niet meer bang te zijn voor het opschuiven van pagina 10 naar het midden, wanneer je tekst toevoegt op pagina 2.

Stijlen roep je op met Ctrl-F1. Naast de standaard stijlen kun je ook je eigen stijlen fabriceren. Wanneer je bijvoorbeeld werkboeken maakt met modules, heb je veel plezier aan stijlen. Alles lijkt namelijk een stuk uniformer en professioneel ‘bedrukt’. Ook kun je hiermee het hele document aanpassen aan de hand van de stijl – niet meer onhandig alles handmatig aanpassen.

Je moet ervan houden of het haten. Uitvullen is een functie dat tekst gelijkmatig verdeeld over de regel. Normaal wordt tekst links uitgelijnd, of kiezen mensen voor centreren. Uitvullen geven brieven net dat beetje zout en peper, en laten de ‘hapjes’ uit de tekst aan de rechterkant weg. De ‘uitvullen’-knop staat naast de uitlijningsknoppen (links, centreren, rechts) in de opmaak werkbalk.

Afdruk samenvoegen is een functie waarmee je dezelfde brief kan adresseren aan meerdere bestemmingen. Naast adres en plaats, kun je zelfs aanhef en andere gegevens ‘dynamisch’ koppelen. De gegevens voor afdruk samenvoegen plaats je in een Excel werkblad en met de ‘wizard’ selecteer je de kolommen van de gegevens die je wilt koppelen. Ook heel handig voor enveloppen en etiketten. Denk je eens in – met je printer eindelijk af van het schrijven op de enveloppen van je kerstkaarten!

Volledig scherm is een functie waar je aan moet wennen, maar het geeft je (of geen) de mogelijkheid om verlost te zijn van de afleidende functies. Inhoud en dan opmaak! Ook is de ‘zoom’ factor hoger ingesteld en komt het retro-typemachine gevoel terug!

Sjablonen zijn documenten waarbij je het omgekeerde doet; de opmaak is al ‘vast’ en de tekst is het resterende wat over blijft. Microsoft Word komt met een heleboel standaard sjablonen – en het is eigenaardig waarom mensen deze vaak over het hoofd zien. Zoals de ‘professionele memo’ – waarvan je met minimale moeite een goed ogen document de printer laat werken.

Er is ook een ‘omstreden’ functie in het programma. Zo kun je in Microsoft Word kleine programma’s maken: macro’s. Een macro, is toegegeven, heel handig voor mensen met enige programmeerervaring om tekstverwerken nog verder te automatiseren. Met Alt-F11 open je in Word de ontwikkelingsmodus, waarmee je complexe formulieren kunt ontwikkelen. Alleen wordt deze functie vaak ook gebruikt door vervelende pubertjes – zoals voor het maken van zogenaamde macro-virussen of andere etterige doeleinden.

Toch blijft mijn voorkeur uitgaan naar de Mac-varianten; ze zijn mooier en eleganter dan Microsoft Word. Echter zal de wereld voorlopig nog in het bedrijfsleven en de overheid het Microsoft platform aanhouden – en blijft het Office-product toch het meest uitblinkende programma betreft productiviteit.

©SamRain
Word

Pin-de-Pin-de-Pin-Pin: Een landelijke ID-chip

“Goeie ideeën, idealen en domme uitvoering – da’s typisch overheid.”
                                                                                                - Sam Rain

Stel, we zouden heel Nederland voorzien van een ID-chip. Je zou ermee kunnen betalen, jezelf mee kunnen identificeren en je zou er mee gelokaliseerd kunnen worden. Het unieke nummer van de chip is gekoppeld aan je DNA, je personalia en foto.

Ontvoerde kinderen worden binnen no-time gevonden. getuigen van een delict zijn met een knop en invoering van plaats en tijd te vinden. Geen wachtrijen op Schiphol. In een bliep de integriteit van je personeel te weten. Pedofielen en verkrachters met rode stippen op Google Maps. Hangjongeren en jeugdbendes zo gelokaliseerd. Uitkeringfraudeurs zo makkelijker betrapt bij het uitoefenen van hun ‘zwart’ bijbaantje. Inbrekers, overvallers en andere dieven met DNA zo gevonden.
Met één knop de 3,5 miljoen terughalen van een malafide ex-directeur van een woningcorporatie. Terroristische antecedenten weigeren toegang tot vliegtuigen en hooligans van het stadion. Ten koste van de privacy? Zeker. Ten goed van de maatschappij? Zeker. Mits de uitvoering conform zou zijn als de doelstellingen.

Echter in de realiteit zouden de ID-chips samen met TransLink en Diginota-like bedrijven ontwikkeld worden. Het ontwerp alleen al zou grote gaten vertonen, maar dankzij de lobby van miljarden worden gesubdieerd. Hoge ambtenaren die slimme beslissingen zouden moeten maken, tekenen in ruil voor een plekje commissaris plus aandelen.

Het opsporingssysteem zou aan alle kanten zuigen. Politie ambtenaren zijn niet bepaald de slimste, waardoor er jaren verloren gaan aan trainingen om rode en groene knopjes uit elkaar te houden. Want de grafische schil zou natuurlijk van Duitse makelij zijn, zonder een enkele uitvoerder te raadplegen en veranderen kost immers weer miljoenen om de licenties aan te passen en de hoge ambtenaren af te kopen. Natuurlijk gebruikt de politie het systeem eerst ‘op proef’ voor relatief ongevaarlijke misdadigers; weggebruikers om op afstand te beboeten. Wanneer de staatskas gespekt is, zal de KLPD met het persbericht komen ‘dat vanwege succes’ het hele land zo beboet zal worden – van Mercedes tot Scootmobiel.

Het betalingssysteem zal haperig zijn; de vervangende schaamte in de winkels van ‘portemonnee’ vergeten naar ‘soep, geen bereik’ wordt een algemene frustratie. Iets te snel gelopen en flop €10,- af van je ID-chip-banksaldo; moet het net je laatste tientje zijn. Los daarvan zal het Translink/Diginotar-like ontwerp zo gemakkelijk te kopiëren zijn dat de gehele winkel op jouw kosten hun halve koe bestellen voor thuisbezorging.

Gelukkig zou de ID-chip niet gevoelig zijn voor ‘corruptie’ – dat gebeurd wel in de databases die de faciliteiten beheren. De Buma/Stemra zou via het lobbyen een ‘DRM’-functie stiekem laten inbouwen, zodat je bij het fluiten van een Top 40 nummer €3,30 betaald.

Overgevlogen terroristen of Italiaanse aangestelde pedofielen zouden de ID-chip weigeren uit geloofsovertuiging. Opblazen van gebouwen en massale kindermisbruik worden dan weggemoffeld als ‘incidenten’. Journalisten en Paparazzi zouden een systeem ontwikkelen om celebrities onophoudelijk te stalken en het werkgevers vertrouwen zou bestaan ut aanwezigheidsstatistieken. In de centrale database zouden de getelde stemmen door de systeembeheerder worden aangepast door z’n SGP-baas (ook zonder chip) en poeff... we eindigen sociaal maatschappelijk in de middeleeuwen.

Weet je wat? Laat die ID-chip maar lekker zitten, en ons focussen op een chip die mensen minder achterlijk maakt!

©SamRain
ID-chip

Een maf verhaaltje - Arie de Papegaai

“Sprookjes zijn mooi, verhaaltjes zijn leuk en fabels wonderlijk.”
                                                                                    - Sam Rain

Er was eens een papegaai met Lepra, die Arie heette. Hij leek door z’n aandoening niet eens echt op een papegaai; met zijn uitgevallen veren en één pootje leek hij meer op een geamputeerde kip in de rui. Maar ondanks zijn handicap op cosmetisch gebied, was Arie toch heel bijzonder.

Zo vond Arie, als de eerste papegaai, de wetten van Aerodynamica uit; oneven vleugels zorgden regelmatig ervoor dat hij neerstortte tijdens een dappere poging vliegen. Ook ondervond Arie zijn antropologische kennis tijdens zijn ontmoetingen met mensen; deze rare wezens wilden hem wel helpen, maar niet opeten (in tegenstelling tot de andere getande wezens). Arie beschreef, als eerste papegaai, hoe erg deze antropoden verschilden met het dierenrijk. Z’n Masters Degree liet niet lang op zich wachten. Arie was nu Doctor ‘Arie’.

Arie was ook ‘de Freud’ der papegaaien; omdat hij zo lelijk was, had hij geen keus om met de dames te paren. In tegenstelling tot de felgekleurde ara’s en de knappe grijskoppen met twee pootjes, moest Arie al de paringsrituelen op afstand aanschouwen. Het maakte hem eenzaam, maar wel beroemd; zijn literatuur op kalkblokjes wordt nog wereldwijd gezien als de Thora der papegaaien. Want als Arie geen Arie geheten had, dan was Stephen Hawkins zeer toepasselijk geweest zijn als naam. Arie kende de wetten van de Geest en het Universum.

Arie had een vrij riante kooi voor een papegaai; of het nu de materiële koopkracht was van zijn mens of besmettingsangst zal altijd een mysterie blijven. In het midden lag de stok niet al te hoog en zijn voorraadkast werd op een magische wijze aangevuld met allerlei soorten zaad. De mens voorzag hem met vers bronwater, in tegenstelling tot het plasje waar de anderen in badderden. Arie had het kennelijk goed getroffen. Soms kwamen kinderen kijken en luisterden ze dan aandachtig naar zijn gekalkte verhalen – Arie bleek een groot komiek, want de kinderen lachten zo uitbundig, dat ze uit blijdschap hun vinger aanboden. Nee, dacht Arie dan. Leonardo Da Vinci is vegetarisch, dus ik ook. Bovendien smaken mensenvingers, met nadruk die van kinderen, vooral naar snot of oorsmeer.

Op een dag mocht Arie mee met de mens. Mensen zijn immers handige huisdieren die niet veel commando’s nodig hebben. Arie probeerde in de dierentuin ooit chimpansees te temmem, maar die bleken te dom voor simpele teken. De bonobo’s waren teveel met seks bezig en vergaten dus binnen no-time wat ze hadden geleerd. Gorilla’s waren arrogante zakken en krokodillen waren te moeilijk als huisdier – en vooral kinderachtig, vanwege hun aandachttrekkerij.

Toen de mens met Arie een gebouw betrad, kon hij nog net het bordje lezen: STRANEREID. Mensen moeten altijd zonodig alles een moeilijke naam geven! Het leek wel een ontspanningscentrum; mooie witte muren en allerlei dieren – honden, katten en ook papegaaien. Arie was bedroefd; ze keken hem allemaal na, maar niemand reageerde op zijn ‘hallo’. Arme Arie toch!

Terwijl een andere, witgeklede mens hem masseerde, ontspande Arie wel weer, maar toch was hij bedroefd. “Was ik maar mooi en prachtig, zoals die andere papegaaien. Was ik maar één van hen.” Arie werd slaperiger en slaperiger en begon te dromen.

Hij was ineens in een vrij bos, vol vogels; en zijn vleugels leken op.. op.. op die van een ara! Hij had twee pootjes, sterk en gespierd. Zijn veren waren felgekleurd en hij voelde zich fitter dan ooit! De tijd leek eindeloos en Arie genoot van ieder moment; Arie was verlost van ziekte en alle vooroordelen. Arie was dood!
En hij stierf nog lang en gelukkig!

©SamRain
Papegaai

Lekker natrappen! Een week te laat?

“Ouwe koeien – taaie hamburgers.”
                                                - Sam Rain

De week zit vol nieuwe dingen; maar er is niets leuker voor een ouwe koe om eens te gaan herkauwen. Noem het maar nostalgie, retro of ‘old school’ – van een week geleden.

Zo wil Herman Bolhaar jeugdige crimineeltjes verplicht behandelen; wederom zo’n slim plan waarvan iedere psychosociale hulpverlener van gaat knarsetanden. Want verplichte behandeling is a) duur, b) intensief, c) zelden effectief. Als je zelf niet inziet dat je behandeld moet worden en dus zelf niet wilt, tja houd het snel op. Misschien toch slimmer om deze ‘effort’ te steken in de nazorg?

Na de Koran-barbeque gaan de trainers weer aan de slag in de Kunduz. Met een paar extra Taliban-extremisten ‘straight from Gitmo’ teruggestuurd uit het barmhartige Amerika, zal het daar vast gezellig worden. Vooral met de terugtrekking van het leger en de toenemende sympathie voor het oude regime.

Maximaal 12 jaar voor het misbruiken van baby’s en kleuters; onze Robert M. scoort met zijn sexuele delicten meer hits dan de Voice-kandidaten in de iTunes Top 10. Iedereen vindt het te kort en het aantal doodstraf sympathisanten neemt weer toe. Maar nu de Kerk schadevergoedingen betaald, vergeten we de pastorie?

Arme schoonmakers! Lekker staken en dan krijg je de vrijwilligers van Schoon Nederland. Duizenden melden zich aan en het zwerfafval vliegt de straten weer af. In plaats van betaalde arbeiders mogen kinderen en buurtbewoners lekker opruimen. Is het een doorn in het oog óf word zwerfvuil opruimen straks een verplicht vak?

Leraren gaan de Arena in. Lekker staken. De politie gaat voortaan kijken naar voetbal, in plaats van onderdeel te zijn van de nabeschouwing. Ook lekker staken. De ambtenaren van Equens – die mogen niet staken. Treft de burger enzo. Nee hoor, extra kosten voor dagopvang van je kids of je veiligheid na een wedstrijdje ‘soccer’ treft gelukkig geen burgers.

De tegenpartij van Obama zijn weer mensen uit het volk van Amerika; anti-homohuwelijk en anti-abortus zijn de succesfactoren dus. Amerika lijkt verdeelt in twee partijen: de SP en SGP. De één wil van alles, maar krabbelt op het laatste moment terug; de ander verbiedt alles, maar stopt alles in een doofpot om te voorkomen dat ze op het laatste moment moeten terugkrabbelen.

Lang leve de Nederlandse officier van Justitie die gelooft in het onbevoegd hacken van computers in het buitenland. Dat het wel eens gebeurd – okay, vormfouten zijn er nu eenmaal. Maar als de bewakers van de wet, diezelfde wetten overtreden – in welk belang dan ook – wat zegt dit dan over de bewakers? What’s next? Doodschieten van verdachten ter voorkoming van recidive? Zal de staatssecretaris vast en zeker steunen.

Chinezen op het hakje nemen; een beetje een botte, Hollandse subcultuur om alles wat geel is te bespotten met ‘sambal-bei’. Maar dan nog even dit laagdrempelige ‘format’ gebruiken als reactie op slachtoffers van een overval als burgemeester laat duidelijk zien dat er onder de ketting en pinguïnpak de koeiendrek besmeurde klompen aangetrokken zijn. Want je excuses niet willen aanbieden laat pas zien wat voor domme kaasboer je dan eigenlijk bent!

Last, but not least: de PvdA-leider wordt zeker geen vrouw. Volgens de mannen van de Rode Roos vereniging.

©SamRain
Nieuws

Hey Rakesh-Bhangra! / Hindoestaanse bruiloften, Deel II

“Een band én een DJ – en voor de zekerheid een paar CD’s”
                                                                                    - Sam Rain

Bij de receptie hoort een band. Of een DJ. In het geval van een hindoestaanse bruiloft is het wijsheid om ze allebei te hebben; want een hindoestaanse bruiloft vraagt om hindoestaanse muziek. En laat dat laatste nu verzorgd worden door Hindoestanen. Nu hou ik wel van hindoestaanse muziek, maar ab-so-luut niet van de ‘coverbands’ en nep-DJ’s uit Suriname / Nederland. Laat ik je vertellen waarom.

Hindoestanen zijn altijd te laat. Het zit natuurlijk niet in de genen, maar door onze spiritualiteit met oneindig aantal levens vanweg reincarnatie, denken we blijkbaar dat we de tijd van de wereld hebben. Nu heb ik daar helemaal geen issues mee – alleen is deze eigenschap gewoon funest voor een nederlands-denkende kakker, zoals ik, die van organisatie houd, maar het allemaal maar moet accepteren. Tussen twee culturen leven noemen we dat. Bands die hindoestaanse muziek spelen, bestaan vaak uit Hindoestanen – en die zijn dus óók altijd te laat. Idem voor DJ’s.

Zo’n band begint met de ‘opbouw’ – altijd gedaan door neefjes, vrienden of kennissen, die het niet pro-fes-sioneel doen maar als dankbare hobby naast hun ‘job’ als CV-installateur of APK-keurder. Ze weten er alles van – want Hindoestanen weten alles beter – zelfs nadat ze vier uur op ‘zoek’ zijn geweest naar een snoertje A of B, het snoertje niet kunnen benoemen bij naam (een Digital Jack standaard naar analoog het dan ‘die snoertje van die Elpeespeler naar die laptop manggggg, weet je wel’) of niet op het briljante idee komen om naar de Media Markt te rijden en €3,95 te investeren.

Wanneer iedere ‘passant’ (lees: oom, neven, kennissen) zo een beetje de technische jongens heeft geadviseerd op ieder gebied behalve de juiste is de meuk ‘aangesloten’ – gevolgd door het opzetten van het eerste beste ‘bhaitak ghana’ (lees: cultureel kattegejank dat alleen verteerbaar is na overmatig alcoholconsumptie), cd’tje op volumeknop AYD (‘Are You Deaf??’) om de zaalakoestiek te testen / partijtje aandacht te trekken om te bewijzen toch niet incompetent te zijn. Totdat de echte DJ en/of band arriveren – te laat natuurlijk – is er altijd wel een interim neefje, die natuurlijk volgens eigen zeggen DJ is in de Paradiso of Ministry of Sound – maar geen idee hoe de crossfader in eerste instantie werkt. Hint: er staat ‘cross fade’ boven en is de horizontale slider centraal bovenin; hindoestanen lossen dit op door deze in het geheel niet aan te raken en voor beide cd-spelers de volumes handmatig omhoog en omlaag te draaien – met als ‘excuus’/onzin dat het kwalitatief beter is.

De rampenzender is compleet wanneer de band begint met het aantreden. Elke hindoestaanse band is er heilig van overtuigd dat hun 5-koppige band met keyboard begeleiding dezelfde resultaten zal neerleggen als het begeleidend orkest van Andre Rieu; de ‘sound check’ is een trademark van een dure hindoestaanse band, met een gemiddelde duur van een uur. ‘Test. Test. kssshhPrrrFieeeeuw. Test. Test. One. Two. Testing. Gitaar akkoordje. Test. Test. One. Two.’

Nadat dit bizarre voorspel heeft afgespeeld, begint de band met een uptempo nummer, waardoor iedere 30+’er de dansvloer op rent uit blijdschap – en heel anticlimax de mededeling wordt gegeven met een langzaam slijmnummer, voor het bruidspaar. Want er is altijd wel een tante die zich zo attent mogelijk opstelt; deze staat als een stalker op iedere foto en vraagt, ongeacht de sfeer, een aantal ‘veto-liedjes’ aan. Het is ook meestal deze tante die de band ‘betaald’ heeft (met het geld van de ouders van de bruid, plus haar eigen 10 euro en het dus ‘samen’ hebben ingezameld), waardoor je dus vooral moet letten niet te blij te worden.

Omdat de band te laat is, betekent niet dat ze langer spelen. Stel je voor: 400+ dronken mensen en een band die te laat begint en te vroeg wilt stoppen...

©SamRain
Hindoestaanse bruiloft

Hey Rakesh-Bhangra! / Hindoestaanse bruiloften, Deel I

“Trouwen doe je niet één keer.”
                                    - Sam Rain

Trouwen volgens de hindoe-ritus lijkt een groot feest voor buitenstaanders; de marteling die het daadwerkelijk is, is gereserveerd voor naaste familie en bruidspaar. Hoewel de ‘happening’ zelf het gesprek van het jaar is (en bij goede uitvoeringen voor jaren erna), vergat ik door alle euforie de ellende die erbij komt kijken. Ja, ik ben een ‘patata’ als het komt op de ‘Indian Wedding’ – en ik zal vertellen waarom.

Als je de hele ‘poeha’ zou moeten samenvatten, gaat het om 2 dagen van feest; de ‘bhatwaan’ is het familiefeestje voor bruid of bruidegom alleen en de ‘bihyaa’ is de huwelijksvoltrekking. Omdat Pandits (de Hindoestaanse pastor / dominee) geen ‘wettelijke’ huwelijken sluiten, is het stadhuis meestal dag 3. Op deze dagen, met een beetje geluk en naar beneden afgerond, het aantal gasten rond de 200 man. Ik heb de uitzonderlijke pech om uit een grote, populaire familie te komen waar dit aantal met gemak wordt verdrievoudigd. Ook laat ik dan nog allerlei andere ellende buiten beschouwing – een Hindoestaanse bruiloft neemt makkelijk een jaar in beslag qua planning en organisatie.

Unlike the Dutch – is een enkele ceremoniemeester onvoldoende; als een winstgeoriënteerde NV, staan de directie (ouders van de bruid) vele kerntaken af aan de topmanagers; van logistieke diensten, schoonmaak en de keuken tot beverages en eten vallen onder de familiare plichten van de Hindoestaan in de bruiloftssituatie. Logistieke diensten zijn het zorgen van het hoog aantal oma’s van en naar locatie (Hindoestaanse opa’s leven zelden lang, uiterste gebruikdatum +/- 55 jaar), en keukendiensten zijn gereserveerd voor ervaren huismoeders die het beste kunnen koken of ooms die vinden dat vrouwen zich maar gewoon bezig moeten houden met ‘bloemen rijgen’. Iedereen legt verantwoording af bij het ‘hoofd’ van de afdeling. Dat doe je, omdat ooit jouw kind of kleinkind vast ooit zal trouwen – en dan had je best deze ‘hulp’ gewild. Chantage dus.

Theoretisch is het allemaal ideaal; de welwillendheid is ongelofelijk groot en iedereen vindt het ge-wel-dig. Alleen de praktijk is anders – Hindoestanen zijn allesbehalve lui, laat ik dat voorop stellen. Ze zijn wel altijd 1) te laat 2) weten alles beter 3) nemen te veel hooi op een te kleine vork 4) en zijn pessimistisch positief.

Het is niet zo dat Hindoestanen ‘denken’ dat ze ‘te laat’ zijn, maar cultuurtechnisch niet op rekenen dat ze ‘op’ tijd verwacht worden. Waar de Nederlandse ‘standaard’ 5 a 10 minuten is, kun je verwachten dat tussen afgesproken tijd en drie uur erna de aankomsttijd veranderd. Daarom krijg je op een hindoestaanse bruiloft altijd warm eten wanneer je honger hebt – afgesproken tijden werken niet.

Vooral bij een bruiloft is het ‘normaal’ dat iedereen te laat is. Onderweg krijgt de ‘workforce’ extra taken mee (het teveel hooi) en meestal voor een al overwerkt persoon (te kleine vork). Zo zal na de ‘bhatwaan’ het voor de meisjes zwaarder zijn dan voor de jongens; de laatsten zijn door alcohol en slaapgebrek al later en de dames hebben een deadline om zich om te kleden en een hele nacht nog ‘vol’ te houden aan de poppenkast die ze moeten spelen (een bacardi-cola als 18 of 19 jarig meisje ‘bestellen’ is namelijk niet netjes en in een ‘sari’ je sigaretten en aansteker bewaren helpt ook niet).

Het is dan ook niet goed voor optimisten om vroeg op de ‘bhiya’ aanwezig te zijn; Hindoestanen worden pessimistisch van werken tijdens daglicht en vooral bij knoflook pellen (Hindoestanen eten zoveel knoflook dat Twilight Dvd’s in onze handen veranderen in as) is het aangeraden om niet te vrolijk te doen.

Alles tijdens de trouwerij gebeurd door de organisatie veel te laat – en volgens het pessimistische positieve idee, net op tijd. Naast het ongezonde dieet, alcohol en nicotine is bruiloftspaniek één van de grootste risico’s van een Hindoestaan. Nee, zet mij maar op de ‘gastenlijst’.

©SamRain
Hindoestaanse bruiloft

Gatver, maar toch bedankt! Leuk, Stom Nederland

“We realiseren veel te weinig wat we niet missen.”
                                                                        - Sam Rain

Bezuinigingen. Miljardentekorten. Hufterige Vestia-directeuren. SBS 6. Stakingen. Bureaucratie. Polderen. Yep, aan het geklaag kom je ruim aan je trekken in het net-misschien-niet-3%-hatend landje van Europa. Ben je homo, dan lijkt een huurwoning idealer dan de zwaar afgeprijsde Utrecht woningen – is wat minder poeha wanneer je wordt weggepest. Ben je Marokkaan, dan mag je voor iedere blanke Nederlander nooit te vaak afstand doen van een aantal debielen 5 provincies verder. De overheid wilt wel dat beide ouders gaan werken (mits dat gebeurd buiten de guerilla-doelen van het FNV), maar je kids naar een crèche sturen om en nabij onze hoofdstad kost of een vermogen of ‘betaling in onsmakelijke natura’ a la het Hofnarretje.

Treinen leiden een somber leven op de ijzertjes van ProRail en rondom het gebied van ChemiePack kunnen we binnen enkele jaren vast nieuwe en zeer interessante vormen van leukemie ontdekken.
Wel de pliesie trainen ‘out there in the Kunduz’, maar ‘de boys in blue’ onder zeeniveau krijgen niet extra centjes. Wellicht zal het economisch wel voordelen opleveren tijdens een voetbalwedstrijdje rond Rotterdam, Utrecht, Twente of Amsterdam via de binnenlandse wapenhandel van bezemstokken of Beverwijkse boksbeugels.

Gekke terroristen kunnen niet wettelijk uitgezet worden en ik ben er van overtuigd dat Breivik op Nederlandse bodem op een weekendverlof zou mogen. Waarschuwing: politiek satire van slechte smaak nu volgend... Of we het erg hadden gevonden als Breivik in Urk, Gouda (ja, daar waar Geert het leger wilde sturen) of het Binnenhof had toegeslagen. Ergens willen we 100% beschermd worden, maar vinden dan toch dat de KLPD de Big Brother Award verdient. Nederland, Nederland... Bent gij nog ons kampioen?

Het land dat ooit stond voor tolerant en sociaal, kiest natuurlijk voor het wegbezuinigen van hulp voor zwakbegaafden. Had je een ‘bijna’ kans, is die nu ook weg vanwege 10 IQ puntjes. Gekke mensen zonder geld – de types die dan nog gekkere dingen gaan doen – vragen om een eigen bijdrage voor hun ‘GGZ’.

Maar dan moet je toch, vroeg of laat relativeren...

Stel, ineens breekt een oorlog uit. De politie schiet met scherp. De straten zijn niet meer veilig. Je huis is niet veilig genoeg. Elke dag verman je tegen de angst, welke moet verdringen in de hoop dat er een morgen is. Geen geld in de automaten.
Je fijne buren stalen je auto mee. Je kind gewond, maar geen ambulances noch dokters komen je te hulp. Af en toe een Engelstalige sensatiehoer die je ongewenst filmt in je vuile kloffie en ongekamd haar. Je vrienden zie je gewapend, gewond of teleurgesteld. Je hoopt, was het maar over. Was het maar voorbij. Je was een atheïst en nu stiekem bid je tot elke en iedere God die bereid is om je te horen. Alles wat je had is kwijt, kapot of gestolen. Geen streepjes meer op je telefoon. Geen stroom die het via je oplader verhelpen kan. Geen vliegtuigen naar een ander land. Geen helikopters. Gewoon geen hulp.

Want dit is gaande op diverse plekken in de wereld. Wanneer je op de toiletbril aan het denken bent over nieuwe tegels, worden mensen vermoord, verkracht, bestolen, onteerd, verbannen of bespuugd vanwege hun gedachtegoed. Zoals hun commentaar op de overheid en de maatschappij in besloten kring of als men ze hierop verdenken. Of zonder enkele zinnige reden.

Het klinkt heel links voor een VVD’er; maar het blijft toch belangrijk om te weten dat we in deze slechte tijden het nog ontzettend goed hebben!

©SamRain
Nederland

Ken je rechten: Vooral vanwege politieambtenaren

“Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen.”
                                                                        - Wetboek

Wat mag wel en wat mag niet? Politieambtenaren wijzen je zelden op de rechten die jouw belang zijn; eventuele consequenties laten ze het liefst ook buiten beschouwing. Door schade en schande wordt men wijs – alleen is het kwaad dan vaak al geschied.

Amerikaanse series leiden ons vaak op het verkeerde pad; de rechtszaal en strafrechtelijk onderzoek in Nederland worden vaak ‘opgefleurd’ door ‘Baantjer’ of ‘Moordvrouw’ – de realiteit is vaak bureaucratisch en ook behoorlijk onbeschoft. Nederland kent een stevige wetgeving en net zoals criminelen de wet omzeilen door middel van zwijgen, doen politieambtenaren in het algemeen hetzelfde.

Een politieambtenaar mag bijvoorbeeld niet zonder verdenking iemand aanhouden; dankzij de identificatieplicht hebben zij een middel in handen waar ze dankbaar gebruik van maken. Zorg daarom dat je altijd een bewijs van legitimatie bij je hebt – want zonder legitimatie mag een ambtenaar je escorteren totdat je geïdentificeerd bent. Je bent echter niet verplicht tot antwoorden in het algemeen; vraag daarom dan rechtstreeks of je verplicht bent tot antwoorden én of je iets ‘ten laste’ is gelegd. Want als men vraagt of je een verklaring wilt afleggen, betekent dit vrijwillig – ongeacht of dit in het kader is van ‘het onderzoek’.

Zo mag een politieambtenaar zonder redelijke verdenking van een misdrijf óf bevel van de officier van Justitie jouw woning binnentreden. Vaak luidt dan de vraag of zij binnen ‘mogen’ komen. Als je niets ten laste wordt gelegd of als er geen bevel tot huiszoeking uitgevaardigd is, is het verstandig om dit ‘verzoek’ te weigeren. Net zoals iedere Nederlander is de politie verplicht zich aan de wet te houden. Maak dan ook zeker melding door middel van een klacht (óf zelfs aangifte) wanneer je denkt te zijn aangetast in je rechten.

Zoals jij legitimatieplicht hebt, geldt dit ook voor hen die het beroep van politieambtenaar uitoefenen. Onthoud daarom de achternamen én rang van de ambtenaar, opdat je weet over wíe je een klacht wilt indienen bij ongewenst gedrag. Ieder orgaan van de overheid kent geschillen- en beklagcommissies; die zijn niet voor niets in het leven geroepen!

Wanneer je wordt aangehouden als verdachte, kun je gebruikmaken van het zwijgrecht. Je bent niet verplicht om iets te verklaren. Wél moet je gebruikmaken van het consultatierecht; wijs het nooit van de hand! Advocaten zijn specialisten in de wet én de uitvoering ervan; al voelt het tegenstrijdig, wacht altijd af tot je een advocaat gesproken hebt. Een rechter bepaalt namelijk of jouw aanhouding rechtmatig is verlopen en een enkele zin kan het verschil betekenen tussen gaan en zitten.

Wanneer je aangifte doet en voelt dat men niet serieus tijd besteed aan jouw aangifte, dien een klacht in. Politieambtenaren zijn verplicht iedere aangifte serieus te onderzoeken. Vooral inbraken worden van de kaart gewezen, waar geen geweld of miljoenenschade is opgelopen. De politie heeft een zorgplicht tegenover de burger, echter neemt niet iedere politieambtenaar deze serieus.

De politie is niet je vijand, maar een maatschappelijke dienst voor burgers. Je mag ze daarom afrekenen op hun gedrag wanneer deze zich niet conformeert aan de ethiek die bij het beroep behoort.
Macht corrupteert; daarom zijn er commissies en tuchtraden in leven geroepen. Maak daar ook gebruik van en ken je rechten; wie in welk geval dan ook gelijk heeft bepaald de rechter, niet de blauwpet!

©SamRain
Rechten

Een succesvol weblog

“Er zijn weinig Nederlandse websites fenomenaal; en nog minder die het lang en kwalitatief ook vol blijven houden.”
                                                                                                            - Sam Rain

Als ik aan succesvolle ‘weblogs’ denk, staat GeenStijl.nl gegrift in het geheugen. Wat maakt een weblog nu toch zo succesvol? Als dan denk buiten Nederland, schiet die van Perez Hilton naar boven.
En dan ga ik vergelijken:

-       een ‘eigen’ identiteit, stijl en motief in berichtgeving;

-       actuele informatie, welke actueel moet blijven;

-       een zeer geconcentreerde doelgroep binnen een jongerensegment;

-       een ‘rebellerend’ geluid gebaseerd op externe bronnen;

-       een zelf uitgeroepen autoriteit;

-       uitlokking van opinie – en het leveren van een platform daarvoor;

-       visuele prikkelende media: plaatje, kop, bericht, trigger, discussie;

-       duidelijke functies voor archief, participatie en affilatie;

-       participatie in uitgelokte discussies;

-       dezelfde, maar ‘geaccepteerde’ bronnen voor de content.

Een establishment is bijzonder moeilijk omver te krijgen qua concurrentie; de ‘innovator’ legt de maat hoog en verzadigde consumenten schakelen niet snel over, tenzij er een andere variëteit wordt geboden qua smaak. Wat zou de volgende stap kunnen zijn? Ik denk dan niet aan social media integratie als ‘the next big thing’ maar voorkeursnieuws; het type berichtgeving waar je profiel van interesse op afspeelt óf het formaat afgestemd voor de gadget waar je de site mee bezoekt.

Hoe zou het zijn om berichten te delen op een weblog met bijvoorbeeld een ‘citaat’-functie? Zo neem je bronvermelding mee en integreer je de links tussen sites! Och, innovatie – je laat ons altijd vernieuwen en ontwikkelen!

©SamRain
Weblog

Lekker natrappen: Onactueel commentaar

“Nederland is een rechtstaat.”
                                    - Mr. Gerard Spong

Iedereen kent wel het actuele nieuws. Of de onderwerpen nà het actuele óf de diepgang in de onderwerpen. Want zo blijft Pauw & Witteman, DWDD en POWNED populair. Maar heb je wel eens het gevoel dat je na al die gebeurtenissen het actuele soort van vergeten bent? Daarom lekker natrappen. Inderdaad, Sam haalt ouwe koeien uit de sloot: Onactueel nieuws!

De spanningen van het begrotingstekort. We moeten +/- 15 miljard bezuinigen, nadat er miljarden naar Griekenland zijn overgemaakt. Wat kostte dat grapje in Libië en Kunduz ook alweer?

Een strafpleiter adviseert rijke ondernemers een pistool te kopen. Legt ook even uit bij Neerlands Praatsjo hoe je een prima scenario voor noodweer kan uitvoeren in het geval van een overval. Toepasselijk, een week na herdenkingen van een incident in Alphen a/d Rijn – toen Nederland nog collectief wapenvergunningen omstreden vond.

Hams domineert dan nu de tv, maar zijn we het knotsgekke Iran vergeten met haar ‘weapons of mass-destruct’? De sancties en het internationale chantagebeleid? Ta, gelukkig is de wapenhandel sinds 2002 met 7% minimaal gestegen – ook goed voor speculanten.

Albayrak is de enige ‘vrouwelijke’ leiderskandidaat voor de PvdA. Wilde ze niet op afgerekend worden. Last minute concurrentie van een Friese kenau die best een cursusje Media Training mag volgen; tenzij ze het geheime liefdesbaby’tje is van Ad Melkert en Rita Verdonk – een technocraat en grote waffel.

De anti-Polen site van de PVV wekt in Europa irritatie op. Of Markie zijn ‘gedoogmatties’ op orde wilt roepen, maar zich achter zwijgrecht verschuilt. Wat de PVV doet, motten ze zelf weten. Aha, gedogen dus? Een gedoogkabinet!

DSK mag op vrije voeten rondlopen na de zoveelste misdrijf op het gebied van zedelijkheid. Welke excuses mag zijn vrouwlief aanhoren in het kader van prostitutie en criminele organisatie? Wordt het niet eens tijd voor een ‘Assange-aanklacht’?

TBS’er steekt meisje van 15 morsdood. Schuld van de nazorg. Schuld van Justitie. Schuld van God. Schuld van drugs. Iedereen krijgt de schuld. En logisch; gekke mensen volg je op de voet! Maar laten we niet vergeten het meisje ook de schuld te geven; zij liet zich immers neersteken. Arme TBS’er.

Huntelaar maakt een prachtgoal om vervolgens met een hap gras in de mond fullscreen in beeld te komen. Robben laat zien dat Nederland best een Braziliaans goaltje kan maken. Bert is een goede coach. Beter dan Van Basten. Zegt een Ajaxied.

ING lag plat en overweegt ondernemers te compenseren. Arme ING; wat worden ze toch benadeeld. Door Europa, de beurs en dan ook nog eens dat stomme Internet. Arme ING; eerst het zakelijk broertje van de Giro – en sinds de consumentenmarkt, een beetje het Fortis imago meegekregen qua bereikbaarheid.

Rusland met Poetin; betwijfeld door Rusland en de rest van de wereld, maar we hebben de ‘commies’ nog even nodig. Syrië, snap je. Olie enzo. Want monsieur Poetin bepaalt behoorlijk van beide de uitkomst. Knibbel, knabbel, knuistje – wie lacht er nu in zijn vuistje? Komrat Poetin? Kak dela? Njet stemmen hielp dus niet!

©SamRain
Actualiteiten

Mediatraining: Een 'must' of common sense?

“Een bestel als Powned! Onderstreept PR als vaardigheid.”
                                                                                    - Sam Rain

De angst van het Binnenhof zijn media zoals Powned!, dat ongevoelig en zonder verdoving journalistieke tandheelkunde uitvoert. Van weblog tot omroep is het Newstertaiment van de GeenStijl-geest een strakke formule – voor de één onfatsoenlijk, voor de ander zeer vermakelijk.

Het aantal mediatrainingen én de vorm van boeken, cursussen en spin doctors zijn in waarde gestegen dankzij ‘brutale’ media. Zijn ze echt nodig en werken ze ook echt? Iedere politicus kan niet zonder, zou ik zeggen; je imago, reputatie en opinie van je achterban leeft door media – van weblog tot CNN. Als je niet om kan gaan met de pers, ben je niet geschikt voor een politieke functie. Punt.

Een speciale mediatraining voor brutale media klinkt meer als een cursus ‘Anger Management’, dan weten hoe men dient om te gaan met de traditionele pers. Monoloog woordvoeren betekent afstand creëren; brutale media zoeken de discussie – de bron wordt getoetst op echtheid. Door mensen te confronteren met feiten, gaat het vooral om de reactie daarop. Misschien zijn veel vragen ‘onfatsoenlijk’ – of ronduit ranzig – maar persvrijheid ís persvrijheid. Als een politiek figuur zich niet kan beheersen óf zulke pers negeert alsof deze minderwaardig is, creëert men een imago en reputatie gelijkerwijs.

Is er een training om met BNN-verslaggevers of Rutgers om te leren gaan? Want zijn het juist niet hun talenten om zulke barrières te omzeilen? Ik ben van mening dat pers nog altijd publiciteit blijft en dat negatieve publiciteit óók publiciteit is; echter is het doel van pers om vrije opinie te verspreiden onder hun gelijkgestemmige achterban – en laten dat die van de brutale media nu de jongeren (en young of mind) zijn. Volgens mij heb je dan aan incasseringsvermogen en gevoel voor humor genoeg aan een basistraining.

©SamRain
Media

Het probleem van de Derde Wereld

“Waar een gevolg is, is er een bewegende oorzaak.”
                                                                        - Sam Rain

Mensen die overlijden of nabij het overlijden zijn; het is een typisch iets in ‘arme’ landen. Miljoenen, nee, miljarden gaan er naar toe om deze mensen te helpen. En noem het maar links, ik sta daar heilig achter; hoewel mijn menselijkheid ook te wensen overlaat. Maar waar ik mij echt werkelijk aan irriteer is het feit dat in al deze landen een weelde aan wapens zijn. Tanks, AK-47 geweren, bommen en granaten.

De arme mensen die men ziet zijn vaak vluchtelingen. Dat woord vluchteling klinkt als ‘wegloper’, terwijl het een ‘vluchteling van geweld’ zou moeten heten. Natuurrampen voorkom je niet, maar dan relocaliseer je desnoods. Geweld, en met name wapentuig, kan wel voorkomen worden. Wapens komen namelijk uit een fabriek, tenminste het type dat duizenden tot miljoenen mensen op de vlucht kan jagen.

Zou de Taliban iets voorstellen zonder machinegeweren en raketwerpers? Zou de hoge pief van Syrië óf de rebellen iets voorstellen zonder wapens van zulke orde? Vraag het de Indianenstammen, de Samurai of de verscheepte slaven uit Afrika. Wapens zijn technologie; ze worden ontworpen en hebben een mechanisme dat universeel is voor het hanteren van automatische afvuring. Een anti-luchtraket maak je niet even ‘zomaar’ – net als een semiautomatisch groot kaliber wapen.

De wapenhandel kende een groei van 10% op jaarbasis en blijft zelfs in de recessietijd rond de 7% ‘hangen’. Banken investeren in de wapen industrie, landen leveren ze gestaags aan andere landen, inclusief Nederland. Dat klopt, ons kikkerlandje doet eer aan onze exportcijfers en dan ook in het arsenaal dat ontworpen is om mensenlevens te beëindigen. In de VS vindt met het dragen van wapens een burgerrecht; staat dit allemaal niet lijnrecht tegenover een rechtsstaat? Zelf rechtertje spelen?

Wapens zijn middelen voor geweld. In de derde wereld waar water en voedsel schaars zijn bieden wapens de uitkomst voor intimidatie en afpersers. Al deze landen hebben overheden met legers; maar hun wapens hebben ze tóch echt niet zelfgebouwd. De VS, Europa en Rusland zijn de grootste wapenleveranciers van Afrikaanse landen. Hoe lang kun je schieten zonder ammunitie?

Natuurlijk is vingertje wijzen naar de grote boze wolf heel makkelijk; ze doen het zeker zelf – daar is geen twijfel over mogelijk. Maar zo lang wij als Westerse wereld betrokken zijn bij de levering van wapens, zijn we net zo schuldig aan de volkenmoord die dagelijks plaatsvindt. De sterken hebben een verantwoordelijkheid. Waar is het gedachtegoed gebleven van de NAVO? Waar is het harde protest van de VN?

Ik zou de internationale wapenhandelaren voor het Internationaal Gerechtshof willen dagen voor betrokkenheid bij iedere oorlog die gebruik maakt van wapens. Iedere dag sterven onschuldige burgers door kogels en raketten – niet alleen door bewind. Dat er nu eenmaal wapens moeten zijn in de wereld, dat begrijp ik. Dat er altijd een illegaal circuit zal bestaan dat snap ik. Wat ik niet snap en niet kan noch wil begrijpen dat er wapens geleverd worden aan landen met ‘interne’ issues. Waarom is er geen Stanley & Poor’s notering voor de valuta in ‘domheid’ wat betreft wapen en ammunitielevering? En als er dan echt orde op stuk gezet moet worden, kan dat toch via de VN?

Bloedvergieten stoppen, dat doe je niet met erger bloed vergieten. Vuur bestrijd je niet met vuur. Waar zijn de arbiters van de mensheid? Waar zijn onze vredestichters? Onze hijskranen naar een culturele ontwikkeling? Mahatma Gandhi? Martin Luther King? John F. Kennedy? Oh wacht, die zijn hartstikke dood. Door geweld. Door wapens. En elke kogel kwam uit een fabriek.

©SamRain
Derde Wereld

Filosofie en techniek: Alles is techniek

“Alles is relatief – en alles is techniek.”
                                                - Sam Rain

Sir Isaac Newton had een obsessie voor het fenomeen beweging; de wet van Newton, en de eenheid naar hem vernoemt, zijn een stempel geweest waar vele natuurkundigen op voor konden borduren. Techniek daarin tegen heeft een minder filosofisch imago; waar men veelal het collectieve gedachtegoed deelt dat techniek het handigheidje is voor de natuurwetenschappen.

Op moment van dit schrijven, heb ik geen boek gelezen over filosofie en techniek; tijdens het lezen over quantumfysica bedacht ik dat er over techniek zelden iets filosofisch wordt geschreven. En ik beleefde zo mijn ‘Eureka!’ moment (zonder badkuip). Ik bedacht mijn theorie als filosofisch standpunt: alles is techniek!

Om te bepalen dat ‘alles’ techniek is, is het belangrijk om te weten, volgens de Wet van Sam over Techniek, hoe men techniek zou definiëren – of beter gezegd hoe ik dit zou definiëren. Techniek is een mechanisme dat door middel van beweging een andere beweging voortbrengt om een bewegingsstroom te beïnvloeden.

Tijd is een beweging. Al staat een object qua locatie ‘stil’, beweegt deze altijd nog door de tijd. Tijd is een mechanisme van beweging; onze planeet draait om haar as én om de zon, waardoor alles op aarde constant in beweging is. Zonder beweging zou leven niet mogelijk zijn noch vooruitgang qua ontwikkeling. Omdat tijd een mechanisme is dat door middel van beweging een andere beweging voortbrengt en vele bewegingsstromen beïnvloed, betekent dat volgen de Wet van Sam over Techniek, dat alles binnen tijd én tijd zelf bestaat uit Techniek. Waarom dit zo bijzonder is volgens mijzelf? Omdat een mechanisme een algoritme is; en nerds als ikzelf houden van algoritmes!

Het filosofische aspect is dat iedere oorzaak van ieder ‘iets’ een Bewegend karakter heeft; zoals de scheikunde reactie vergelijkingen kent, verklaart de Wet van Sam over Techniek dat alles wat er ‘is’, verklaard kan worden door een bewegende kracht. Het Yin-Yang symbool heeft hierdoor een meerwaarde verkregen voor techneuten; alles is in beweging, dus techniek!

Een aparte zijtak in deze filosofie is dat ieder vraagstuk ‘opgelost’ kan worden door de oorzaak te vinden en deze technisch te beïnvloeden voor andere resultaten. Alles is dus mogelijk dat te bedenken is – maar de materialen en benodigde energie kunnen buiten vermogen vallen voor uitvoering ervan. Want alles dat beweegt – en dat is dus alles in tijd – vereist energie en bestaat uit vorm (materie, nul-materie of anti-materie).

Ondanks dat alles technisch mogelijk is, hoeft niet alles technisch haalbaar te zijn; kosten en baten vervullen de meerwaarde van een doel. Ook bereikt deze filosofie een paar dromen en paradoxale vraagstukken wat betreft tijd- en het reizen door tijd, maar opent een reeks van anderen. Het staaft bijvoorbeeld niet het zogenaamde ‘Butterfly Effect’, en pleegt een aanslag op ‘terugreizen’ in de tijd (het verleden dat verandert, voorkomt de toekomst niet want het verleden creëert een alternatieve stroom terwijl de ‘toekomst’ zich in stand houd). Echter maakt de filosofie achter dit denken supersnel transport mogelijk – en breekt het Einsteins lichtslimiet. De geest is techniek. Emoties zijn techniek. Kennis is techniek. Liefde is techniek.

Hoewel techniek voelt als iets ‘kouds’ en robotachtig, is de filosofische techniek wonderlijk. Zoals een idee (óók techniek) kan zorgen voor stroomversnellingen in cultuur en vooruitgang, betekent techniek de reden voor vooruitgang. Techniek is duidelijk en verklaard met hoe, wat, waar én waarom. Techniek heeft namelijk een doel op zichzelf – beweging. Het zou een wereldgodsdienst moeten zijn; rationeel, duidelijk en technisch haalbaar!

©SamRain
Alles is techniek