“Alles is in onszelf voorhanden”
- Meng-Tse
- Meng-Tse
Hulpverleners die zorg dragen in het beoordelen van mensen per casus hebben het soms lastig; ieder mens streeft geluk na, ongeacht de situatie. Vaak zorgt een situatie voor negatieve consequenties, zoals criminaliteit of verslaving. Wanneer de situatie niet kan worden beholpen, helpt het behandelen van de symptomen ook niet; de oorzaak blijft immers bestaan.
Daarom gebruiken veel hulpverleners een hulpmiddel om de basisbehoeften van mensen in kaart te brengen. Deze ‘leefgebieden’ bepalen niet alleen de hoeveelheid geluk een mens ervaart, maar ook de prioriteit waarin de persoon geholpen moet worden. Er zijn vijf belangrijke leefgebieden:
· gezondheid: de fysieke en/of psychische staat waar men in bevindt
· woonomstandigheden: het onderdak en noodzakelijk goed voor primaire levensbehoeften
· onderwijs: de kennis die men bezit om eigen kansen te vergroten
· vermogen: werk, inkomen en andere financiële middelen
· sociale omstandigheden: relatie, familie, vrienden en cultuur.
De drie praktische leefgebieden zijn woonomstandigheden, onderwijs en vermogen. De maatschappij stelt daarvoor faciliteiten ter beschikking, al zijn deze van minimale aard en onderhevig aan bureaucratie. Gezondheid en sociale omstandigheden zijn zeer individueel; de een is nu eenmaal de ander niet. Bij deze twee omstandigheden kan een hulpverlener alleen een routeplan aangeven. Begeleiding zal alleen kunnen in samenwerking met een persoonlijk begeleider, een soort mentor of ‘buddy’.
Vaak bevind het allerbelangrijkste leefgebied in het grijze kader; psychosociale omstandigheden zijn de motor van alle gebieden, maar worden meestal pakweg gezien als een gemoedstoestand: normaal, depressief of stoornis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten