“Think of all the pain he caused you, all the people he hurt. NOW MAKE THAT GO INTO POWER!!!
- Goku (Dragzonball Z)
- Goku (Dragzonball Z)
Agressie: of het nu gericht is aan hulpverleners of de buurman, het blijft een problematische barrière voor het concept beschaving volledig realiseerbaar te maken. Maar waar ligt toch de kern van dit geweld? Wannabe psychologen benoemen het liefst de factoren die katalyserend werken, zoals opvoeding, popmuziek of cultuur, maar missen de kern. Agressie is een machtsmiddel; het is geen resultaat, geen geestestoestand of fysiologische reactie.
Machtsvertoon is een natuurlijk verschijnsel: Gorilla’s kennen het alpha-mannetje, honden de roedelleider en bijen hun koningin. Hoewel de Darwin theorie wat betreft ‘survival of the fittest’ zeer dichtbij komt, slaat het gedragsfilosofie over. De ‘machthebber’ is niet zo zeer het meest fysieke imposante organisme in de kudde, maar diegene die de groep het meeste voordeel oplevert. De ‘leider’ kan weleenswaar een tiranniek beleid voeren, maar is de ‘leider’ omdat het recht hem of haar gegeven wordt. Als sociale organismen leven mensen ook in groepen en zijn dus verbonden aan hetzelfde principe dat geldt voor hiërarchie.
Een leider wordt gekozen om conflicten op te lossen. Conflicten vormen bijvoorbeeld door gevaar en onvoldoende middelen voor levensonderhoud; feitelijk zijn het belemmeringen waarbij een geschil ontstaat tussen twee partijen die benadeeld worden. Een conflict kan op drie manieren worden opgelost:
1. een partij onthoudt zich van het conflict en bevoordeelt de andere partij
2. een compromis waarbij beide partijen zich evenredig in voordeel verkeren
3. beide partijen onthouden zich, waarbij beide partijen zich volledig in nadeel verkeren.
Leiderschap is geen fysiologische eigenschap, maar een aangeleerde vaardigheid. Echter is onze primaire overlevingsdrang en dus zelfbehoud wel pertinent aanwezig, waardoor we geforceerd zijn om leiderschap te ontwikkelen in een sociale structuur. Elke sociaalgeoriënteerde organisme heeft een mate van leiderschap in zich; al is deze volledig afhankelijk van externe invloeden hoe deze zich ontwikkelt.
Wanneer men in een situatie terechtkomt, waarbij een conflict ontstaat, is de partij in kwestie in eerste instantie ‘machteloos’. Het analyserend vermogen stelt vervolgens de opties beschikbaar in de vorm van machtsmiddelen. Omdat de partij bewust is van de consequenties, levert het behalen van ‘nadelen’ de nodige frustratie op – ons innerlijk systeem richt zich op het behalen van beloning, niet vice versa!
Frustratie is een stadium waar fysiologische veranderingen optreden; ons lichaam schakelt automagisch naar de ‘alert’-modus, een staat van paraatheid. Dit betekent een hogere hartslag, hogere spierfrequentie en zelfs de hersengolven veranderen van frequentie; waardoor we sneller, en impulsiever beslissingen nemen. Wanneer we ‘gefrustreerd’ zijn, beseffen we dat we geen controle hebben over een situatie.
Intimidatie is een agressief machtsmiddel dat dient om de andere partij ‘af te schrikken’ en zich dus te onthouden van het conflict. Door kenbaar te maken dat de andere partij zich geen oorzaak moet maken, anders volgen er fysieke consequenties kan men het voordeel behalen in het conflict. Soms kan het voorkomen dat de verbale intimidatie fase overgeslagen wordt, omdat de partij in kwestie het gevoel heeft niet gehoord te worden, en deze stap overgeslagen kan worden. Omdat het effect van toegepaste agressie nu eenmaal een sterke impact heeft op benadeelden, stuurt het een signaal af voor anderen als ‘waarschuwing’ – wat de macht van de bevoordeelde partij bevordert. Inclusief zijn of haar opvattingen; hoe onredelijk ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten