“Als een
vreemde je rug wilt wassen is er vaak de verwachting dat men hetzelfde aanbiedt
of iets soortgelijks doet.”
- Sam Rain
- Sam Rain
In de VS is het de normaalste zaak van de
wereld; campagne voeren kost geld – en niet zo’n beetje ook. Vervoer, buttons,
posters, websites, assistenten, spin doctors en een media bombarie – vergis je
niet, want de miljoenen verbranden zich sneller dan de investeringen van de
Nederlandse overheid. Wat doe je dan als je eigen beurs niet volstaat? Juist,
dan zoek je een sponsor!
Fondsen werven heet het netjes; hier en daar
een praatje houden en een gewillige donateur voelt zich dusdanig geïnspireerd
om ‘het goede doel’ te steunen door een tonnetje toe te voegen aan het
spaarvarkentje. De Kerk doet het, Al Gore doet het, het Wereld Natuur Fonds
doet het, Osama Bin Laden deed het (écht waar) en politici doen het. Daar is
niets mis mee, zo lang het een donatie is en de herkomst van het geld niet
omstreden is. Indien dit wel zo is heet het corruptie.
Corruptie is een woord dat we meestal
associëren met landen uit de 3e Wereld, waar dictatoren in militair
tenue enveloppen met geld aannemen. Toch is corruptie overal: Wouter Bos die
zijn Ray-Ban declareert van gemeenschapsgeld en Vestia managers die subsidies
misbruiken voor nieuwe auto’s en bubbels. Op zichzelf staand is corruptie een
eigen soort leugen; een kleine bloedneus in ruil voor de overwinning.
Zo zou Sarkozy een aardig bedrag krijgen van
de beruchte Libische ex-dictator en heeft Berlusconi zijn maffiabanden; ook in
ons kikkerlandje spelen dergelijke taferelen: Wilders, die geen transparantie
geeft over zijn sponsoren bijvoorbeeld. Over het algemeen zijn sponsoren trots
op hetgeen waar ze in investeren; de anonimiteit is vaak juist ver te zoeken.
Elftallen en racewagens overleven op logo’s en steken dat niet onder stoelen of
banken.
Harry Mens deed het voor Pim Fortuyn – en
eigenlijk nog steeds; zonder Pim had ik waarschijnlijk nooit over Harry gehoord
dan zijn Quote-status. Oprah Winfrey deed het voor Barrack. Van de sponsoren
die Wilders steunen is weinig bekend; ter bescherming van Ad en Miep gilde een
voormalig partijgenoot nog in verdediging tegen een boeteclausule. Bodyguards
kosten geld. Tripjes naar de VS kosten geld. Boeken publiceren – en laten
schrijven – kosten geld. Logo’s van meeuwen en Polen meldpunten kosten geld.
Hero’s bier kostte geld.
De belastingdienst, de overheidswaakhonden
zoals de FIOD, de AFM en iedere ‘bank’ hecht grote waarde aan de herkomst van
het geld. Financiële middelen groeien niet uit onzichtbare bomen, noch vind je
ze in een vlaag tegenwind. Crimineel geld, omstreden geld en zwart geld maken
onbetwistbaar waar deze toe dienen – corruptie. Er is sprake van sterke
signalen van deze wanneer je contacten omstreden zijn of wanneer je via
dubieuze constructies de regels wilt ontlopen.
Bij politici vragen we om charme, om media
ervaring, debatvaardigheden en in deze tijd van polarisatie om een duidelijk
standpunt voor onze stem. De nieuwe politiek gaat om praktische ‘know-how’ om
Nederland BV te sturen; wordt het dan geen tijd voor een degelijke
sollicitatieprocedure? Een CV, een Verklaring Omtrent Declareergedrag en last,
but not least: wie zijn je sponsoren en waar komt je campagnegeld vandaan?
©SamRain
Nieuwe politiek
Nieuwe politiek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten