"Paard.
Wint qua veelzijdigheid van het stukje kip."
- Sam Rain
- Sam Rain
Dat je als burger in overmaat wordt bedrogen,
is natuurlijk geen actueel nieuws. Maar dat zelfs een balletje in de IKEA niet
meer is wat het zou moeten zijn, is natuurlijk helemaal te gek. Niet alleen
vang je blikken op van georganiseerde misdaad bij het kijken van een
voetbalwedstrijdje; nee, je vindt zelfs gangsterpraktijken in gangpad 4 van de
Appie. Miljoenen gaan erin om en de waakhond van voedsel en waren kan haar nut
weer propaganderen. De Engelse autoriteiten wisten er natuurlijk al lang van,
maar sinds de gekke koe — en met name de gevolgen voor de vleesmarkt — houden
de Britten hun mond stijf dicht. Totdat de klokkenluider het naar bovenbrengt.
Paard. Koop je vlees, dan koop je blijkbaar paard.
Het eerste wat ik me dan afvraag is of er
religieuze gronden zijn om rellen te beginnen — zou het 'varken' zijn, dan
wisten we dat meteen boze reacties zouden uitbreken — maar het blijft een
beetje van het niveau 'belachelijk' of 'reinste oplichterij' (met uitzondering
van het publiek dat regelmatig een manege bezoekt). Paarden zijn edele dieren
volgens westerse én oosterse normen. Menig Nederlander zal rosbief wel kennen,
maar om te worden opgelicht door de supermarkt gaat wel heel erg ver. Iedereen
wijst wel naar een zondebok, zoals de Roemenen, of een vleesfabriek — maar zijn
wijzelf niet verantwoordelijk?
Langzamerhand zijn we verwend geraakt. We
verwachten dat alles voor ons opgelost wordt, terwijl we bij voorkeur zelf
weinig initiatief nemen. Bij een stille tocht of een vreedzame demonstratie,
daar is iedereen wel voor te porren. Maar meestal laten we het bij
verontwaardiging. We boycotten de supermarkt niet. Stel je voor, want je zou
een dief zijn van je eigen portemonnee. Want we struinen namelijk af naar de
actieprijzen, die alleen grote leveranciers kunnen garanderen door
grootschalige inkoop uit het buitenland. Dezelfde leveranciers die de kleine
winkels hebben weggeconcurreerd. Want Henkie en Miep met een naambord vullen
vakken, die in tegenstelling tot slager Jan, geen idee hebben wat er onder de plastic
folie bevind en dus net als iedereen het etiket moet geloven.
Hoe kun je een voedselwaar vertrouwen, wanneer
het etiket niet deugt? Kunnen we de verpakkingsdatum of de houdbaarheidsdatum
ook niet meer vertrouwen? Want het wordt steeds erger: biologische eieren die
uit een legbatterij komen, gekke ziektes die je van vlees kunt krijgen en ga zo
maar door. En het komt allemaal door de religie die 'vertrouw uw leverancier'
heet. Sommigen geven de wereldmarkt graag de schuld, maar dat is niet het echte
probleem. Ook controle door onafhankelijke waakhonden is niet het probleem.
De schuld ligt bij de verkoper. Als consument
heb je het recht op een deugdelijk product. Een product zonder verborgen
gebreken. De verkoper heeft de verantwoordelijkheid om de controle uit te
voeren en aan de bel te trekken, omdat deze een garantie dient te geven. Waarom
zijn er anders steekproeven nodig in het verwerkingsproces? Wat is de
geloofwaardigheid van een etiket, een merk of een bedrijf bij zulke misstappen?
Die mooie stickers zijn hun geloofwaardigheid kwijt.
Waarom kan er geen massale boycot plaatsvinden
van leveranciers die blijkbaar maling hebben aan de rechten van een consument?
Waarom worden leveranciers niet voor het gerecht gesleept? Omdat een product
uit de schappen wordt gehaald, betekent niet dat daarmee de kous af is.
Laten we maar met z'n allen gewoon teruggaan
naar een slager die zelf slacht. Dan maar geen actieprijs. Want uiteindelijk
word je opgelicht, dus betaal je alleen maar meer. Of zet op het etiket met
koeienletters, zoals dat op tabak wordt gedaan, bijvoorbeeld met de tekst
"Dit artikel kan delen bevatten waarvan de herkomst niet gecontroleerd kan
worden. Consumeren op eigen risico."
©SamRain
Eat?
Eat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten