Applicaties ontwerpen: De techniek voor Interactieve Applicaties

“Een technische oplossing bestaat uit een mix van technologie en ideeën.”
                                                                                                            - Sam Rain

Strategieën, ideeën en fundamenten klinken zo mooi op een Powerpointje, maar wat is er praktisch gezien nodig aan kennis om actiebewust te ontwerpen binnen het technisch proces? Als je conceptueel buiten de zandbak speelt, ben je dan ook meteen het zand kwijt? Nee, je gebruikt precies dezelfde bouwstenen, maar het voordeel dat je van te voren weet waarover je moet gaan nadenken!

Actiebewust ontwerpen betekent dat er over dezelfde informatie dieper wordt nagedacht, namelijk in de volgende 4 segmenten:

-       de boodschap als informatieblok, die gezamenlijk de technische ‘content’ zijn;

-       de opmaak van deze informatie qua plaatsing, kleur en typografie;

-       de dynamiek van informatie, met name de opvraag, plaatsing en speciale effecten;

-       de interactie van informatie, waarvan linking en terugkoppeling centraal staan.

Zoals bij vele strategieën, wordt het in de techniek een spaghetti gevecht, waarbij het zelden voorkomt dat technologie zich in nette proporties verdeelt over het bord. Actiebewuste ontwerpen vereist Actiebewust programmeren, waarbij er dus eigen fundamenten voor nodig zijn:

·      alle informatie is verdeeld in blokken en altijd afkomstig uit een database;

·      elk informatieblok is een individueel object en dient zo behandeld te worden;

·      elk object heeft een referentie naar zijn opmaakt;

·      elk object heeft een referentie naar zijn dynamiek;

·      elk object heeft minimaal 1 beschikbare actie;

·      objecten kunnen geplaatst worden binnen een ‘canvas’.

Om al deze fundamenten toe te passen is er een scala van technologie nodig: sjablonen, styling, scripting voorzijde, scripting achterzijde en databeheer. Iedere technologie plaatst zijn voetafdruk binnen het actiebewust ontwerpen; echter is het de methodologie wat een applicatie écht interactief maakt. Deze methodologie luidt dan ook:

“Elk formulier, venster of canvas bestaat uit individuele componenten, die elk zijn eigen interactie kent, zonder het ontwerp te breken.”

Het ‘losse’ componenten gebruiken is in zijn innovatie niet nieuw; het wordt veelvuldig toegepast om informatie blokken en techniek te hergebruiken. Echter is actiebewust programmeren gericht op het individualisme van informatie, waarbij hergebruik een bijkomend voordeel is.

De grootste opgave is het kiezen tussen het ‘zelf’ ontwikkelen of een bestaand platform, waarvan het laatste de voorkeur heeft voor actiebewuste applicaties. Omdat technologie vaak volwassen moet worden, kosten de kinderziektes vaak het qua tijd enorm veel om de spaghetti weer om te snoeren als het onder de kap misgaat. Ook nemen platformen veel technisch voorwerk uit de handen, zoals database koppelingen en dynamische informatie uitwisseling.

Omdat informatie relationeel is, hoeft het niet ten koste te gaan van zijn individuele waarde; vaak, omwille voor interactiviteit, zijn de individuele kenmerken waar men validatie en controle over wilt hebben. Hoewel het jaren geleden al mogelijk was, werd het MVC (Model-View-Controller) zelden voor dit doeleinde gebruikt; terwijl dit principe de kracht van modulariteit voor zulke doeleinden in het ontwerp gebakken heeft. Het controller object ‘regelt’ immers de communicatie en uitwisseling van informatie tussen voor- en achterzijde, zodat een terugkoppeling ook echt haalbaar is (en dus interactiviteit).

Actiebewust programmeren leeft dus op het principe van actie-reactie. Als informatie geen actie teweeg kan brengen (al is het de mogelijkheid om het te delen of printen), is de informatie slechts een statisch gegeven. Je hoeft niet het wiel opnieuw uit te vinden om een slipcursus te volgen.

Meer lezen over Informatie Technologie? Klik hier voor de inhoudsopgave voor alle artikelen!

©SamRain
Interactieve applicaties