“Geen
apparaat is zo vernuftig als het lichaam.”
- Sam Rain
- Sam Rain
Het lichaam is een fenomenaal apparaat. Het is
een zelfherstellend ‘iets’, dat gepaard gaat met uiterst complexe mechanismen;
iets waar we te vaak laks mee omgaan. We geven meer om de werking van onze
auto’s dan om het lichaam – het enige vervoermiddel met een levenslange
gebruiksduur. We zijn dan wel weer bewust van de uiterlijke kenmerken, maar hoe
vaak zul je jezelf betrappen op abusievelijk gedrag?
Alcohol bijvoorbeeld; een giftige stof die het
lichaam aantast – ja, zelfs in kleine hoeveelheden. Onze lever en nieren doen
wonderlijke werken om deze gifstof te transformeren naar iets onschadelijks
terwijl doktoren vrolijk vermelden dat een glas wijn wel z’n voordelen kent.
Helaas, het lichaam is niet ontworpen om alcohol te verwerken – al kan het de
‘nodige’ mishandeling verdragen.
Roken is ook een voorbeeld hoe we moedwillig
onze ‘levensauto’ qua onderhoud flink naar de filistijnen sturen. Elke haal
beschadigd duizenden (al dan niet meer!) longblaasjes om via onze bloedbaan een
andere gifstof, ‘nicotine’, te vervoeren naar onze hersenen en elders. Op ieder
pakje is het te lezen; speciale stichtingen zoals Stivoro besteedden vele
euro’s om een ieder te waarschuwen – en toch vragen we ons af waarom we ziek
worden. Roken is mishandeling, maar dan naar jezelf toe.
Onvoldoende rust nemen is een andere vorm van
‘zelfmishandeling’. Het lichaam moet zich namelijk herstellen, dat gebeurd
tijdens onze slaap. We verwerken naast veel informatie ook de invloeden van
onze omgeving. De zon, de lucht, maar ook de temperatuur hebben impact op ons
zelfdenkend lichaam; energieverbruik, vitamine aanmaak en inspanning. Zonder
rust is de inhaalrace vrijwel onmogelijk – naast water en voedsel is slaap een
levensbehoefte.
Ondanks alle mechanismen, verbruikt het
lichaam voor vele jaren steeds meer energie voor dezelfde prestaties; net als
auto’s hebben lichamen nu eenmaal last van slijtage. Het lichaam is niet
‘ontworpen’ voor een bepaalde levensduur; maar is zeker wel onderhevig aan de
tand des tijds. Hoewel we fysiek pas ‘volledig’ ontwikkeld zijn rond het 20e
levensjaar, maken we daar maar 10 jaar optimaal gebruik van; de jaren na de
‘40’ vragen duurzaam onderhoud. Met medicatie en allerlei lifestyles rekken we
de laatste meters tot de eindstreep.
Hoewel de meesten dit gegeven weten, zitten we
wat de kennis van ons lichaam betreft in een tijdperk van naïviteit – we
negeren de kern en kiezen voor het gemiddelde. Voor de tv zitten kijken naar
sport is eenmaal wat ‘ontspannender’ dan drie kwartier wandelen na een dagje
kantoor of wasmachine dragen. Of verhongeren is makkelijker dan een uurtje
hometrainer. Yoga vinden we goed, zolang we zelf maar hoeven toe te schouwen en
een wortelsalade wint het niet van de Supersize plus Flurry.
Zeg een eerlijk, wanneer zeg je ‘bedankt,
lichaam – voor je inspanning’? Wanneer geef je het lichaam de waardering die
het verdient? Nee, in plaats daarvan zeggen we ongegeneerd – je bent dik,
lichaam of je bent te behaard, te kaal, te cellulitis, te droog, te rimpelig,
te bruin, te bleek, te asymmetrisch, te pukkelig, te dit en te dat. Geestelijk
mishandelen we onze lichamen dus ook nog! Arm lichaam toch!
Maar er is hoop. Hoop op verandering. Hoop op
beterschap. En het begint wanneer je maar wilt. Wordt bewust. Begin met de
waardering. Erken je fouten. Biecht ze op en vraag vergeving aan je lichaam.
Bekeer je van de lichaamsmishandeling en beloof plechtig er goed voor te zorgen.
Ga het vieren met z’n twee, verwen je lichaam met dat gezonde spul of bezoek
een ‘Spa’ (zo’n plek, niet de vitrine met bronwater). Begin aan yoga, ga eens
quality time op wandel met jezelf. Want wees eerlijk; wie blijft er nou echt
altijd en eeuwig bij je, verlaat je niet in tegenspoed en gaat tegelijk met je
naar de hemelse kermis?
Inderdaad, je lichaam ja!
Inderdaad, je lichaam ja!
©SamRain
Lichaam
Lichaam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten