Lance Armstrong is uitgefietst

"Spijt dat je betrapt bent is geen echte spijt."
                                                                         — Sam Rain

Het moet niet gekker worden in de wereld. Is het gebeuren in Syrië nog in volle gang, gaan er ook nog eens straaljagers van Frankrijk de lucht in. Je zou denken met de wereldwijde crisis dat er op kerosine en clusterbommen bezuinigd zou worden. Maar belangrijker zijn de krokodillentranen van Lance Armstrong.

Jawel, een wielrenner die toegeeft doping te hebben gebruikt. Wat een verrassing. Natuurlijk veel te laat, en dus hypocriet. Want dat is wat Lance Armstrong is. Ik ben blij dat ik nooit een onderdeel ben geweest van de poppenkastrage — die vervloekte bandjes. Want zogenaamd was meneer een held; kanker overwonnen en medailles binnenhalen. Tja, het was te verwachten.

Na maanden — eigenlijk jarenlang — van ontkenning en een levenslange schorsing wilt meneer schoon schip maken. Het is voor hem een emotionele toestand natuurlijk. En natuurlijk wilt Lance dit niet zonder reden. Hij hoopt in de stilte op vergeving zodat hij in de schijnwerpertjes kan blijven staan. Ik neem hem het dopinggebruik niet kwalijk — het is uitzonderlijker tegenwoordig als 'topsporters' het doen zonder paardenmiddelen — maar het koste wat het kost op het actuele nieuws verschijnen wel. Sorry, beste man, maar je spel is uit.

Je hebt vals gespeeld. En je bent betrapt. Net zoals een oplichter bij het casino is je de toegang ontzegd. Je bent passé, verleden tijd. Het liefst werd je wikipedia pagina gewist, alsof je nooit bestaan had. En dat nota bene Oprah haar tijd aan je verspeeld is me een raadsel. Nee, ik wens je geen ziekte of zo toe, noch de eeuwige schandpaal. Maar je verdient niet mijn tijd om naar je te kijken. Eigenlijk verdien je deze woorden niet eens, het is maar dat ik ze voor mezelf schrijf.

Je wilde zo graag als voorbeeld dienen, en je faalde. En niet een beetje ook. Want je faalde met vol bewustzijn. Iedere keer dat je koos voor hetgeen waarvan je wist dat het je einde zou kunnen betekenen. Maar je dacht — ik kom er wel mee weg. En je kwam er niet mee weg. Je bent door de mand gevallen. Nu ziet iedereen je lelijke kant, terwijl je het nog niet helemaal beseft. Je maakt zoete broodjes, gaat janken bij de stichting die niets meer met je te maken wilt hebben. Van held naar melaatse — dat is de beschrijving van je loopbaan.

Een schande voor de sport, die al zoveel schade heeft geleden. Een schande voor de mensen die hun hoop op jou hadden gevestigd. Een bittere pil voor de vrijwilligers van het initiatief dat strijd tegen één van de ergste ziektes op aarde — en een schande dat je hun trots hebt afgenomen. Omdat je zo nodig nummer 1 moest zijn. Omdat je zo slap bent van geest.

Mijn aanvulling op jouw wikipediapagina zou als volgt luiden:
"Lance Armstrong: con man, bad actor, epic failure, liar, hypocrite. Pretended to be an athlete that overcame a terrible disease, yet became one himself. Cries crocodile tears and has zero victories in the cycling competition. Will (hopefully) commit suicide soon."

Lance Armstrong, je bent nog steeds aan het vallen. En hopelijk, wanneer je wegkwijnt, zul je niets meer zijn dan een trieste herinnering van een plastic bandje. Een herinnering die niemand koestert. Omdat ze een regelrechte leugen is geweest. Vaarwel, tot nooit. Nou ja, misschien tot ziens. Als in tot ziens in de 'Hall of Shame'.

©SamRain
Lance