Sam's bijzondere kijk op reincarnatie

“Blijf altijd lezen en wordt geïnspireerd – maar blijf ook zelf denken.”
                                                                                                - Sam Rain

Je kunt over reïncarnatie denken zoals de Hindoes dat doen; ben je lief dan ga je een stap hoger, ben je stout dan keer je terug als kakkerlak. New Age zwervers horen graag dat ze in het vorige leven geweldig waren als prinses of hofdame om een beetje waardering te vinden en sommige radicale yogi’s besteden hun hele leven aan het noppes doen om carrière te maken in de Universele ladder van ‘Atman’.

De Christenen, Moslims en Semieten houden het op de erfzonde; zonder verlossing is de grap voorbij, want Adam en Eva screwed up big time. Net als evolutie, is reïncarnatie een beladen woord: het betekent vrij vertaald ‘ de terugkeer in vlees’. Welk vlees is dan de keuze va de hogere macht. Mits je daarin geloofd.

Ik ben van mening dat God / Hogere Macht / Het Leven een veel ingenieuzer systeem kent. Waarom ieder wezen evalueren op daden terwijl intelligente wezens genoeg capaciteiten kent om deze evaluatie te maken? Want waarom planten wij ons voort?

Mensen groeien. Mensen ontwikkelen. Mensen gaan dood. Daar hoef je geen discussies over te voeren op het niveau van ‘Mensa’ – iedereen kan het vaststellen. Wetenschappelijk, geven we erfelijke eigenschappen door met eiwitjes en DNA en we weten dat organismen zich aanpassen aan de omgeving – van ijsbeer tot Eskimo. Het klinkt Darwinistisch, maar dat is het niet; ik theoriseer niet over een Maker of Niet-Maker. Wel theoriseer ik over erfelijkheid; iedereen heeft de informatie van zijn of haar vader en moeder in zich. Zijn zij dan niet ons ‘vorig leven’? Want willen ouders niet dat kinderen zich verder ontwikkelen dan zij zelf? Gedurende onze opvoeding leren wij van hen de normen en waarden en beïnvloeden zij grotendeels ons gedrag. Niet alleen dragen zij hun geestelijke kennis over, we bestaan ook uit hun originele bouwstenen met de nodige verbeteringen.

Is ons volgende leven dan niet in onze kinderen? Wie heeft niet de wens van nalatenschap aan zijn of haar kroost? Welk mens wilt het niet nog beter doen dan zijn of haar vader of diens fouten niet herhalen? Welk mens neemt geen voorbeeld naar de gedaante van de moeder en kent haar zwakheden.

We worden geboren door onze ouders, zij door die van hen tot millennia terug; in ons zit de informatie – al is het voor delen – die we zullen overdragen naar onze kinderen. sommigen noemen het evolutie, anderen het bevolkingsplan. Ik noem het reïncarnatie. Want waarom is het verplicht om eerst te ‘sterven’ voordat de overdracht van geest moet plaatsvinden? Wat is het nut van vorige levens als je ze niet kunt herinneren en evalueren om vervolgens verder te ontwikkelen? Want zo’n dergelijk systeem is niet alleen onpraktisch, maar ook onlogisch: een eeuwig levende geest maar wel met verstandelijke beperkingen.

Mijn theorie is dat reïncarnatie niet is hoe we over het algemeen reïncarnatie beschouwen, maar een praktisch en nuttig systeem is om ons steeds verder te ontwikkelen. Ook staaft het mijn geloof in een levende kracht achter ontwikkeling in plaats van de dobbelstenen in biochemische processen zoals Darwinisten ze stelten. Einstein had gelijk – duh.

Ik maak geen desillusies over het bestaan of niet bestaan van een hogere macht; ik stel alleen dat indien deze de oorzaak is, geen onpraktisch systeem zou bedenken tussen allerlei geniale uitvindingen, zoals fotosynthese en sneeuwvlokjes.

©SamRain
Reincarnatie