De meest zielige EK ooit
“Soms
zit het gewoon tegen en soms zit het altijd tegen.”
- Sam Rain
- Sam Rain
Wanbetalers kunnen rustig ademhalen, het is
voorbij gegaan voor de pret kon beginnen. Johan Derksen voorspelde het al en
hoewel iedereen het bloed van Bertje kan drinken, is de woede bekoeld. Een
terugblik op het kampioenschap dat we niet zouden winnen.
Reaal zei het vaak genoeg: rendementen uit het
verleden, bieden geen garantie voor de toekomst. Het WK en de irritante
fuvuzela’s brachten warme herinneringen voort; voetbal is Nederlands goed. Het
verbindt zwart met blank, kakker met kamper, macho met huisvrouw. Oranje, het
nationaal trots.
Met de hype alsof het een ‘social media’
beursgang betrof, zo zwartkleurig waren de resultaten. De kwalificaties waren
prachtig, de helden leken onoverwinnelijk. Europa scheet regenboogkleuren voor
de WK-finalist met de Grote Namen club. Kabouter Wesley, van Persie, gekke
Arjan, SinterKlaas-Jan en Rafael. Leuk voor de huisvrouwen, trekpleisters voor
doelpunten.
De Oekraïne. De politiek was er over uit –
niet bepaald een plek om je steun aan te betuigen. Vooral door tegen Turkije te
zijn voor toetreding in de EU vanwege mensenrechten enzo. Want de EVRM, dat is
in Okie-vocabulaire nietszeggend. Racisme, homohaat, politieke onderdrukking,
enzovoorts. Van die dingen die in Nederland misselijkheid oproepen. Oh, en het
is daar zomers boven de 30 graden – de temperatuur waardoor de gemiddelde
Nederlander niet vooruit te branden is dan het plakkende tuinstoeltje of zich
infuseerd aan de Rosé met ijsblokjes op het terras. Om in economisch slechte
tijden 2 uur te vliegen naar deze 4e laag van Dante’s Inferno vraagt
om een groot supportershart.
De gezondheid van voetballers was niet al te
best: Wesley was herstellende, Mathijssen zat ook niet lekker en Ibrahimpje
herstelde ‘last minute’ om toch ‘even’ mee te doen. Het was als een concert van
de Rolling Stones – lang niet zo goed als ‘vroegâh’, maar de nostalgie heerste. Hebben we het wel over de ‘boys’ die
balletjes naar voren duwen. Touche, ik ben trots op Wesley – hij blijft een
held en de beste speler in Oranje.
De ervaring was op gebieden ver te zoeken;
Willemsen en Vlaar lieten zien dat interland niveau heel wat anders is dan een
Eredivisiewedstrijdje tegen RKC. Ik verwacht niet dat de gokmaffia moeite zou
doen om hen om te kopen voor slecht spel; ahum... de 1-0 van Denemarken,
ahum... de 2e helft tegen Portugal.
Arjen Robben. Een geestelijk wrak. Bayern
München verdiende de Champions League. Maar Robben faalde en dat kostte de
beker. Alom gehaat en bespot – en een oefenwedstrijd spelen tegen je thuisclub
een paar dagen erna. Uitstekende voetballer, maar altijd vast tussen 3 man. Ook
een uitstekende huilebalk, vooral tijdens persconferenties. De natuurlijke
leider gecastreerd.
Het ego van de spelers. Ongelofelijk
opgeblazen. Geen wil om te strijden leek het. Het lijkt veel belovend, maar na
20 minuten is het klaar – ‘sex die onderbroken wordt door een telefoontje met
een overlijdensbericht’, zo beschrijf ik het. Beetje voorspel, geen actie en geen
orgasme. Niet bepaald het resultaat wat je zou wensen.
Zo kun je nog zeuren over de opstelling, de
strategie en wie wel en wie niet. Maar laten we niet te hard zijn tegen Bertje;
geen bondscoach wilt verliezen of media kritiek. So what, hij heeft óók gefaald
– maar over 2 jaar verwacht ik een ‘come back’.
©SamRain
Oranje
Oranje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten