“In de rechtszaal is
het doel van ieder proces waarheidsbevinding.”
- Sam Rain
- Sam Rain
Het spreekrecht van slachtoffers zou moeten worden
uitgebreid met het advies van de strafhoogte van de dader, vindt de VVD. De
eerste keer dat ik het écht eens ben met Fred Teeven, dat dit niet zou moeten
gebeuren – ook al verschillen we wel weer van mening over de reden.
Iedereen heeft recht op een eerlijk proces. De openbare
aanklager, de Officier van Justitie, voert de ten laste legging aan. De
advocaat van de verdachte voert de verdediging hiertegen. De rechter of
rechters zijn de onpartijdige commissie gedurende het proces en geven het
oordeel. Voor dit hele theater plaatsvindt is er een politieonderzoek, waarbij
slachtoffers, verdachten en getuigen gehoord worden en andere gebeurtenissen
plaatsvinden zoals psychiatrisch-, forensisch- en dactyloscopisch onderzoek.
Waar de rechter schuld bewezen acht, krijgt de verdachte straf – of het
tegenovergestelde en vrijspraak. De Officier van Justitie voert al een advies
in de vorm van een eis – en deze zijn zelden ‘laag’.
Het spreekrecht van slachtoffers is een mogelijkheid voor
slachtoffers om de nasleep van de misdaad tegen hen te verwoorden bij de
rechter en de verdachte te confronteren. Vaak zijn deze emotioneel (en begrijpelijk
ook) en staan oog in oog met de verdachten. Maar tijdens het onderzoek hebben
slachtoffers het recht om een verklaring af te leggen; het spreekrecht lijkt
dan zich om te vormen om de rechter te beïnvloeden. En juist datgene maakt het
spreekrecht krom – het gaat in tegen een ‘eerlijk’ proces. In plaats daarvan
wilt men oog om oog, tand om tand. En zo neemt het spreekrecht de vorm van
verbale wraak.
Slachtoffers worden wel in de kou gezet. De overheid biedt
relatief weinig steun aan slachtoffers. Zo wordt schade niet altijd vergoed
door verdachten, maar krijgt men ook geen financiële overbrugging aangeboden
door de overheid en moeten hun hulpverlening vaak zelf erbij ophoesten. Het
spreekrecht wordt dan vaak gezien als kans om deze claims kracht bij te zetten.
Nederland straft het zwaarst in Europa. Het rechtssysteem is
goed afgebakend en de wet kent weinig mazen wanneer het op serieuze delicten
aankomt. Maar is het rechtssysteem dan nog wel eerlijk? Hoe kunnen rechters, de
onpartijdige in het proces géén acht nemen op emoties? Want een advocaat zal
wraking eisen wanneer er een rechter zich uitlaat in een beslissing dat lijkt
op partijdigheid. Dat men niet eens is met wraking is begrijpelijk; vooral als
het doel was óm de rechter te beïnvloeden.
Het proces draait niet om slachtoffers, maar om daders. Men
lijkt in de ban te zijn van Amerikaanse televisieseries, waar slachtoffers een
plaats in het bankje nemen om hun verhaal te doen om de jury (Amerikaans rechtssysteem)
te beïnvloeden. De rechters zijn geen jury – en de slachtoffers ook niet. De
maatschappij gruwelt van de misdaden en men lijkt in vele instanties en zonder
feitelijke kennis graag over te gaan op maximale straffen – en sommigen bij
voorkeur naar doodstraf.
Het rechtssysteem voorkomt barbaarse taferelen; we zijn als
kikkerlandje ver gekomen van brandstapels, ophangingen en vierendelen. Wanneer
de maatschappij dit civiel goed kan inschatten hadden we geen proces nodig;
maar dat hebben we wel. Laten we het proces laten voor wat het is en meer energie
stoppen in preventie en slachtofferhulp.
©SamRain
Spreekrecht
Spreekrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten