Bang voor Brussel - Hervormen voor de verkeerde redenen

"Wie regels opstelt dient deze te maken ten dienste van mensen."
                                                                                                 — Sam Rain

'Anders krijgen we problemen met Brussel', 'Dat zal Brussel nooit accepteren' en nog vele andere uitspraken die de doemsprofetie van Geert lijken te beargumenteren. Ik heb het over de strakke regels van hervormen; zoals hypotheekregels, immigratiebeleid en de EU-bijdrage bijvoorbeeld. Hervormen moet — we leven niet meer in de jaren '70 en met de vergrijzing in de huidige economische toestand moeten we weten waar we de levensboom gaan planten.

Hervormen — of saneren zoals Pim Fortuyn het graag benoemde — betekent dat zoals het nu is veranderd moet worden. Omdat de inhoud niet in het vormpje past. Hervormen is iets functioneels; dat doe je vanwege efficiëntie en vooral voor het rendement. Wie hervormt doet dat dus met het doel op betere resultaten. Hoe rigoureus of radicaal die hervorming dan al niet zal zijn.

Maar het lijkt erop dat de hervormingen die 'nodig' zijn weinig tot niet ten dienste zijn voor de mensen voor wie het bedoelt is; ze hebben meer weg van een boekhoudkundig truukje om bij `de club' te horen. Afspraken dien je na te komen, maar er zijn altijd uitzonderingen - en er is geen betere uitzonderingen dan de huidige economische crisis in Europa en de wereldwijde rampenreeks. Daarnaast wordt er overal hervormd, behalve waar het echt zou moeten. Maar dat kán natuurlijk weer niet vanwege bureaucratische/politieke redenen.

De afspraken die gemaakt worden met Brussel zouden ondergeschikt moeten zijn aan het nationaal belang, net zoals andere landen dat zien. Nu ben ik verreweg een tegenstander van een 'United States of Europa', maar het is zoals het is — zolang er geen sprake is van een Unie in de bevolking, en dus slechts in het handelsverkeer, is de eerste plaats het kikkerlandje waar we ons in bevinden.

Was er maar net zoveel ophef over deze bizarre uitspraken als over Johannes/Johanna — want de stilte lijkt net als een stilzwijgend wurgcontract van een Duitse mobiele provider; wie niet ruim van te voren aangeeft en met juridische stappen dreigt, mag zich onnodig blauw betalen vanwege kartelafspraken. Ja, dat zijn het — kartelafspraken, waarbij het toezicht wordt gehouden door de slager die zijn eigen vlees keurt.

Ik laat de Nieuwe Wereld Orde theorieën even varen voor wat ze zijn, net als de radicaliteit van de PVV over Europa. Ik heb geen hekel aan Brussel, noch de Europese Unie. Maar het stomste argument wat je kunt gebruiken om een verandering door te voeren is dat doen op grond van de goedkeuring van een commissie die eigenlijk politiek niet veel te zeggen heeft. Al denkt ze van wel.

©SamRain
Hervormen