Zeer Zielige Zwerverpraktijken

“Sommige mensen doen net iets te zielig."
                                                              — Sam Rain 

Er zijn mensen die altijd maar jammeren en het eeuwige slachtoffertje uithangen. En ik ben er goed ziek van. Ik kan de slappe excuses het liefst doorspoelen of ter gemakzucht meteen vertalen naar 'vind mij sneu, zodat ik krijg wat ik wil'. Maar, ZZZ-ers, ik heb jullie door.

Ik geef geen cent aan mensen die er zeer zielige zwerverpraktijken op na houden. Alsof ik enige medelijden moet hebben met mensen die zelf hun verantwoordelijkheid in een kastje plaatsen en behangen met allerlei smoesjes. "Nou ik zat even krap" — om enkele dagen ervoor te hangen in een kroeg. "Ik heb een kind op komst", alsof je er niet 9 maanden voor kan sparen en voorbereiden. Hulp nodig hebben om niet naar de Sociale Dienst te stappen. Wel schamen voor de overheid en de buurman, maar blijkbaar niet om het aan mij te vragen. Doei.

Dan heb je ook de oplichters, die grote beloftes doen. "Je krijgt het zo snel mogelijk terug", hoor je dan. De voicemail blijft leeg, noch ontdek je een teken van leven. En wanneer je iemand er mee confronteert, kun je het geluid van je oren op mute zetten en de lipsynchronisatie starten met een willekeurige smoes dat zogenaamd sympathie moet opwekken. Sorry, ik ben doof.

Ben ik emotieloos? Vast. Vooral voor dit soort mensen. De problemen van een ander, zijn de problemen van een ander. Het is een wijze les, waarvoor je geen lof krijgt. Je wint geen prijzen in de populariteit. Moet je dan geheel antisociaal zijn? Nee, maar laat het persoonlijke eruit. Vrienden die enkel ballast zijn aan je levensballon, zijn geen vrienden. Geldbomen bestaan niet, dus je hoeft er ook geen surrogaat voor te spelen. Bordje eten, eventueel een tijdelijke plek op de slaapbank en een lift naar het uitzendbureau. That's it.

Mensen die namelijk problemen hebben en de zielige zwerverpraktijken erop na houden, zijn zelf de oorzaak van hun problemen. Want heb je zelf een dak, een inkomen — al is deze van de Sociale Dienst — dan heb je honderd maal meer dan het gemiddelde kindje in een oorlogsland. Iedereen kan overleven in Nederland. Maar je moet het willen. Al zitten daar de minder leuke opties bij. De enige daarvan uitgesloten zijn de gehandicapten en de ouderen; de eerste kunnen daar niets aan doen en de tweede hebben hun leven lang al bijgedragen aan de maatschappij waarvan je geniet.

We maken het mensen te gemakkelijk. Niemand wilt onder een bepaalde prijs champignons plukken of garnalen pellen. En maar klagen over de Polen en andere Oostblokkers. Men vind zichzelf te goed om met een prikker de straat op te gaan voor een tientje of een plee te boenen. Nee, men moet en zal een inkomen hebben met 4 koffiepauzes en het werk zo lang mogelijk rekken voor een uurtje-factuurtje. Snel geld, voor een grote TV. Maar gewoonweg sparen en langs de Bristol te gaan voor schoenen — ho maar.

Want als deze mensen geld niet uitgeven aan domme dingen, zouden ze het kunnen investeren in hun zelf. Zoals een praktische opleiding. Een busabonnement om meerdere baantjes te nemen. Zoals mijn moeder vroeger deed. Werken voor je centen, zielige zwervers!

Notitie: met zielige zwervers bedoel ik niet de daklozen.

©SamRain
ZZZ'ers