"Ons
lichaam is een fantastisch mechanisme; een wonderlijk apparaat."
- Sam Rain
- Sam Rain
Ik ben nooit een ziektekindje geweest. Ik kan
het aantal bezoeken aan de huisarts op twee handen tellen — waarvan de helft
slechts een 'administratief' bezoekje betrof. Drie van mijn bezoeken aan de
huisarts werden mij verplicht gesteld door mijn moeder en slechts één maal ben
ik naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing.
Zelfs nu bewegend onder een griepepidemie,
wandel ik rond. Ja, ook ik heb de griep. Koorts, hoesten en de tintelingen in
mijn hoofd. Maar niet zo zwaar als de meeste mensen om mij heen. Mijn super
immuunsysteem houdt mijn griep aardig onder 'controle'. Geen dag was ik
bedliggend, en ik heb het ergste nu wel gehad. Mijn lichaam is op één of andere
manier ongelofelijk flexibel tegen ziekten.
Zo stond ik samen met een paar familieleden
een keer met autopech op een vrij verlaten weg. Mobieltjes hadden geen bereik
en er moest op zoek gegaan worden naar een gele paal. Dapper zoals ik ben, ging
ik op weg. Het was een zomerse dag, dus had ik niet veel aan — behalve een
okselmouw shirt en een trainingsbroek. Ver uit de buurt van de auto en vlakbij
de gele paal van ANWB, begon het ineens te gieten. Ik was door en door nat.
Onderweg naar het huis van mijn tante, rilde
ik. Ik was koud, nat en voelde de snot overal vandaan komen. De dokter werd
gebeld — een longontsteking. Die nacht rilde ik en had ik last van ademhalen.
In de ochtend daalde het alweer aan koorts en in de middag liep ik al naar de
winkel om mijn nicotine verslaving in stand te houden. Een dag daarna, was ik
weer 'okay'. Iedereen in mijn omgeving stond versteld.
Tijdens een bloedonderzoek vertelde een arts
mij dat ik een abnormale concentratie van witte bloedlichaampjes heb — de
cellen die kwaadaardige dingetjes te lijf gaan. Normaliter is dat niet goed,
maar in mijn geval dus wel. Ik ben dus biologisch sterker dan de normale man.
Gek is dat — dat bepaalde dingen niet voor het oog zichtbaar zijn, maar een
verschil kunnen betekenen tussen 'ziekjes' zijn en ziek zijn.
Ik heb me ook niet vaker dan op twee handen te
tellen ziek gemeld op werk. Ik voel wel een 'onbalans', maar zelden stopt het
mij om te functioneren. Paracetamol gebruik ik zelden (weer op twee handen te
tellen) en medicijnen zijn mij ook relatief onbekend. Ik raak lichamelijk niet
zo snel van slag en pijn lijkt voor mij eerder een signaal, dan een vervelende
irritante gemoedstoestand.
Je zou denken dat het erfelijk is, maar in
mijn familie blijf ik uniek wat betreft ziek zijn. De meeste zweren bij
dokters, poli's en uitgebreide onderzoeken — vaak zijn ze ziek, meestal om de
kleinste dingen. Dan halen ze van alles uit de kast om zo snel mogelijk beter
te worden. Last van hun hoofd, hun rug, hun oren, griep, koorts, ontstoken
keel, enzovoorts. Met als creatieve oplossing 'vegetarisch' zijn, een
wondermiddeltje van de Pandit, of een paar bittere groenten. Misschien ook een
reden waarom ik ook niet zo bijgelovig ben.
Lang leve mijn super immuunsysteem - ze is
geweldig!
©SamRain
Immuunsysteem
Immuunsysteem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten