“Deo servire vera libertas”
- Augustinus
- Augustinus
Wanneer mensen zich bekeerd hebben (lees: overtuigd zijn van hun verlossing) worden ze vaak gretig; de onwetendheid maakt plaats voor passie om uiteindelijk een obsessie te worden. Net als kinderen zijn ze vol motivatie om ‘iets’ te worden: brandweerman (gevaarlijk), politieman (irritant) of astronaut (niet voor zwakke magen). In het geval van bediening is alles nog nieuw: het enthousiasme drijft hen om hun passie te delen. En stiekem het liefst op een podium.
Bediening is toch wat anders dan de ‘roeping’ die velen denken te hebben. Anderen boven jezelf stellen vereist het teniet doen van het ‘ego’. Als jezelf begeertes hebt, dan zul je geen ware bediening kunnen doen. Het is een onbetwistbare overgave aan het Grote. Natuurlijk is dit niet de praktijk; niet iedereen is zo gedreven of vind de stem van overgave – het geloof is lang niet zo sterk als men wilt geloven.
Toch betekent bediening ook weer niet dat je ‘perfect’ moet zijn; mensen zijn eenmaal mensen en maken fouten. Echter vereist bediening wel dat je terugkeert naar de bron van overgave, het ego mag geen vingerbreedte plaats hebben om lering te trekken. Oordeel naar hoe je beoordeeld wil worden. Zo hebben kerkgangers altijd wel wat verbeterpunten om aan te dragen; de bediening zou dit of dat moeten doen. Bediening heeft niets te maken met praktische zaken; ze is 100% een persoonlijke, geestelijke gemoedstoestand.
Werken in de bediening vereist geen platform. Echte bediening is als een ijsberg; negen maal groter onder water. De rechterhand met vraagtekens overlaten. Wonderen hoeven niet te komen als vallende kikkers noch opensplijtende zeeën. Ze komen vaker voor dan je denkt; een welgemeende ‘Shokran’, een met twee handen geschudde groet, een glimlach op een vermoeid gezicht, een opgeluchte zucht van comfort en een blik van duizend woorden.
©SamRain
Bediening
Bediening
Geen opmerkingen:
Een reactie posten