"We
praten er te vaak over, maar eigenlijk weten we er weinig vanaf."
— Sam Rain
— Sam Rain
Wanneer men spreekt over de geest en de ziel,
zou je willen geloven dat de geest ergens ronddoolt in onze hersenpan en dat de
ziel een nanodeeltje is dat zich onzichtbaar bevindt in de solar plexus. Het
lichaam zou volgens vele filosofen een container zijn voor ons immateriële
Zelf, net zoals zij organen huist. Immers, waar wij naar toe bewegen gaat ook
onze geest (en hopelijk ook onze ziel).
Vele filosofen uit de Renaissance waren
multidisciplinair. Naast schrijvers, waren velen ook alchemisten en
kunstenaars. Vooral in de humanistiek de 'verlichten' genoemd, gingen vele
terug naar de leer van de oude Grieken. Zo zou de geestesziel huizen in het
epicentrum van het lichaam, namelijk het hart. Deze fysieke bloedpomp zou
verantwoordelijk zijn als huisvesting van de ziel. Het 'denken' zou in ons
hoofd gebeuren — wat logischerwijs ook zo aanvoelt. En de stelling dat de
lichaam de geest zou huizen, bracht een religieus verhaal. Sterft het lichaam,
dan sterft de geest.
In oudere Brahamaanse geschriften zijn er vele
verwijzingen naar het metafysische aspect. Zo zou de wereld zoals wij die
ervaren een creatie zijn van onszelf— 'Maya'. Het Zelf, beter bekend als de
Atman in deze geschriften, is te beschrijven als de 'ziel'; een onsterfelijk
deel dat onderdeel uitmaakt van het grote, ondefinieerbare Brahman. Het Zelf
creëert uit haar energie - de 'Prana' — om het spirituele lichaam vorm te geven.
Daaruit vloeit het materiële lichaam. De geschriften laten veel aan
interpretatie over. Zo zou deze conform kunnen zijn aan de denkbeelden van de
filosofen uit de Renaissance (en van nu). Maar het zou evengoed omgekeerd
kunnen zijn: dat de 'ziel' het geestelijk en materiële lichaam huisvesting
geeft.
Religie geeft de ziel een vreemde draai. Deze
zou bijvoorbeeld van sterfelijke aard zijn in monotheïsme (christendom, islam,
jodendom), maar door Goddelijke interventie te redden zijn van de 'dood'. In
Aziatische godsdiensten lijkt vaker het tegengestelde — de ziel is onsterfelijk
in zijn levenswegen en blijft in roulatie. Toch falen vele religiën, ondanks de
duidelijke beschrijving van de wegen die de ziel volgt, de ziel op zichzelf te
definiëren of zelfs eigenschappen toe te wijzen. Is de ziel een bewust iets, of
juist niet? Heeft de ziel vorm of is deze vormloos? Waar bevindt deze zich en
wat verbindt de ziel?
Hoewel de geest wordt gezien als een
spiritueel lichaam, is deze ook de vorm van het materiële lichaam? Of is de
geest een klein wolkje, zoals we denken dat ze is in onze schedel? Is de geest
nu ons 'denken' of niet? Het blijft een kwestie waar het nodige pionierwerk
ontbreekt. Verlaat de geest ons lichaam tijdens het slapen — bestaat de geest
überhaupt? Want als deze niet bestaat, waar komt onze fantasie vandaan en
creativiteit? Wie wil namelijk geloven dat deze zaken worden gestuurd door
hormonen en stofjes alleen?
Het meest logische zou zijn, in mijn opinie,
dat het onsterfelijke deel 'de ziel', zowel de geest als het lichaam huisvest.
Het zou perceptie verklaren, maar ook een eenheid tussen alle mensen plausibel
maken. En die eenheid zou een prachtige levensfilosofie zijn. Hoe je het ook
zou noemen — God, het Bewustzijn, Moeder Natuur, de Oorsprong of het Universum.
©SamRain
Lichaam, Geest, Ziel
Lichaam, Geest, Ziel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten