“Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als die van een adelaar”
- Psalm 103, vers 5
- Psalm 103, vers 5
Vloeken is slecht of verkeerd; maar veel mensen weten eigenlijk weinig over het onderwerp. Dat het kwetsend kan overkomen of als onbeleefd ervaren is algemeen wel bekend. Vloeken komt van ‘vervloeken’, een kwaadaardige spreuk uitspreken; de oorsprong is een handeling versus de expressie, zoals we vandaag het vloeken zien.
Logisch eigenlijk ook, want consequenties voor vloeken zijn er niet meer in de Westerse wereld. Waar je pakweg 200 jaar geleden nog verbrand, verdronken of gestenigd voor kon worden is een deel uit gaan maken van de taal. Kanker, tyfus, tering, Godverdomme zijn typische voorbeelden die het voorvoegsel ‘krijg de’ verkrijgen. Men vervloekt een object, een onderwerp of een situatie om onmacht expressie te geven. Naast een betuttelend vingertje staat er geen boete of straf op; vice versa een beloning.
Vanuit een ‘gelovig’ standpunt zijn er wel meer argumenten; als je gelooft dat je uitspraken zich kunnen manifesteren als een toverspreuk is het uitspreken van een vloek meteen een andere zaak. In Wicca en sommige takken van Paganisme geldt de Wet van Drie; wat je een ander ‘verwenst’ komt terug in drievoud. Vooral deze religies zijn van vloeken bewust, omdat hun praktijk het opstellen van ‘spreuken’ centraal leggen.
Christendom en Islam kennen vloeken als doodszonde omdat ze behoren tot ‘zwarte magie’, een overgeven vloek betekent geen verlossing. Qaballa neemt het herhaaldelijk vloeken gericht op eigen gewin als belemmering in de groei van de levensboom. Taoïsme en Zen boeddhisme kleuren de vloek als ‘yang’ eigenschappen die verstoring doet aan het eigen Qi (of Chi), omdat het geestelijke en spirituele kracht ‘vereist’. Tja, een wijs mens houdt zijn tong in bedwang. Waren we allen maar wijs; hopelijk helpt dit schrijven een beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten