"Ga
niet een verloren strijd aan, verdedig geen verloren zaak."
- Sam Rain
- Sam Rain
Privacy - het is een recht dat iedere burger
heeft. Schending op privacy is een zaak waar vaak luchtig over gedaan wordt.
Wie wat doet in zijn leven en in zijn huis is zijn of haar zaak — het is een
fundament van je vrijheid. Maar bij diezelfde vrijheid hoort ook bescherming;
bescherming tegen mensen die inbreuk maken op je leven. Daarom is er een
overheid, om deze vrijheid te beschermen — dat is een van haar kerntaken.
Het profiel afkomstig uit DNA wordt door velen
gezien als privacy gevoelig. Gevoelig omdat er ergens in een systeem deze
informatie staat opgeslagen. Maar onze adresgegevens in de Gemeentelijke
Basisadministratie zijn dat ook. Of de gegevens die staan op ons biometrisch
paspoort. Gegevens die ons kunnen identificeren als uniek persoon binnen een
staat.
De zaak Vaatstra heeft laten zien dat DNA een
sleutel kan zijn voor levens- en zedendelicten. Het laatste deel is een mooi woord
voor verkrachtingszaken. Je kent ze wel, zaken waar meestal jonge vrouwen de
rest van hun leven beschadigd worden en de dader 'niet te vinden' is. Vraag
maar eens rond in Utrecht of Amsterdam. Naast die beschadiging is ook het
gevoel van veiligheid weg, omdat niemand weet wie of waar de dader is.
Misschien zelfs op een paar kilometer afstand woont en een gezinnetje aan het
stichten is.
Hoewel de media DNA vaak al ziet als de
Heilige Graal, is ze het niet. Er is nog veel onderzoek te doen op het gebied van
genetica — zo zijn Haplo-groepen twijfelachtig en ligt de techniek nog in de
kinderschoenen op het gebied van menselijke genen. Maar dat men unieke personen
in Nederland kan identificeren is al jaren mogelijk en wordt effectief gebruikt
als opsporingsmiddel. Hoewel DNA niet onomstotelijk een misdrijf vaststelt,
maar wel mogelijke verdachten kan aanstippen binnen een onderzoek.
Stel, je hebt een dochter. Ze wordt verkracht
en vermoord. Er wordt DNA aangetroffen. Maar niemand weet van wie het DNA is.
Het proces van opsporen is langzaam, het zoeken van verdachten is moeilijk
omdat de dader toeslaat wanneer er juist geen getuigen aanwezig zijn. Zo lang
er geen kennis is van het DNA profiel, voelt zo'n dader zich 'veilig' en ziet
vaak niet de noodzaak om haard en huis te verlaten.
Technisch is het een peulenschil — er zijn
voldoende algoritmes waarbij een unieke sleutel gegenereerd kan worden aan de
hand van een gegevensbestand (dat bijvoorbeeld bestaat uit DNA gegevens). Als
iedereen in deze database stond, zoals iedereen al opgeslagen is aan de hand
van biometrische gegevens, dan scheelt dat niet alleen kosten voor het
opsporingsorgaan, maar geeft het slachtoffers en nabestaanden hoop. De hoop dat
de dader gepakt wordt, zodat een ander niet hetzelfde leed hoeft te doorgaan.
Er zijn geen garanties die gegeven kunnen
worden, maar het voorkomt dat vele zaken pas na een decennia opgelost worden.
Het voorkomt dat er met de vele aangiften geen verdachte gevonden kan worden.
En dat maakt deze oplossing niet `privacygevoelig', maar een must voor een
maatschappij die steeds gewelddadiger wordt.
©SamRain
DNA
DNA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten