"Soms
zeggen mensen dingen, omdat ze graag iets willen zeggen. "
— Sam Rain
— Sam Rain
Commentaar. Kritiek. Pointers. Feedback.
Vleierij. Discussie. Dialoog. Ik ben er soms dol op, maar vaak niet. Misschien
dat daarom schrijven mij ook zo ligt — het monoloog is een soort
eenrichtingsverkeer over een lange laan zonder tegenliggers. Want af en toe
willen mensen met je in discussie gaan puur om naar hun eigen stemgeluid te
luisteren. Wat voornamelijk irritant is voor de onvrijwillige marionet in het
perverse poppenspel.
Oneens zijn met een mening dat is één.
Iedereen heeft een eigen mening — en vanwege zijn of haar eigen perspectieven
altijd 'gelijk'. Je kunt een dappere poging doen om iemand te overtuigen, maar
als je al je eigen mening hebt gedeeld, zou deze al voldoende moeten zijn — of
gewoonweg niet. Maar je hebt altijd een typisch persoon die Kareltje Betweter
moet zijn. Jouw mening kán gewoonweg niet de juiste zijn, want alleen zijn of
haar mening is de ultieme waarheid. Een soort discussie wordt het dan meestal
met een fundamentalistische radicaal zonder een wereldgodsdienst, dat
Sesamstraat naar een niveau hoger tilt. Boos word ik er niet van, maar
oogrollen is een reflex die ik dan niet kan onderdrukken.
Dan zijn er mensen die graag kritiek uiten dat
geen opbouwende waarde heeft, alsof ze ooit jurylid waren bij Idols (een show
waarbij talentloze knakkers graag even onderontwikkelde mensen afkraken tot
huilens toe). Kritiek om eigen onzekerheid te verbergen, zoals jaloezie.
Pijnlijke mensen zeg maar. Het type mensen dat vanwege gebrek aan eigen geluk
of talent besloten hebben om van hun gemekker een excellente vaardigheid te
maken. Dan zou een uit de lucht vallende piano een geschenk uit de hemel zijn
op dat moment.
Kontenlikkers. Kontenlikkers zijn mensen die
vleien in de hoop een compliment terug te verwachten. Geen bravo op een
prestatie, maar een bravo zodat je sociaal wenselijk verleidt wordt om 'jij ook
goed gedaan' te zeggen. Zoiets als 'gelukkig nieuwjaar' zeggen tegen die
collega waarvan je hoopt dat zijn of haar jaarcontract niet verlengd wordt.
Complimenten zijn altijd leuk, alleen het is een anticlimax wanneer ze niet
oprecht zijn. Alsof je de beste sex van je leven hebt gehad om volgende dag een
telefoontje te krijgen dat het verstandig is om eens de GGD te gaan bezoeken
voor een `sneltest'.
Waar ik écht een bloedhekel aan heb, zijn
mensen die papegaaien. Het is niet hun eigen mening, maar een mislukte kopie
van een 'frame' (politieke manier van iets zeggen om bij iemand een idee in z'n
kop te planten) die op één of andere manier in mijn universum terecht komt.
Zoals mensen die klagen over 'buitenlanders' en wonen in een straat die het
beste vernoemd kan worden naar een melkbedrijf. Zoals mensen die praten over
bezuinigen op binnenlandse veiligheid, maar bij de eerste allerbeste baardman
in het vliegtuig één-één-twee bellen. Zoals mensen die kritiek leveren op
schrijvers omdat anderen dat ook zeggen.
Als je niets te zeggen hebt, zeg dan gewoon
niets. Als je wat te vertellen hebt, vertel dan wat. En wanneer je niets te
vertellen hebt, behalve gemauw en bladiebla — omdat je tijd te veel hebt, ga
eens wat doen. Een boek lezen of zo. Een artikel schrijven. Je oma bezoeken.
Niet omdat ik het zo irritant vind. Omdat ik zoveel medelijden met je heb.
©SamRain
Beter Weten
Beter Weten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten