Gatver, fietsjes en doping

Een opinie over de Tour

“Wielrenners zijn egoïstische fietspad terroristen.”
                                                                        - Sam Rain

Ik vind competities leuk: voetbal, volleybal, basketbal, boksen, kickboxen, grand prix, skiën, powerboat racen. Allemaal wel, behalve de Tour. Ja, ik haat wielrennen en met name de 45 kilo mannetjes erop. Als het om zo’n type racefiets gaat, dan glimlach ik als Mohammed of Ashraf ermee vandoor gaat.

Ten eerste zijn wielrenners asociaal: het is als de PVV-er die toetert als de rest niet 160 gaat en geen gewetenskwesties heeft met rechts inhalen. Als je op versnelling 3 peddelt om het bochtje, krijg je een halve hartverzakking van de smaakloze spandex outfit waar een gele highlight marker nog epilepsie van zou krijgen – om vervolgens de afkeurende blik van de pantoffelheld nog eens tegemoet te krijgen. Alsof het fietspad voor hen is aangelegd en alles moet wijken voor hun wielren-momentje.

Daarnaast zijn wielrenners ongelofelijk saai: het gaat altijd over de sponsor en de route – geen persoonlijkheid. Lance kreeg het wel voor elkaar om iedereen met zo’n plastic cockring te laten rondlopen voor de kankerclub, om jaren later te mogen verkondingen – wat we van alle profwielrenners al weten – dat ‘wilskracht’ bij dat soort figuren er wél is voor balkankerchemo, maar niet bij het afslaan van paardenmiddel (dat notabene balkanker veroorzaakt). De enige wielrenner die – mmhm... nee, nevermind, ook daar horen dopingschandalen bij.

Wielrenners zijn dom: welke intelligente man kan gewetenloos zichzelf zo kastijden? Die ballenknijpende fietsbroek, ballenverkleinende doping en een harde aluminium stang recht voor je ballen die gegarandeerd pijn oplevert als je valt? Het toppunt van zelfhaat!

Waarom de Rabobank zich nog laat adverteren door deze nepsporters is me een raadsel en het kabinet mag als eerst de zendtijd van Studio Sport voor de Tour wegbezuinigen. Wie wilt zich in godsnaam serieus binden aan deze junkies op rotfietsen die asociaal fietsgedrag stimuleren?

Wat is er bijzonder aan een zwerm lattestokken – behalve als ze massaal vallen – die een ‘trui’ van nylon zien als iets van prestige? Peddelen op de kracht van anabolen, om alsnog de schuld te geven aan tegenwind, lekke banden of een steile weg?
Oh, oh, wat boeiend die gebroken pols. Oh, oh, wat boeiend die informatie tijdens de Tour over het landschap en de plaatselijke anekdotes. Commentators van een voetbalwedstrijd krijgen een enkele reis brandstapel als tijdens de heilige 90 minuten geouwehoerd wordt over Yo of Syl – maar de tour gaat letterlijk 3 minuten óver de Tour.

Sinds Oranje het heeft laten afweten op het EK is mijn bloeddruk nog eens extra gestegen door een tafelgast die tijdens VI komt lullen over... De Tour. “Mooi evenement, bla bla”, “Sanchez dat bla bla”, “Lance heeft het verpest bla bla” en deze drie zaken eindeloos herhaald. Voorspelling – dopingschandaal over 5 jaar, omdat een nieuw ‘hormoon’ wordt ontdekt in Sanchez, gemaakt van levende baby’s en paardenmiddel na een gele trui of twee. Voorspelling – de volgende Tour is óók een “mooi evenement” en “is verpest door Lance”.

Sorry, fans van de Tour. Sorry, minderheid van sociale recreationele renners. Ik ben gewoon van nature allergisch voor wielrenners en de ‘Tour’. M’n haat tegen de Tour neemt gelukkig wel af als die voorbij is – maar voor nu, moet het er even uit. En mocht mijn vriendin dit ooit lezen, dan weet ze dat ik écht van d’r hou (raad eens wat ze kijkt).

©SamRain
Tour