“Wie zich bekommert om een vriend in nood, toont zijn eerbied voor de Ontzagwekkende”
- Job 6:14
- Job 6:14
Het Millenium-verdrag. Het verdrag van Geneve. Het Kyoto-verdrag. Met de komst van het nieuwe jaar, komen ook de valse voornemen. Je kent ze vast wel; de goede dingen die je eigenlijk moet doen, maar vanwege een slap of onderbouwd excuus niet ten uitvoer brengt.
De mens vergist zich. De mens faalt. Waarom? Om te leren van zijn of haar fouten. Wanneer men anderen leert over deze fouten, dan dient men de mensheid. De mensheid; de allesomvattende term voor onze collectieve vooruitgang. Hoe is het mogelijk dat we robotjes op Mars laten cruisen, mensen voor 6 maanden buiten de aarde kunnen laten cirkelen en meer dan de helft van de aardkloot kunnen vertellen over onze sanitaire behoeftes via de smartphone, maar op het gebied van oorlog, hongersnood en wederzijds respect geen enkele vordering maken?
Graag geven we schuld aan overheden en machthebbers. Het liefst hebben we kritiek op pedofiele imams en kinderverkrachtende dominees. We schreeuwen socialisme en stemmen stiekem PVV. Want ja, zo is het eenmaal. ‘Power to the people’, wie zei dat ook alweer? Zijn we alle dure lessen vergeten? Zoals het verkeerd zijn van kampen als Guatanamo of Dakau, hoe ‘goed’ de redenen ook? Want de mensheid is technologisch vooruit gegaan, maar spiritueel leidt zij armoede.
Demonstreren is een middel, maar hoe effectief is het? Zijn het de doden in Tripoli, Cairo en Syrië het waard? Een handelssanctie van de Verenigde Naties heeft nooit een Kim Korea tegengehouden noch een verwend kind op Iranese troon. De mensheid is een mens geworden, want ze kijkt alleen maar in de diepte van het IMF-fonds en forceert met dodelijke middelen, wanneer zij kwaad wordt.
De mensheid is een vergeten term. We haten alleen maar. Met zeven miljard mensen op de blauwste knikker van ons sterrenstelsel zijn we bezig met achterlijke opvattingen. Iedereen heeft een mening, maar niemand heeft de oplossing. Niet dat ze er niet zijn; nee, de mensheid moet eraan ‘verdienen’. Dat de aarde een collectief goed is, zijn we ook vergeten; de grenzen zijn maar streepjes om de organisatie structuur af te beelden.
Dienen de wetten mensen óf dienen wij de wetten? De arrogantie van de mensheid is bijna onmetelijk. We ‘kunnen’ geen chocotoffee hier houden, maar wel met een studievisum. We ‘kunnen’ wel tégen dierenleed zijn, maar een ezelverkrachter gaat vrijuit. Junkies moeten achter slot en grendel, want ze ‘kunnen’ niet geholpen worden. We zullen ‘ons spaargeld’ maar gebruiken om de hypotheek te betalen, anders hebben de banken niet 6% meer geld in kas; lekker belangrijk zijn de 10.000 doden per dag die vanwege hun overtuiging worden vermoord. Maar de mensheid heeft gelukkig helden, zoals Wouter Bos. Lachend achter zijn Ray-Ban kijken hoe de mensheid wordt gebruikt als een actrice in een Kim Hollands All Starts productie. De mensheid lijkt op Wouter Bos; aantrekkelijk voor de homo- en huisvrouw, jong genoeg voor de hooligan-wannabe huisvader en oud genoeg voor de geranium gieter. Maar het is slechts een omhulsel van een dodelijke mix van Antrax en Kerosine.
Wat ga ik doen voor de mensheid? Geen idee. Maar ik ga erover nadenken. En dan ga ik de mensheid een handje helpen. Noem het maar een ‘Higher Calling’. Ideeën zijn welkom. Ik kijk er meteen na de jaarwisseling. Laat ik meteen het goede voornemen noemen. Kijken of het lukt voor eind 2012.
Want waarom angstig zijn voor het einde van de wereld, als men de grootste schat al verloren heeft? De mensheid. Zo mooi, zo fragiel. Maar geen droom. De mensheid is een feit. Lelijk of niet.
© SamRainMensheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten