Psychologie: Schema's en hun fobieen

“Een fobie is een angstschema.”
                                                - Sam Rain

Iedereen heeft wel een ‘tic’ of een fobie – gedrag wat we beschouwen als onlogisch en irrationeel. Een fobie is een aanval van acute angst: het lichaam reageert instinctief en roept de vecht/vluchtreactie op. Hoe groter de reactie, hoe herkenbaarder de angstsymptomen: van schrik tot paniek met angstzweet. De fobie is een typisch schema die men beschouwd als een irrationeel ‘iets’, terwijl ze heel logisch is.

Angst en genot zijn ons innerlijk geweten; goed is wat ons genot doet beleven (volgens onze psyche), kwaad is wat kan resulteren in pijn. Ze zijn in vele gradaties te ervaren en afhankelijk van neurotransmitters. Genot ervaren door endorfines, terwijl angst gepaard gaat met adrenaline – het stofje dat ons lichaam alerter maakt.

Iedere fobie komt voort uit een ‘patroon’ die we herkennen: een gebeurtenis. Wanneer het patroon zich associeert met een ‘trauma’ of een slechte ervaring kan deze een instinctief schema tot leven brengen, waardoor men angst als een reflex ervaart. Pijn – ongeacht hoe men deze fysiek ervaart – is een reactie uit informatie. Bij een fobie herkent men dus een patroon als pijn: het zien van dieren, kleine ruimtes of vreemde mensen.

Als organisme geldt de regel dat we willen overleven; de comfortzone is daarbij cruciaal voor ons gevoel van veiligheid. Bij confrontatie met een patroon dat gekoppeld is met een angstschema, is er een inbreuk op dat gevoel. Fobieen zijn voor onze hersenen net zo ‘echt’ als reele dreigingen; angstschema’s zijn voor onze psyche gelijk. Ze staan immers voor gevaar.

De eerste stap bij angstschema’s is een bekende: wanneer herkent men een dergelijk patroon? Wie last heeft van een fobie (of fobieen) weet vaak al wanneer en wàt de aanleiding geeft voor de angst (een mensenmassa, een dier of bijvoorbeeld een ruimte), de ‘trigger’ oftewel de gebeurtenis.

De associatie gaat dan om een negatieve ervaring die men onbewust herbeleeft; vaak gaat het om veiligheidsgevoel of onmacht. Het verschil tussen walgen en een fobie is dat het laatste een instinctieve reactie oplevert dat bekend staat als de vecht – vlucht respons; een angstschema is daarom ook een reflex.

Dankzij bewustwording kan men zich laten behandelen tegen fobieen – de associatie kost enige tijd om te doorbreken, maar het is een fabel dat de hersenen het schema vast hebben gemetseld. Door de waarde van de gedachte te veranderen, kan met een alternatief schema de fobie worden veranderd naar zelfs een verlangen!

Angstschema’s zijn helemaal niet onnatuurlijk; ze bestaan voor zelfbescherming. Zo zullen veel mensen instinctief niet zo gauw een snelweg oversteken of opzettelijk hun hand in kokend water stoppen dankzij deze instinctieve schema’s.

Hoewel fobieen vreselijke dingen zijn, zijn ze toch een goede indicatie voor instinctieve schema’s. En al zijn fobieen in de beleving uiterst vervelend, betekent niet dat het verloren zaak is of een eindstation om ermee te leren leven. Er valt nog veel winst te behalen in het onderzoek betreffende gedrag!

©SamRain
Fobie

Psychologie: Schema's en hun werking

“Denkpatronen zijn kleine programma’s.”
                                                            - Sam Rain

Een schema, de benaming van een denkpatroon, is een keten van ‘biologische’ activiteiten die je in een diagram kunt weergeven. Een ‘trigger’ – of gewoonweg een gebeurtenis – doet een schema activeren met een bepaald gedrag als resultaat. Een schema komt op het volgende neer:

Hoewel men gedachten en gevoelens als abstracte zaken beschouwt; zijn ze prima te vormen tot meetbare ‘units’. Een gedachte is namelijk een associatie met andere informatie en gevoel, die ontstaat naar aanleiding van herkenning. Samen met het gevoel ‘evalueert’ het brein de meest ‘logische’ beslissing waardoor er gedrag tot stand komt.

Onze hersenen zijn, met onze ruggengraat, een centrale verwerking van informatie afkomstig van binnen en buiten het lichaam; hormonen en neurotransmitters reguleren het interne gedrag, terwijl de zintuigen hun dienst doen om informatie uit de wereld om ons heen op te vangen. Onze zenuwen zijn de infrastructuur waardoor we alle externe informatie ‘digitaal’ kunnen ontvangen.

De pracht van onze hersenen is dat de neurologische verbindingen polymorfisch zijn; er worden miljoenen verbindingen gemaakt en verbroken – veel feitelijke kennis over de werking van de hersenen en met name hoe ze groeit is relatief jong. De complexiteit van deze neurologische verbinding stelt de hersenen in staat om veel informatie om te zetten naar, wat ik noem, neurologische ‘bestanden’ – de organische manifestatie van schema’s.

Er zijn primaire schema’s – voorgeprogrammeerde denkpatronen – waar we zonder niet kunnen functioneren: ademhalen, verteren of waarnemen. Hoe complexer een organisme is, zal evenredig het aantal primaire schema’s bepalen. Of dit het werk zou zijn van een superevolutie proces of God is giswerk.

Wat geen giswerk is, is dat de hersenen patroongevoelig zijn; daarom ontwikkelen we gewoonten en ervaren we stress als we tegenstrijdige informatie moeten verwerken of er nieuwe situaties ontstaan waardoor we niet weten wat we kunnen verwachten. Het patroon, welke herkent wordt in de informatie, roept een schema tot leven die de hersenen de meest logische keuze achten. Afhankelijk tot welk deelgebied van het denken het schema behoort, volgt het gedrag van de mens vrijwel onmiddellijk.

Het belang voor zichzelf behartigen is de vuistregel van de geest; behoeftes volgen en pijn vermijden. Het grootste deel van de schema’s zijn echter aangeleerd bij de moderne mens. Angst, godsdienst, status, ambitie, verslaving, fobieën hebben een relatie met schema’s. Zo zal iemand die insecten ziet als ‘ongedierte’ deze associëren met ‘vies’, ‘ziekte’ en ‘gevaar’ en kan een fobie ontwikkelen, terwijl een ander in een niet-stedelijke cultuur de diertjes ziet als specerijen voor het avondeten. Of je nu walgt, lacht of bedenkelijk kijkt bij dit voorbeeld komt dankzij een aangeleerd schema!

Schema’s kunnen supercomplex zijn; ook zijn ze niet op zichzelf staand wat betreft de psyche van de mens. Wel zijn schema’s een duidelijke, abstracte weergave van het menselijk doen en laten – en essentieel in het begrijpen van de geest.

©SamRain
Denkschema's

Psychologie: Deelgebieden van de geest

“Achter elke keuze zit een eigen belang.”
                                                            - Sam Rain

In de psychologie wordt het – eindelijk – een serieuze factor: de impact van de omgeving. Onze natuur is grotendeels bepaald door het habitat waarin we verblijven; de geest past zich aan om ons tolerant te maken tegen factoren en ontwikkeld soms zelfs competitieve vaardigheden. Al ons gedrag komt echter voor uit abstracte ‘bouwstenen’: denkpatronen.

De ontwikkeling van onze geest heeft veel weg van een besturingssysteem – al klinkt dat voor veel mensen eng. Als ik de geest zou classificeren in ‘deelgebieden’, zou ik zeggen dat er 4 van deze ‘fasen’ zijn. Hoewel ik niet 100% achter de definitie ‘fase’ sta, heb ik toch voor de term gekozen; taxonomie is immers een mensending en niet die van de natuur. Ieder deelgebied omvat, naar mijn beleving, eigen denkpatronen – schema’s – en zou in iedere geest gemeten kunnen worden in stadia van ontwikkeling.

Het instinctief denken is aangeboren – genetisch voorgeprogrammeerd in onze soort. Maar het is niet iets ‘statisch’ – het instinctief denken kan degelijk aangevuld worden met aangeleerd gedrag. Wat denken ‘instinctief’ maakt is de impuls en het reflexgedrag: het knipperen en tranen van de ogen bij een vuiltje of het willen vluchten (of vechten!) bij gevaar. Schema’s binnen het instinctief denken zijn door hun reactionele aard vaak ‘onbewust’, maar daardoor niet onbereikbaar!

Ieder ontwikkeld wezen heeft behoeftes en zal ‘pijn’ willen vermijden. Het ‘gevoel’, veroorzaakt door neurotransmitters, is een persoonlijke assistent voor de geest waardoor we schema’s ‘kiezen’ waar we gelukkig van worden. Emotioneel denken stelt ons in staat om te verlangen (of te walgen) naar iets door middel van deze signalen. Emoties en empathie behoren naar mijn taxonomisch inzicht niet tot dit deelgebied, omdat zij behoren tot expressie en sociale interactie. Wel zijn ze dicht met elkaar verbonden.

Het rationeel denken bestaat uit ons analytisch vermogen om problemen op te lossen – we berekenen de succeskans wanneer we een ‘recept’ volgen op basis van verwachtingen. Het rationeel denkvermogen is afhankelijk van onze ontwikkeling uit ervaringen; trial by error, dito na-apen of onderwijs. Zo handelen wij naar wat voor onszelf ‘logisch’ lijkt: de rekensom ‘klopt’.

Het sociaal denken is hoe wij ons gedragen in een groep; het bepaald hoe wij relaties aangaan met mensen en objecten in de wereld. Zonder het sociaal denken zouden we nooit functionele maatschappijen kunnen vormen; de ontwikkeling die we als soort zelfstandig nooit zouden kunnen maken, danken we aan schema’s waardoor we in groepsbelang kunnen denken.

Naarmate we groeien, ontwikkelen we onze geest. De schema’s die we gedurende ons leven maken, zijn de basis van ons hele denken. Ik zou pleiten voor een catalogi van denkpatronen; het ontwerp van ons gedrag is naar mijn mening net zo belangrijk als neurologisch onderzoek – en zou zeker bijdragen aan de psychologie, al dan niet de psychiatrie.

©SamRain
Deelgebieden

Echte praat over aandelen

“Investeren levert rendement op. Soms in dividend, soms in ervaring.”
                                                                                                            - Sam Rain

Innovatie, imago en gezondheid zijn drie belangrijke factoren voor de beslissing om in een bedrijf te investeren. Bij de aandelenmarkt denkt men vooral aan snelle jongens die veel winst maken – of gigantische verliezen lijden – dankzij een gouden tip. Andere meepraters hebben het over oude koek, zoals grondstofinvesteringen als goud voor zogenaamde zekerheid en een enkeling kijkt sympathiek naar het lijstje stijgers en dalers bij het ontbijtnieuws.

Aandelen zijn eigenlijk heel simpel van aard: ze betekenen een ‘stukje’ bedrijf uitgedrukt in geld. Dankzij een aandeel heeft een aandeelhouder recht op een ‘afgesproken’ deel van de winst; het dividend. Vaak worden aandelen publiek verkocht via de beurs; de geschatte waarde van aandelen door de beurs maakt dat een aandeel meer of minder waard wordt.

Een bedrijf dat diensten verkoopt of producten die veel worden afgenomen, zal bekend staan als innovatief; het bedrijf bied een oplossing voor problemen. Maar er is ook concurrentie – een bedrijf dat kan omgaan met veranderingen in de markt zal continuïteit garanderen en dus innovatief blijven: vooruitgang boeken dus.

Wanneer een bedrijf financieel niet gezond is, reflecteert dat in haar aandelen; schulden betekent rente en beperkingen in uitbreiding of investeringen. Zaken als solvabiliteit, rendement, cash flow en reserves maken bedrijven robuust, waardoor ze overeind blijven als het een beetje tegenzit. Ook historisch zijn cijfertjes veelzeggend: hoe waren de winstverwachtingen en de resultaten? Heeft het bedrijf haar beloftes waar gemaakt? Hoe groot was het dividend en hoe ‘stabiel’ is het aandeel? Aandelen zijn namelijk bedoelt als lange termijn investeringen – fluctuaties zijn vaak ‘normaal’.

Het vertrouwen in bedrijven is tevens cruciaal; imago is alleszeggend. Zijn de bewindvoerders integer? Hoeveel schade kan een bedrijf permitteren zoals bij ‘bubbles’ vanuit bijvoorbeeld publieke opinie? Met wie gaan de bedrijven in zee? Het imago van bedrijven kan bij een wanbeleid soms reflecteren op de aandeelhouders; een slecht imago kan zelfs leiden naar een regelrecht verlies van de beursnotering.

Aandelen kopen is feitelijk geld lenen aan bedrijven om aan rente te verdienen – niet het ‘gok’ circuit waar de meeste mensen het mee associëren. De illusie om goedkoop in te kopen in de hoop het tienvoudige te verdienen is niet ‘de wet’ van de aandelenhandel.

Vooral met de lage stand van de spaarrente en het nabije einde van de crisis word het voor sommigen met tijd en discipline een goed moment om zich in de aandelenmarkt te oriënteren. Laat je vooral niet misleiden door mooie praatjes van bedrijven zelf, maar lees eens het financiële gedeelte van de krant of bekijk de columns van analisten. Bovendien, zou je het proces gewoon kunnen naspelen met pen en papier. Wie weet ben je wel een natuurtalent!

©SamRain
Aandelen

Je voorstel realiseren: Een beetje organiseren

“Maak gewoon afspraken met jezelf.”
                                                            - Sam Rain

En dan heb je eindelijk een project – een volgende fase in de realisatie van je voorstel. Organiseren, zodat je de doelstellingen uit het voorstel kunt bereiken. Onderhandelen, zodat je de doelstellingen op tijd kunt behalen. En het begint allemaal bij het eerste ‘operationele’ gesprek.

Om aan informatie te komen, heb je mensen nodig die deze beheren – verantwoordelijken. Het is belangrijk om al in je voorstel duidelijk te maken dat je ‘toegang’ krijgt tot deze mensen. Per discipline (of hoofdactiviteit) is het ideaal om een contactpersoon ter beschikking te hebben. Echter zijn mensen als middelen beperkt; ze zijn niet exclusief beschikbaar. Weet dus wie je nodig hebt en met name wanneer.

Als ‘buitenstaander’ hoor je de klant op de hoogte te houden; obstakels of nieuwe bevindingen horen bij het proces van onderzoek en analyse en of je volgens ‘plan’ te werk gaat, bevordert het vertrouwen van je opdrachtgever. Stel daarom een periodieke vergadering voor – wekelijks of tweewekelijks. Vergaderingen van twintig minuten zijn eerder de uitzondering dan de regel, maar probeer er toch op te mikken.

Gevoeligheid van informatie is vaak een kwestie waar weinig over wordt gepraat. Vaak ontdek je de beperkingen veel te laat. Omgaan met bedrijfsinformatie zou je het beste willen aanpakken alsof je met staatsgeheimen te maken hebt – houd waar dat kan, de informatie in het beheer van de klant. Zodoende kan men er ook niet over struikelen.

Maak een organigram voor het netwerk om je heen; vooral in het begin word je overspoeld met namen. Een organigram symboliseert relaties én geeft je een extra geheugensteuntje. Ze helpt je ook om contacten ‘warm’ te houden – hoe meer mensen op hun gemak zijn in jouw nabijheid, hoe gemakkelijker je informatie zult verkrijgen.

Verdeel je werkweek in blokken – de maandag en vrijdag zijn het beste om verwerkingen van je informatie te doen – zodat je een ‘gezond’ patroon houd in je werkwijze. Analisten hebben vaak de neiging om hun agenda te plannen met enkel fysieke afspraken om zo ‘flexibel’ te lijken. Verwerkingsblokken – afspraken met jezelf dus – voorkomen dat je door een te groot aantal afspraken je doelstellingen mist (of onnodig moet overwerken).

Maak je een ‘to do’, houd het dan zo globaal mogelijk. Wees ook realistisch – omdat iets kan binnen een uur, hoeft niet per se te betekenen dat je dat moet doen. Onderzoek staat of valt door haar kwaliteit; een factor die zelden gepaard gaat met haast.

Het meest ideaal zou een ‘draaiboek’ zijn, echter zal je zelden meemaken dat je deze zonder uitzonderingen op de regels zult doorlopen. Een plan van aanpak in beknopte vorm is voldoende – vooral vanwege de flexibiliteit die je hard nodig zult hebben!

Meer lezen?
Advies geven:Een voorstel schrijven
Een pakkend voorstel schrijven
Van voorstel naar opdracht
Consultancy

©SamRain
Voorstel Realiseren

Van voorstel naar opdracht

“Voorstellen zijn opdrachten in wording.”
                                                            - Sam Rain

Prachtig. Je kunt een voorstel schrijven. Maar kun je ook zorgen dat jouw voorstel het verder haalt dan een ‘mooi’ document? Uiteindelijk wil je dat het voorstel wordt gerealiseerd – en dat gaat alleen gebeuren wanneer je de mouwen opstroopt!

1.     Zorg voor een ‘hot lead’

Een ‘lead’ is iemand die je kunt benaderen – ‘cold’ zijn diegene die je amper (of gewoonweg niet) kent, ‘hot’ zijn diegenen waar je vaker mee rond de tafel hebt gezeten. In het mooiste geval is dit iemand uit het bestuur; maar vaker is het een ‘gatekeeper’ – iemand tussen jou en het bestuur. Helaas gaat het meer om wie je kent, dan wat je kunt – zo ook in dit proces.

2.     Creëer een kans

Je kunt een ‘hot lead’ op brutale wijze een voorstel sturen – echter is dat een beetje voorbarig. Een ‘balletje’ opgooien kan echter prima – aftasten of de ‘lead’ openstaat voor een voorstel. Door interesse te tonen, creëer je een kans. Ook is het mogelijk om jezelf te profileren tijdens vergaderingen – de brutalen bezitten de halve wereld. Durf!

3.     Wees beschikbaar en voorbereid

Anticipeer op de ‘afspraak’ die komt bij interesse van je voorstel. Je moet jezelf kunnen verkopen als integer én capabel. Een soort ‘sollicitatiegesprek’ waar men probeert een indruk te krijgen van de persoon achter het voorstel. Ad hoc op een dergelijke afspraak reageren is alleen voor ervaren verkopers weggelegd. Heb daarom een script paraat: waarom ben jij capabel, waar heb je ervaring opgedaan en wat is jouw belang?

4.     Wees geduldig

Als het om een dienst gaat, dan gaat het om geld. Geld is voor ieder bestuur in de vorm van kosten gelijk aan een allergische aanval; beslissingen gaan niet over een nacht ijs. Het is heel normaal dat er weken mee gemoeid zijn om een terugkoppeling te krijgen. Soms is je voorstel niet pakkend genoeg. Soms heb je een (te) goede concurrent. You win some, you lose some; tot je weet of je succes geboekt hebt is het belangrijk geduldig te zijn.

5.     Accepteer je verlies

Een ‘goede’ relatie onder druk zetten is alleen voor verkoophaaien. Wil je een potentiële relatie onder druk zetten houd dan rekening met het ‘effect’: te veel druk kan snel omslaan naar afkeer. Een opdracht verliezen hoort erbij; ga voor 200% maar weet wanneer de strijd gestaakt moet worden. Er zijn meer huizen dan kerken!

6.     Wees niet te flexibel

Opdrachtgevers hebben de neiging om hun wil op te leggen; de inhoud van je voorstel moet je goed kunnen verdedigen. Benadruk daarmee het belang van de opdrachtgever om jouw strategie te volgen. Water bij de wijn mag, zolang het wel blijft smaken als wijn.

7.     Stel een duidelijke termijn

Wanneer men enthousiast is over je voorstel en je het ‘gevoel’ hebt dat je ‘binnen’ bent, stel een duidelijk termijn: vraag gewoonweg binnen welke termijn je opdrachtgever denkt een terugkoppeling te geven. Vaak is er al uitgebreid over gesproken en is de beslissing al zo goed als genomen; de bevestiging betekent dat je een overeenkomst kunt overhandigen – waarmee je voorstel een opdracht is geworden!

©SamRain
Opdracht binnenhalen

Een pakkend voorstel schrijven

“Richt je op quick wins.”
                                    - Sam Rain

Sommige consultants leveren bij voorkeur een halve roman in waneer ze een voorstel aanleveren – een boekwerk lijkt, in hun beleving, een indicatie van “excellence” op het gebied van expertise. Realiteit: niemand (die er toe doet) die het leest. Daarom een artikel om een goed, pakkend voorstel te schrijven waarmee je de opdracht binnenhaalt.

1.     Besef het ‘probleem’

Alle voorstellen gaan over een oplossing – het gat dat gevuld moet worden. De kern van ieder voorstel draait om het probleem maar eindigt in het plan. Ieder voorstel gaat om een empirisch vraagstuk: inleidend gaat het voorstel over het probleem gepaard met het argument waarom het probleem belangrijk is. Het geeft de indicatie dat je kennis hebt van zaken.

2.     Benoem de ‘voordelen’

Ook bekend als ‘verkoopargumenten’ – waarom zou men het probleem willen oplossen? Bespaar jezelf een hoop tijd; richt je op ‘quick wins’. De beslissende partij moet hierdoor overtuigd worden; wat ‘wint’ men met het accepteren van jouw voorstel.

3.     Plan van aanpak

In grote lijnen beschrijf je hoe je het probleem gaat aanpakken, de strategie. Leg daarin de primaire en secundaire doelstellingen vast, de geschatte planning en organisatie en de benodigdheden om het plan te realiseren.

4.     Leveringsvoorwaarden

Wat en wanneer ga je qua diensten verlenen en wat niet? bijvoorbeeld, wens je een schriftelijke goedkeuring of je legt vast waar je niet voor aansprakelijk voor gehouden kunt worden. Leveringsvoorwaarden zijn goed om ‘vooraf’ duidelijk te hebben, met name omdat men over deze zaken de meeste vragen heeft in de fase van beslissen.

5.     Contactinformatie

Een voorstel waar geen contactinformatie in staat mist een doel; bedrijven wensen een ‘contactpersoon’ om te handelen naar aanleiding van een voorstel. Vaak is de contactpersoon de verkoper of account manager – wie het voorstel ter tafel kan brengen.

6.     Opmaak bepaalt de helft

Soms zegt men dat het boek niet beoordeelt zou moeten worden op de omslag – deze mensen hebben géén verkoopervaring. Het oog wilt een heleboel; toch moet je de creatieve kleurtjes de kop indrukken. Professionele voorstellen gaan samen met goede typografie en witruimte. Beperk de informatie per blad maar voorkom een document dat lijkt op een meuk uitgeprinte powerpointslides.

7.     Volgorde naar verwachting

Een voorstel volgt een harde route: voorblad, inhoudsopgave, inleiding, voordelen, plan van aanpak, leveringsvoorwaarden, contact informatie en een ‘wit’ blad. Zie het als een ‘winning formula’ en wijk er niet vanaf, tenzij je een verdomd goede reden hebt (geen goede redenen zijn ‘succes stories’, het is een voorstel, géén brochure). Appendixes kun je toevoegen wanneer je jargon moet verklaren, maar een goed voorstel vermijd het gebruik van onbekende ‘buzzwords’.

Veel succes!

©SamRain
Pakkend Voorstel

Ondernemen: Uitbesteden van activiteiten

“Leasen bespaart. Investeren ook.”
                                                - Sam Rain

Uitbesteden: iedere onderneming anno nu heeft er mee te maken. Vooral kleinere bedrijven die naar de grens groeien van meerdere werknemers, zien voordelen in het uitbesteden van ‘werk’ naar outsourcing partners.

Het verleggen van verantwoordelijkheden komt voort uit het behalen van betere resultaten; minder kosten maken door tijdswinst te boeken en minder investeren in operationele activiteiten. Het uitbesteden brengt immers continuïteit en voorkomt mogelijke vraagstukken die alleen maar afleiden van de kernactiviteiten.

Populair is het uitbesteden van IT en salarisadministratie; investeren in technologie (met name de fysieke infrastructuur) is een berg hoofdpijn en salarisadministratie vereist de nodige actuele kennis van wet- en regelgeving – terwijl ze ‘slechts’ van ondersteunend belang zijn voor de onderneming. Wie de golf van innovatie niet wil missen gaat vaak een stap verder; detachering om snel kennis te ‘leasen’ of hard mee concurreren door gebruik te maken van lage lonen door middel van ‘offshore’ (voornamelijk Azië) of ‘nearshore’ (Oost-Europa).

Uitbesteden is eigenlijk een ‘business partner’ zoeken; waar de meeste ondernemers tegen aanlopen is de lamp van spotprijsjes. Hoe goedkoper, hoe aanlokkender. Toch dient een ondernemer met dezelfde cautie als het werven van nieuw personeel te werk te gaan; een verkeerde partner kan desastreuze gevolgen hebben die in het ergste geval kunnen leiden naar een juridische vechtpartij en dure verliezen.

Belangrijk is bijvoorbeeld de reputatie: heeft de ‘insourcer’ ‘harde’ klanten waardoor ze kan waarborgen in continuïteit? Is de ‘insourcer’ financieel gezond? Heeft de insourcer ook de kennis om de vraagstukken van je onderneming op te lossen? En bespaar je ook écht door activiteiten uit te besteden?

Bij het uitbesteden van salarisadministratie is het verstandig om te kiezen voor een partner die qua grootte zich kan meten met de onderneming; ze zullen voor dezelfde vraagstukken staan, waardoor ze kiezen voor een ‘winning formula’. Ook is de dienstverlening op maat bij gelijke partners; de behoeftes van ondernemers zijn vaak verschillend bij midden- en kleinbedrijven versus grote bedrijven en multinationals.

Op het gebied van IT zal er vaak gestunt worden met de hoeveelheid diensten uit de ‘Cloud’. Echter is het belangrijk om te weten wat je qua visie kunt benutten; win advies in van een consultant – die heeft vaak ervaring met diverse IT dienstverleners, zodat zaken als beheer en ondersteuning ook goed geregeld zijn. Dit geldt tevens voor het uitbesteden van ontwikkeling – het aantal prutsers is ontelbaar.

Gegeven is dat het uitbesteden de focus legt op kernactiviteiten; echter zijn met uitbesteden kosten ook alleen maar kosten – je ‘leased’ een activiteit waar je anders personeel voor zou moeten aannemen en zou moeten ontwikkelen. Denk daarom in een jarenplan: zul je groeien in personeel tussen nu en twee jaar? Bereken de kosten van zelf aannemen versus uitbesteden en vergeet de bijkomende voordelen niet van de investering in menselijk kapitaal.

©SamRain
Uitbesteden

De gebakken lucht van de staatssecretaris

-->

“Ze spreken nog net geen Duits.”
                                                - Sam Rain

Tweederde van de Tweede Kamer staat achter de staatssecretaris; “foutje, bedankt” is kennelijk voldoende voor de populist. Zijn nog aankomende blunders zullen steevast plaatsvinden. Fred heeft zijn lobby gevonden – aftreden gebeurd pas na de privatisering van het gevangeniswezen.

Het volk is misdaad beu; de staatssecretaris weet als geen ander om het naar de mond te spreken als voormalig aanklager. “Meer spreekrecht, langer straffen en versoberen” zijn de kern onderwerpen waarmee je populair word. En eenmaal aan de macht gaat het om euro’s, hoge vrienden en contacten.

Bezuinigen op ‘gevangenen’ is geen verkeerde maatregel; er zitten immers genoeg zakkenvullers binnen iedere afdeling van Nederland BV. Het vervelende is echter dat bezuinigen op kerntaken van een gevangenis – veiligheid én resocialisatie – niet alleen een dom idee is, maar vragen om hogere kosten.
Het is daarnaast een excuus om Agema-gevangenissen te realiseren: hersenspoelfabrieken met het doel op ogen dat men buigt of breekt. Men begint met de ‘Gitmo’ ervaring, waarna men zich als Dante door de lagen der Hel te bewegen om ‘gepurificeerd’ naar de maatschappij te bewegen.

Eerst zal de staatssecretaris te werk gaan om basisrechten aan te passen zodat het falende Amerikaans regiem ook in Nederland mogelijk is. Daarna word er gereorganiseerd; de hulpverleners gaan weg en TNT-personeel gaat het uitvoeren. Stellig blijven erkennen dat de psychosociale problematiek niet bestaat en eigenlijk nog verder in ontwikkeling brengt.

Het zogenaamde Elektronisch Toezicht is geen besparing, maar een ‘boekhoudkundig’ truukje – leg de kosten elders om de cijfers cosmetisch te verfraaien. Gemeentes gaan de individuelen bekostigen. Het geld betaald de burger eveneens maar ziet men niet vallen op het eindafschrift van Justitie.

Meer mensen op een cel plaatsen en anderen zo min mogelijk laten zitten, mààr minder toezicht door ervaren personeel. Dat word absoluut een succes voor het ontwikkelen van een ‘nieuwe’ bajescultuur, die gegarandeerd zorgt voor betere criminelen. Dus over een jaar of 10 verwondert men over de toename van geweld in misdrijven. Laat staan dat er gepraat word over de kosten die gemaakt moeten worden voor het gebruik van de dubbelcellen – oh nee, dàt zijn investeringen.

Over de problematiek van de samenleving, namelijk de toename van criminaliteit, maakt de secretaris korte metten met de maatregelen die hij eerst toejuichte. Het Modernisering Gevangeniswezen bijvoorbeeld zal zich moeten laten passeren door de populistische plannen van de staatssecretaris.

Dan is er een kwestie van vertrouwen; de zaak van de Russische zelfmoord laat zien dat de staatssecretaris zich naïef opstelt. Een incident, volgens hem. Niet zo ‘incidenteel’ zijn onnodig dure rechtsprocedures. Niet zo ‘incidenteel’ zijn de doofpot affaires en belachelijke deals van het OM met topcriminelen als de kroongetuigen. Niet zo ‘incidenteel’ zullen de toekomstige blunders zijn van de megabezuinigingen.

Bejaarden, vrouwen, kinderen en ondernemers van Nederland, uw veiligheidsgevoel, daar mag u alvast afscheid van nemen.

©SamRain
Teeven