“Een vos
blijft een vos, maar mensen veranderen weleens in wolven.”
- Sam Rain
- Sam Rain
Hij dweilt zich een ongeluk en met precisie
veegt hij de kastjes af in zijn cel. ‘Geleerd in het weeshuis’, verteld de
kleine Rus met een accentje. Al tien jaar in Nederland, waarvan er drie in de
gevangenis. Niet aaneengesloten, want zoveel hebben ‘ze’ –Justitie- niet op hem
kunnen bewijzen. Doodslag het zwaarste vergrijp, maar hij was toen nog geen
twintig.
‘Ik kom gewoon terug’ verteld hij als ik vraag
naar zijn uitzettingen. Via Turkije, Griekenland of een vliegtuig naar
Duitsland en een treinkaartje naar Amsterdam. Als ik vraag waarom hij dat zo
standvastig doet, grijnst hij. ‘In Nederland rijke mensen. Ik samen met vriend
zoeken en geld halen.’
Zijn oudste broer zit in de beruchte ‘Zwarte
Dolfijn’ – een zwaar bewaakte Russische gevangenis voor langgestraften. Ouders
heeft hij niet – hij is opgegroeid in een weeshuis, waar hij veel mishandeld
werd. Hij heeft er zijn schoonmaak compulsie aan overgehouden. Soms geen eten,
altijd geen verwarming en werken van ’s ochtends tot ’s avonds voor niets.
Hij pronkt met zijn tatoeages; vijf puntige
sterren en tekeningen van katholieke heiligen. Ze hebben een speciale
betekenis, verteld hij. Een soort van curriculum vitae op het lijft geëtst. Als
hij brabbelt in het Russisch met een passerende gevangene, zie ik een
zilverkleurige balletje overgegeven worden. ‘Hashies’, verteld hij zonder
schaamte. ‘Deze maken handel voor sigaret’.
Wanneer hij vrijkomt zal hij even langs een
paar mensen gaan. ‘Goed idee bedenkt’, zegt hij met de Quote in zijn hand.
©SamRain
Russische wees
Russische wees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten