“Grootsheid zit in het
onzichtbare – het is oogverblindend.”
- Sam Rain
- Sam Rain
De amandelvormige ogen spraken zwijgzaam in een
ondoorzichtige blik. Zijn kale hoofdje, puntige oortjes en glanzende huid
verraadde een lichaam van hooguit negen. Zijn stem was zoeter dan honing en de
geur van een geparfumeerde olie omringde hem als een aura van aroma. Zo zat
hij, in lotushouding, met de zon in zijn rug. “Aummm.”
Hij kijkt stilzwijgend, om plots omringd te worden met een
band van wit licht – alsof deze zich hechtte aan zijn huis, maar bewoog als een
stroom van water. Hij glimlacht. “Dit is de Gloed.” Zijn geopende palm lijkt
een bal van licht te vormen en drie sterren komen tevoorschijn. Ze wentelen in
een ovaal in alle richtingen zonder het centrum van zijn palm te verlaten. Dan
opeens vormen ze een silhouette van een olifant. “Wijsheid”, zegt hij “is niet
gelijk aan kennis”.
Plots zweeft hij van de grond onberoerd, zonder enige
inspanning lijkt het. Zijn gelaat wordt van lichtbruin naar parelblauw gekleurd
en zijn ogen schijnen een fel licht dat me verblind. Zijn mond opent met een
stem van duizend klanken en nog meer uit de verte. Ik herken sommige mantra’s,
maar de meeste niet. De één kleurt rood, de ander groen en weer één oranje. “Ik
was hiervoor, Ik ben nu en Ik zal zijn. Duizend en drie levens terug en drie
met duizend nog komend.”
Dan ineens zie ik de nietigheid van mijzelf in het
perspectief van alles. Wat eens zo significant groot leek, draait zich om in
een enkele uurdurende seconde naar een stip ver weg.
“Laat alles los en verenig je met Mij; Ik Die Is.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten