Het Mooiste Seizoen

"Winter: Het weekendje weg van Moeder Natuur."
                                                                         — Sam Rain

De winter. Een seizoen waar de meeste mensen met een dubbel gevoel ingaan. Koud, glad, donker. Krabben. Langzaam rijdend verkeer. Verkoudheid. Feestdagen. Warme chocolade. Boom. Vuurwerk. Maar er zijn van die wintermomenten die simpelweg niet te beschrijven zijn. Zo'n moment waarop je even niet denkt aan alles wat er nog te doen staat.

Het is zo'n moment wanneer je ineens de vlokken neer ziet dwarrelen door het raam. Eerst een paar en dan ineens een overvloed. Het prachtige wit van de vlokjes die lichtjes vallen op het wegdek en samenvallen als een enkele massa. En dan kijk je naar de hemel, in de verwachting grote wolken te zien — maar je ziet de lichtblauwe lucht en bedenkt dan dat het in slechts een moment gestopt is met sneeuwen.

Je bent klaar met het werk van de dag. En je kijkt naar buiten. Het is donker. Niet angstig donker, maar gewoon donker. Het is een ander soort donker dan dat je zou verwachten van donker. Alsof iemand het licht buiten heeft uitgedaan en de hemel een plafond is uit een kinderkamer — kleine lichtpuntjes en een poolster. Je ziet de kleine beer. En je vindt het prachtig.

Op de radio hoor je honderd keer George zingen over dat laatste kerstfeest, de zoveelste herhaling van liedjes die je inmiddels binnenste buiten kent. En tussendoor, hoor je dat ene nummer dat toch eigenlijk meer voor ie betekent dan je ooit had gedacht. De herinneringen nemen je mee terug in de tijd naar toen — want het zijn niet alleen de zomers die geprent zijn in je geheugen, maar vooral de feestdagen.

Je ziet een piano staan en je voelt aan de toetsen — ze maken ieder een toon. Ze doen je denken aan dat ene liedje wat je wilde spelen, toen je nog ambities had om singer/songwriter te worden. Maar het blijft sentiment. Toch ga je zitten. Je speelt. Je laat je vervoeren. Misschien toch weer? Misschien een nieuw voornemen?

Je loopt over de besneeuwde weg en ziet een paar vogels. 'Hoe kunnen ze het niet koud hebben zonder kleding?', bedenk je. Maar het doet er niet toe, want ze fladderen snel weg. Het is stil. Aangenaam stil. Een soort van rust, omdat Moeder Natuur een seizoen rust heeft genomen. En het voelt alsof jezelf ook wel een winterslaap kan gebruiken.

De winter is een seizoen van afsluiten, maar vooral een voorloper van een nieuw begin. Het heeft iets kalms — iets groots en kleins tegelijk. Vooral wanneer ze is afgelopen.

©SamRain
Winter