"Het
is niet alleen de ramp die tragisch is, maar vooral de nasleep."
— Sam Rain
— Sam Rain
Het gaat niet zo goed met de United States of
America. Na de economische ellende, de politieke en militaire missers, Katrina
en continu dreiging van Al Quaida is er Sandy. Een orkaan uit de hel die vooral
in de Grote Appel heeft huisgehouden. Op het nieuws zie je beelden van schade
en leegte. Af en toe iemand die voor de camera zijn of haar woord nog kan
bevatten in termen als 'onbegrijpelijk'.
Stel, je wordt wakker in de nacht en je hoort
de wind. Harder dan daarvoor. Het wordt erger en je besluit naar het journaal
te kijken. Het nieuws vermeldt de storm die op komst is. Heb je vaker gehoord
de laatste tijd, dus het zal zoals gewoonlijk weer meevallen. De talloze
reclames komen op televisie. Overlevingspakketten in de aanbieding. 'Kul",
denk je. Dat gebeurd overal, maar niet hier.
De dagen erna begint de media hype. De storm
heeft nu een naam. Een identiteit. Haar snelheid en richting zijn bekend en
worden op een apocalyptische manier verteld — ‘ze komt nabij en ren voor uw
leven', vertaal je de boodschap van 45 minuten naar een oneliner. Als er een
storm komt, dan zal het vooral vervelend zijn voor het verkeer. Hier en daar
water. In dit land worden huizen en appartementen gemaakt en ontworpen door de
beste in de wereld. Die hebben vast rekening gehouden met de natuur.
Er wordt een raar bericht uitgezonden — de
burgemeester raadt iedereen aan om de stad te verlaten. Zal wel zo'n politiek
ding zijn, preventief dat soort waarschuwingen geven. Anders beginnen, warmeer
zo'n storm wel komt, een legioen processen tegen de stad. Tja, hoe serieus neem
je het nou? Verkeer staat vast. Wegen vol. De een gaat naar familie in een
ander deel van het land, de ander neemt zijn vakantiedagen op. Vliegtickets
uitverkocht. Misschien zelf ook maar gebruik maken van een weekje weg.
Je blijft rustig, want je gelooft niet in
paniek. Je koopt de nodige boodschappen. Niet omdat je denkt dat het 'Einde der
Tijden' is, maar vanwege het feit dat de meeste winkeliers simpelweg gesloten
zullen zijn of uit deze horror situatie de prijzen gaan opschroeven. Tja,
iedereen wilt verdienen met de laagste rentestand ooit. Een week, hooguit twee
is voldoende. Oh, en genoeg sigaretten. Laarzen misschien ook handig. Tissues —
tegen de verkoudheid.
Weer een raar bericht. Te laat voor een
evacuatie? De weerskaarten op televisie lijken bijna uit een Hollywood
rampenfilm gepakt. Je kijkt op je horloge — nee, het is geen 1 april. Geen
alarmlijn bellen tenzij in uiterste nood? En terwijl je verdwaasd naar de
televisie kijkt, hoor je dichtbij het gedonder van de wolken en gehuil van de
wind. Je hebt echter geen doodsangst, maar bang ben je wel. Je gaat maar
slapen, er komt toch niets interessants op televisie behalve de updates over
het weer.
Je komt net uit de badkamer. Het licht valt
uit. Je hoort explosies. Het is donker en je kunt je niet navigeren. Meer
explosies. Het kolken van water. Gegil — eerst ver weg en dan dichtbij. Je
zweet. Je rilt. Je begrijpt het niet. Je snapt het niet. Wat is er gaande?
Waarom ben ik hier gebleven? En je nacht begint. De nacht die de langste wordt
van je leven.
©SamRain
Orkaan Sandy
Orkaan Sandy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten