De Vuile Viezerik

"Ik weet wat je bent. En ik laat het eigenlijk toe."
                                                                         — Sam Rain

Wanneer je binnenkomt, doen je zussen en broer bijna euforisch. Ze omhelzen je, zoenen je en overladen je met complimenten. Je lijkt bijna hun trots. Maar ik zie nog steeds de persoon die je probeert te verbergen. Je bent een vuile viezerik.

Het liefst wil ik je doodmaken. Maar dat gaat niet. Want iedereen zal het voor je opnemen. Niemand zal het geloven wat je bent. Zo kennen ze jou niet. Kon ik je maar levenloos slaan. Maar dan zou iedereen mij veroordelen. Zeggen dat ik het bij het verkeerde eind heb. Maar ik weet wel beter.

Ik wist het eerst ook niet. Ik wilde het ook niet geloven. Ergens mocht het gewoon niet zo zijn. Je leek ook een goed mens. Maar ik weet inmiddels wel beter. Ik heb je geheim ontdekt. Ik weet wie je bent. Een monster, vermomd als een heilige. Ik weet dat je bent als de duivel, een demon die zonder emotie de zielen van mensen tot scherven bewerkt. Je zult vast een excuus hebben, maar ik hoop dat wanneer je einde nadert een groot zwart gat voor eeuwigheid je op zal slokken.

Van de eerste herinner ik me nog haar tranen — ze wilde niet zeggen wat er was gebeurd. Snel veranderde ze van onderwerp. Maar toen begreep ik het nog niet. Van de tweede herinner ik me nog de blik in haar ogen, telkens wanneer haar moeder blij verkondigde dat je weer langs zou komen. Ik voelde het wel, maar ik snapte het niet. Van de derde en vierde kreeg ik het pas veel later door, maar ik wilde het niet geloven. Ik was verbijsterd. Stond met een mond vol tanden.

Maar nu weet ik het. Ik realiseer me wat je bent. En zoveel weten het ook. Sommigen zullen het voor altijd met zich meedragen. Toch doe je alsof er niets is gebeurd. Je gebruikt de onschendbaarheid van je broers en zussen. Als zij zouden weten wie je werkelijk was, zouden ze je misschien ophangen. Tenminste als ze hun eigen kinderen zouden geloven. Maar het is vast de schuld van de Nederlandse televisie. Hebben ze vast op school geleerd van die Nederlandse kinderen. Net als de kindertelefoon. Want mishandelen, dat gebeurt toch ook niet?

Ik weet gelukkig niet de details. Maar ik weet wel genoeg. Genoeg om van je te walgen. Genoeg om je te vermijden. Het is dat ik mij niet meer laat bewegen door emotie of impulsiviteit. Het is dat ik geweld heb afgezworen. Maar wanneer ik aan jou denk, dan word ik even weer zo als vroeger. Dan wil ik de vergelder zijn voor hen. Dan wil ik wraak nemen voor hen. Zij blijven namelijk stil. Je hebt hun eer afgenomen, hun puurheid vernietigd.

Natuurlijk gaat het je goed voor de wind. En je blijft, onopgemerkt door de meeste, stil wanneer men een discussie heeft dat de familie steeds minder samenkomt. Maar ik weet wel waarom je de stelling ontwijkt. Ik weet dat je volledig beseft wat je hebt gedaan. En ik weet dat je geen spijt hebt. Het enige waar je waarschijnlijk aan denkt is of men het al heeft verteld. Het enige waar je bang voor bent is dat één van hen misschien een boek opendoet.

Want stel je voor, vuile viezerik, dat ze allemaal konden zien wat je daadwerkelijk bent. Dat je een smerige kinderverkrachter bent. Maar ik kan niets doen. Het enige wat ik wel kan is hen troosten en hen bemoedigen om op een dag tegen je op te staan. En die dag, sta ik recht achter hen. Die dag, zul je worden geconfronteerd met je daden.

©SamRain
Viezerik