“Integriteit
is een vereiste vaardigheid voor leiderschap.”
GroenLinks staat op een historisch dieptepunt
– met nog maar een paar tenen op de rand van een diepe afgrond. De ‘resultaten’
van Jolande – het Kunduz-akkoord – worden niet alleen door heel Nederland
gehaat, maar krijgt er nog twee doodsteken bij van uiteraard de eigen kring.
Verontwaardigd keerde men zich tegen het
partijbestuur, toen men het advies uitgaf waarin Tofik ongeschikt was als
kandidaat. Afgelopen week bleek er een kern van waarheid in te steken; Tofik
maakte beken vóór het akkoord gestemd te hebben onder grote druk. Dit statement
zegt twee dingen, volgens de observant van het GroenLinks soapgebeuren,
namelijk dat het Kunduz akkoord toch niet zo een goed plan is én dat Tofik
gebrek heeft aan een ruggengraat. Want je opinie opgeven onder sociale druk is
geen integriteit hebben – een eigenschap die je wilt hebben in een leider.
Want is het ‘nieuwe’ leiden van Tofik nog wel
zuiver? Deze feiten geven het stereotype beeld van een politicus – altijd
smoesjes als het bekend wordt. Een BAM! in eigen gezicht is de zelfdestructieve
aarde geworden binnen GroenLinks; Jolande die het qua presentatie verliest
tijdens de debatten en de verdeeldheid nog meer ziet opkomen, het partijbestuur
die zwicht voor de bevelen van Femke, de ‘underdog’ die er geen één wilt zijn
en de media aandacht die zelf veroorzaakt is, doet zware afbreuk aan het partij
imago.
Tofik wil graag blijven vechten als een leeuw.
Het doet me denken aan een scene uit de Leeuwenkoning, waar kleine Simba als
laatste redmiddel indruk op de hyena’s probeert te maken met zijn gebrul –
alleen zal de GroenLinks-versie géén happy end kennen, want de grote leeuwin
Sap knijpt d’r oogjes dicht voor haar plaats op de Koningsrots.
©SamRain
GroenLinks
GroenLinks
Geen opmerkingen:
Een reactie posten