maandag 21 november 2011

Technische Oplossingen Begrijpen: de 'omgeving'


“And the earth was without form, and void”
                                                            - Genesis 1:2
Voordat een oplossing van een abstract idee kan manifesteren naar iets concreets, zullen er faciliteiten op moeten worden gericht. Zonder deze faciliteiten zou het onmogelijk zijn om ook maar iets te implementeren. Technisch vakjargon verward, zoals bij vele andere ‘buzz-words’ en ook de ‘omgeving’ als specifieke technische details. Hoewel de ‘omgeving’ behoort tot het technische vlak van de automatisering, is het qua aard meer gelijk aan de basisbenodigdheden voor de uitvoering van een recept. Als de pannenkoek de oplossing is, dan is het concept het recept, het platform de koekenpan en het fornuis de hoofdfaciliteit. De keuken wordt als vanzelfsprekend beschouwd, en dit is precies hetzelfde als bij een ‘omgeving’.
De omgeving opstellen is dan ook belangrijk voor de wensen van een opdrachtgever, echter zal zijn rol hier passiever in zijn. De omgeving is een advies voor de oplossing; de beoogde capaciteit die nodig is om de eindgebruiker te voorzien, de gegevensopslag en platform, maar ook de locatie en het beheer vallen eronder. Daarnaast zijn er meestal spiegel omgevingen nodig: een omgeving voor de implementatie, een onafhankelijke test omgeving en natuurlijk het uiteindelijke productiesysteem.
Zoals eerder is aangegeven is de omgeving definiëren niet gericht op gedetailleerde specificaties. De organisatie van benodigde faciliteiten worden gepresenteerd zoals deze conceptueel zijn bedacht; in de realisatiefase worden pas de specifieke details benoemd omdat de leveranciers worden gekozen aan de hand van de kosten en service. Deze organisatie wordt dan met behulp van visuele diagrammen ‘ontworpen’ en hebben veel weg van een proces. Het gaat in deze diagrammen dan ook niet over de daadwerkelijke uitvoering, maar om de relaties en gegevensuitwisseling tussen faciliteiten.
Fysiek zijn deze ‘faciliteiten’ programma’s welke alleen kunnen werken op een computer, een speciaal ingerichte computer die dienst doet voor vele gebruikers tegelijkertijd (en dus niet voorzien van een beeldscherm of muis). Deze computers worden ‘servers’ genoemd. Een enkele ‘server’ kan dienst doen voor vele gebruikers maar is beperkt in capaciteit, afhankelijk van het type computer. Een personenauto heeft de capaciteit voor 4 personen waarbij het mogelijk is om kinderen op schoot te nemen. Echter is het onpraktisch om 20 mensen te vervoeren in dezelfde personenauto; een bus is dan praktischer of een aantal auto’s. Daarnaast leent dit voorbeeld ook een goede vuistregel; een ‘faciliteit’ heeft de omvang van een persoon, plaats daarom niet meer dan 4 faciliteiten per server.
Gelukkig gaat technologie met sprongen vooruit. Servers vereisen onderhoud, specialisme en kunnen resulteren in complexiteit; de industrie kent de leveranciers van zogenaamde ‘Cloud’ oplossingen. In die ‘Cloud’ is er geen sprake meer van capaciteitsproblematiek; de servers van de leverancier zijn verbonden als een integraal netwerk en werken als geheel samen. Ook nemen de leveranciers het onderhoud en specialisme uit handen. Het klinkt als de ideale oplossing; er zullen altijd opdrachtgevers zijn die vanwege gevoeligheid van gegevens niet met een derde partij in zee zullen gaan (hoe praktisch of veilig dan ook!).
De faciliteiten voor de omgeving zijn ‘onbeperkt’, echter zijn er wel een aantal faciliteiten die bij het implementeren terugkomen. Zo zal er een gegevensarchief nodig zijn (database server) een voorziening waar het platform op draait (applicatie server) of ondersteunende faciliteiten, zoals versiebeheer en een opslag voor reserve kopieen (backup server). Verwarrend is de term ‘server’ in het kader van faciliteiten; deze stellen geen aparte computer voor, maar zijn een benaming voor programma’s die ontworpen zijn voor servers.

Meer lezen over Informatie Technologie? Klik hier voor de inhoudsopgave van alle artikelen!
©SamRain
De omgeving

Geen opmerkingen:

Een reactie posten