"De Euro: toch wel, toch niet,
beter wel, beter niet, te duur om te stoppen."
— Sam Rain
— Sam Rain
Arie Slob heeft een onderzoekje laten doen
naar de Euro. Tien jaar te laat, maar toch puik van hem en zijn clubje de
ChristenUnie. Schijnt dat Griekenland het beste af is zonder de euro, mits er
een schuldsanering bijkomt. Flush. Duizend miljard door de plee en terug naar
Monopolie geld dus. Anders komt Griekenland er niet bovenop, tenminste niet op
de gunstige manier hoe de mensen daar het graag hebben. Maar als dat gebeurd,
dan is het slecht voor de Euro zoals die nu is —je weet wel, de valuta voor de
andere landen.
De Gulden terug is ook niet bevorderlijk
volgens het onderzoekje. Vind Geert vast niet fijn om te horen, maar die zal
als extra argument iets als 'historisch belang' gaan noemen — alleen in een
iets populaire manier via Twitter. Aan een noordelijke Euro beginnen is ook
niet slim, dus vrij vertaald zijn we het haasje. Hoe dan ook. Want gewoon stoppen
met de Euro kost ons te veel.
Menig econoom en Eurofiel heeft het opgenoemd
— Nederland leeft van de export en geniet van de voordelen die de Euro biedt.
Dat klopt, Nederland heeft baat bij een valuta als de Euro. Maar tot hoeverre
heeft zij baat bij een munt die het meest wegheeft van een index die niet zou
misstaan op het scherm van een patiënt op hartbewaking? Groot-Brittannië is al
niet pro-Euro en Spanje en Cyprus kunnen niet wachten om steunfondsen leeg te
trekken om in de nabije toekomst een Argentijnse 'aflossing' af te dwingen. Je
weet wel — rekken, rekken, rekken om via de rechter een sanering toegekend te
krijgen.
De Euro krijgt rake klappen. Links, rechts,
links, links. Geen knock-out, maar het lijkt op een afgebeulde bokser aan het
eind van zijn Latijn. Geen coach zoals je die kent uit de Rocky-films, geen
juichend publiek. Nee, het gebeurd in een donker steegje, waar de Euro belaagd
wordt door een aantal Europese landen en zich laat stompen tot een blauwe
vleeshomp. Op een afstand roepen een paar mensen dat de Euro zich moet
verweren, terwijl anderen druk in discussie zijn of ze de Euro nu moeten helpen
of niet. Want de economie kent geen zorgpolis voor valuta — naar het ziekenhuis
brengen van de Euro kost heel veel geld. Een lijkenwagen is goedkoper, vragen
sommigen zich hardop af. Ondertussen blijft de Euro klappen krijgen.
De Euro was nooit een held. Het is een
bastaardbaby van een groep landen die een beetje de United States van Europa
willen spelen. Niemand wilde er mee spelen, maar je moest van onze ouder de
'Overheid'. Want de grote mensen hadden een feestje. En nu hebben andere
kinderen diverse dingen gesloopt. De Ming-vaas van Griekenland, het marmeren
beeld van IJsland en vergeet de bekladdingen niet op de Mona Lisa van Spanje en
ga zo maar door. Wie krijgt de schuld? Het Eurokindje. Maar Euro bleef op het
feestje. Weg feeststemming.
Dat hele gedoe over de Euro wordt maar steeds
listiger; iedereen doet onderzoeken en iedereen heeft een mening. Maar niemand
weet wat wél verstandig is. Het enige wat wordt voorgedragen is hoe men
verliest zonder te veel schade. Risicobeheersing. En dat betekent maar één ding
— het verlies van de Euro staat al vast.
©SamRain
Griekenland
Griekenland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten