Tradities. Cultuur. Religie. De één zijn overgedragen gebruiken, de andere gebruiken geadopteerd door de gemeenschap en de laatste een weg om invulling te geven aan het leven. Hindoes hebben alle drie in de meest kleurrijke vorm; een groot land, grotere historie en thuis van twee grote wereldreligieen. Ook in Nederland is er een grote gemeenschap actief; deels vanuit de kolonien en anderzijds van migranten. Velen beweren kennis te hebben van hun gebruiken; en net zoals bij het Christendom, Judaïsme en de Islam wordt er vaak (en dus in deze context) verwezen naar het ‘Heilig Boek’ als referentiekader.
Maar lezen mensen deze ‘Heilige Boeken’ nu eigenlijk wel?
Ik ben van mening dat de meesten de grove fout maken dat deze Geschriften zien als instructiemateriaal; het op de letter precies nemen en de context uit verband trekken. Bij Hindoes en Moslims is dit het meest duidelijk zichtbaar; de sociaal hierarchisch structuur integreert tradities en cultuur erg nauw met religie, waardoor er per regio een nieuwe stroming ontstaat.
Ik ben van mening dat de meesten de grove fout maken dat deze Geschriften zien als instructiemateriaal; het op de letter precies nemen en de context uit verband trekken. Bij Hindoes en Moslims is dit het meest duidelijk zichtbaar; de sociaal hierarchisch structuur integreert tradities en cultuur erg nauw met religie, waardoor er per regio een nieuwe stroming ontstaat.
De Bhagavad Gita is een kroniek uit de dichtenepos van de Mahabharata (‘het Grote India’); het beschrijft een dialoog tussen de prins Arjun en Krishna (Jezus met Tandoori), waar intentie en handelen centraal staan. Het is onvoorstelbaar hoe de meeste hindoes dit mooie werk zo niet begrijpen; het concept van traditionele boedhisme is ook berust op de interpretatie van de werken ‘as-is’. Zo noemt deze Veda het ‘eren’ van halfgoden (de persona’s met vele armen e.d.) voor hen die de ‘Gita’ niet begrijpen. Dat is zo’n 95% van de hindoes die dus mooi de plank misslaan. Cultuur en traditie blijven echter behouden; het niet eten van Rundvlees bijvoorbeeld is een gebruik wat cultureel is, de Mahabharata oppert namelijk de volledige onthouding van vlees; een ‘bhakt’ (devoot) zou niets mogen eten wat ‘een moeder’ heeft. Echter is er een Purana welke veel impact heeft op het traditionele aspect van rundvlees; gestrafte geestelijken zouden terugkeren als koeien om geheel hun leven te werken als boetedoening. En als huis-uit Hindoe kan ik je vertellen dat 99,9% van mijn grote familie hier geen kennis van heeft.
Reincarnatie is lotgevallen aan dezelfde situatie; het volgende leven wordt of beter of slechter. Het rad van leven en de ontsnapping eruit wordt nauwelijks centraal gezet. Geen wonder eigenlijk, het circus om de cultuur heen zorgt voor laagdrempelige entertainment; de katholieken van Azie zeg maar.
Mocht je er ooit interesse voor willen kweken qua geloofsovertuiging, vraag dan niets aan een ‘hindoe’. Lees dit fantastische werk zelf; er zijn prima vertalingen beschikbaar. Zo voorkom je dat je de draad kwijtraakt en verstop raakt in een cultuur dat er een soap-versie van gemaakt heeft.
Naast de Bhagavad Gita, zijn ook de ‘Uponishad’ een aanrader om te lezen. Heilige Boeken zijn studieboeken; je leest ze, om vervolgens ze te overdenken. Behoud het goede, en bespaar jezelf discussies erover. After all, overtuiging is altijd individueel en persoonlijk, en geen mode trend.
©SamRain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten