“I decided long ago, never to walk in anyones shadow.”
- Whitney Houston
- Whitney Houston
A few stolen moments is all that we had – Whitney Houston en ik. Haar vinyl mini-formaat single met de zwepende ‘How will I know’ bracht de lege huiskamer de plotselinge verlichting van warmte. Dat was Whitney Houston toen; fris, vol energie en een ‘zwarte’ ster die ook in de blanke disco welkom was. Een zanger uit een kerkkoor met de makeup trend, zoals Gaga dat nu domineert.
Na het typische ‘feelgood’ popmuziek, metamorfoseerde Whitney naar een diva with message; prachtige ballads over innige liefde en geest door haar unieke bereik en dosering. Want er is geen mens die Saving All My Love zo briljant kan presenteren zoals zij dat kon. Haar videoclips waren geen ode aan haar prestatie in deze periode, zoals de vreselijk montage voor One Moment In Time. Whitney’s stem is de reden om muziek op een Bose af te spelen met de originele cd. Niet om de Buma / Stemra te sponsoren, maar om even 60 minuten lang jezelf te voorzien van kippenvel.
Dat ze ook kon acteren, liet ze zien met The Bodyguard; een omstreden film, vanwege de rassenmix dat toen nog sluimerend overgebleven taboe was. Met een kaskrakende soundtrack liet Whitney zien hoe zij op een stijlvolle wijze kon domineren, daar waar anderen alleen nog shockeren kenden (Madonna). Zelfs toen haar stembanden het opgaven was het niet de laatste toon van Whitney; Step by Step liet ze wat van zich horen, van duetten met Mariah Carey en andere diva’s tot remixen in de discotheek van It’s Not Right, But It’s Okay. Imposant, charmant en stijlvol. Dat was haar muziek.
Veel mensen hadden kritiek op haar leven en huwelijk; laten we echter nooit vergeten hoe vaak ze ons inspireerde met haar muziek. Toen, nu en later.
Rest In Peace, Whitney!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten