“Mensen zijn robots met een eigenaardig programma, waarvan we de ontwikkelaar niet kunnen bereiken en de enige handboeken over gedateerde versies gaan.”
- Sam Rain
- Sam Rain
In de organisatie draait het om 2 dingen: wie staat in relatie tot wie (hiërarchie) en wie is verantwoordelijk voor wat. Als je weet wat er gedaan moet worden, dan moet de uitvoerende wie het kunnen verantwoorden bij de toezichthoudende wie. Recht voor z’n raap en het is een feit; organiseren is makkelijk – zolang je maar weet welke wie de rol van wie gaat vervullen, en waarom perse die wie.
De wie-tjes in de organisatie zijn mensen met een uitvoerende rol en eventueel een verantwoordelijke rol. Bij het uitvoerende spelen de intrinsieke elementen de hoofdrol (voldoening / tevredenheid) en bij de verantwoordelijke rol gaat het om strategie (leiderschap, missie en betrokkenheid). De verantwoordelijke rol kan daarom gezien worden als een ‘super’ rol bovenop de uitvoerende rol, omdat de laatste voor iedereen toepasbaar is – iedereen in de organisatie verricht werkzaamheden naar gelang van zijn of haar functie.
Het Amerikaans model verschilt er niet veel van: satisfaction (tevredenheid), commitment (betrokkenheid), leadership (leiderschap) en accountability (verantwoordelijkheid). Het verschil is dat het Amerikaans model allen verenigd en gebruik maakt van potentiewaarden, terwijl het modulaire model verantwoordelijkheid vertaald naar functie. In Nederland, waar de bureaucratie heerst in een puntkommajota regelgeving, is het Amerikaanse model vaak omstreden, vanwege CAO’s en arbeidsrechten. Het Amerikaanse model leent zich echter ideaal voor mega-bedrijven om het menselijk kapitaal te meten, maar is echter minder discriminerend. En echt waar, discriminatie kan ook positief zijn (daarom mag het alleen niet in specifieke situaties en op personen); vooral in het organiseren.
Over verantwoording wordt in Nederland vaak luchtig gedacht; ergens zijn we een stel zeikerds bij elkaar – het is nooit goed. Vooral de opvattingen over socialisme en democratie, geleid door de vrije meningsuiting, maakt het bijna ‘onnatuurlijk’ om voor een baas te werken. Echter in een organisatie is er géén sprake van ‘democratie’, maar een regelrechte monarchie – directie en aandeelhouders. Deze vorm van organiseren dwingt een hiërarchie af van ‘boven’ naar ‘beneden’. Hoe hoger, hoe meer verantwoordelijkheid.
Verantwoordelijkheid is méér dan een vaardigheid; het is een gevoel bij een werknemer om zijn of haar functioneren te beheren alsof het schaars kapitaal betreft. Het is ook een factor waar men op ‘afgerekend’ wordt wanneer verwachtingen niet worden voldaan. Een verantwoordelijke functie vereist dus de nodige empathie, ‘boekhoudkundig’ vermogen, sociale vaardigheden en presentatie. Hoewel de mate van deze elementen gemeten kan worden met behulp van resultaten, kun je het incasseringsvermogen van een verantwoordelijke nooit accuraat meten. Het is daarom aannemelijk dat iedereen zich kan ontwikkelen, maar sommigen deze eigenschappen van nature hebben meegekregen – en dus de voorkeur geniet.
Een verantwoordelijke rol staat altijd tussen twee vuren: de boven- en onderkant van zijn of haar verantwoordelijkheid. Het is echter van cruciaal belang dat altijd de bovenste laag als prioriteit telt. Men kan niet twee heren dienen en zo geldt dit ook voor verantwoordelijkheid; het is ook ineffectief omdat hiërarchie van ‘boven’ naar ‘beneden’ werkt.
Een verantwoordelijke rol kan dus het best ingevuld worden door een persoon die a) loyaal is aan de onderneming, b) leidinggevende capaciteiten bezit, c) beslissingen afweegt naar kosten en baten. Populariteit en respect spelen óók een rol, maar zouden nooit de hoofdreden mogen zijn voor selectie.
Meer lezen over het onderwerp management? Klik hier voor de inhoudsopgave van alle artikelen!
Meer lezen over het onderwerp management? Klik hier voor de inhoudsopgave van alle artikelen!
©SamRain
Verantwoordelijkheden
Verantwoordelijkheden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten