Licht schijnt het felst in Duisternis

We moeten de aarde redden, door de mens te redden.

“Wie symptomen behandelt, zoekt niet naar de oorzaak.”
                                                                                    - Sam Rain

De mens is destructief. Ondanks onze technologische vooruitgang, lijkt de mens zich te ontwikkelen als kanker in het lichaam. We voeren oorlog, we hebben geen respect voor levende wezens, onethisch leren we kinderen dat geweld een noodzaak is. Ik kan me de motivatie van een zondvloed goed voorstellen.

Er heerst onrecht. Er heerst ziekte. Er heerst leugen. De goede mens wordt onderdrukt, vervolgd of bespot. Als een ongeleid projectiel gaat de mensheid naar een afgrond en stuitert dieper en nog dieper. Eens een verheven wezen boven de anderen dankzij ons rationeel denken. Nu aan allesvernietigende horde.

Dieren sterven uit. De aarde wordt uitgeput. Bossen verdwijnen. Armoede stijgt. Broer dood broer, vader vermoord kind. Moeder verlaat gezin, president volgt bedrijf. We weten alles, behalve hoe we in harmonie moeten leven. In plaats van samen werken, dient het eigen belang boven de ander.

Eens stonden mensen op. Mahatma Ghandi. Rosa Parks. Eens kenden we iconen zoals deze. Nu zijn drugsgebruikers, moordenaars of vrouwenhandelaars onze iconen. Onderdrukken en tiranniseren. Afwimpelen en verzwijgen. En we laten het toe, als schaapjes die zich laten leiden naar een slachthuis. Want we zijn stiekem jaloers op de macht en weelde, de status en het aanzien.

Wie zal op de berg staan en uitschreeuwen ‘tot hier en niet verder!’. Wie pakt in plaats van het zwaar een duif op van vrede? Is er dan niemand die ziet wat ik zie, en bewogen voelt?

©SamRain
Licht en Duister