Een initiatief, een ambitie, een competentie

Over de kleine partijen

“Zeggen dat je iets kunt, betekent niet altijd iets kunnen.”
                                                                                    - SamRain

Een frequente lezer is het vast opgevallen; veel politieke ‘poe-haa’ over het kabinet – met de nodige reacties. Ik laat de ‘kleine’ partijen vaak buiten het boegbeeld: Trots op Nederland, de ‘Onafhankelijke’ Burger Partij, de Partij van de Dieren. Nu is er op Xead een initiatief gaande: Nederland Beter. Elk initiatief is mooi, maar wat biedt een initiatief nu meer dan hetgeen wat al gaande is?

De G500 is ook een dergelijke initiatief – alles behalve traditioneel. Met de nodige media aandacht en een missie: guerrilla politiek. Door middel van infiltratie in bestaande politieke partijen wil het initiatief macht uitoefenen. Een schaduwpartij dus. Club Brinkman is daarin tegen een splinterpartij – een PVV zonder suiker. Nationalisme zonder voor racist of radicaal te worden uitgemaakt. De Partij voor Diertjes is een ‘one-purpose’ partij; waar iedereen vegetarisch is, alles bontvrij en legbatterijen zijn verboden, dan houd ze op met het bestaan. Partijen die de minisegmenten aanspreken met allerlei idealen, die richten zich zelden op de meerderheid. De meerderheid is nogal belangrijk in een Democratie – die bepaalt immers.

Maar stel – er zijn meerderheid idealen. De middenklasse maakt in Nederland hier het grootste deel van uit. Wat maakt je als partij dan anders, óf beter dan de bestaande partijen? Een partijprogramma is leuk, maar dat is nog maar het begin. Wie herinnert zich de LPF nog? Of het Trots Op Nederland? Want de zoveelste ‘partij’ met alleen idealen en ambities redt het niet op lange termijn zonder competenties. Verandering is meer dan wél weten hoe belastinggeld besteed wordt; waar haalt men de kennis en informatie vandaan? En dan ben je er nòg niet: wie herinnert zich de ambities van Peter R. De Vries of Emile Ratelband?

Zo las ik in de reacties van de ‘Beter’ supporters over mindere nadruk van mediaoriëntatie. Als iets een partij anno 2012 simpelweg moét hebben, is het een mediastrategie – en een veelzijdige ook. Met het Internet 2.0 wacht niemand meer op het journaal. In 20 seconden sta je of breek je: Ella Vogelaar, Tofik Dibi en Geert Wilders.

Vernieuwing – zo brengt de G500 de ‘Superpac’ tot leven in de Nederlandse politiek. Effectiever campagne voeren levert meer stemmen op en dus meer macht. Maar heeft iemand wel eens nagedacht om die DigiD te gebruiken voor referenda? Wil je ook de kloof tussen kabinet en burger dichten, haal dan Maurice eens uit de formule. Hebben die oudjes ook een reden om dat ‘enge’ ding aan te raken. Een goed idee is innoverend. Hoe innoverend is ‘Beter’? En nu even in iets dat staat – want woorden kunnen het best gelaten worden in partij programma’s.

Op z’n Booleaans; welke huidige kwesties is de partij vóór, of de partij tegen? Willen we geen partij die zijn eigen prestaties meet, zodat we ook kunnen afrekenen? Want dàt zou pas de transparantie zijn die al twee decennia wordt beloofd. Of kiezen we voor Tofik perikelen? Ja zeggen, maar nee bedoelen plus smoes min ruggengraat. Integriteit is iets wat we van een Nederlandse politieke partij zouden verwachten. De missie, de visie en de doelen zijn niet genoeg.

Ik omarm ieder nieuw initiatief. Alles leidt naar iets. Maar is het wijs om een stem te geven aan een partij die nog in vorming is? Want hebben we nu in Politiek Nederland nog behoefte aan de zoveelste burgerinitiatief?
Ja, ik ben de nog zwevende kiezer! Succes NLB!

©SamRain
Kleine partijen