"A
childhood dream can be a vision of the future."
- Sam Rain
- Sam Rain
Een van de mooiste herinneringen die ik heb is
van Schiphol - het kijken naar vliegtuigen was als een ware attractie waar ik
grenzeloos dromen kon. De grote Jumbo's van grote vliegtuigmaatschappijen en de
zakelijke modellen van het Britse luchtwegen stegen op, kwamen aanlanden of
maakten zich gereed om passagiers tot zich te nemen.
De geschenkenwinkels waren als
speelgoedwinkels - veel te hoge prijzen voor kleine miniatuurtjes, maar ze
hypnotiseerden ieder jongetje die er voor stond. Uiteraard was ik op zoek naar
een model van een gevechtsvliegtuig, zoals een F-16 of een F-117, maar het
mocht niet baten. Echter zag ik een raar vliegtuig: wit, wat minder spits en
eigenlijk log in volledig wit. Het was een miniatuur van een Spaceshuttle - een
ruimtevaartuig dat kon terugkeren naar Aarde en landen (in tegenstelling tot
het plonsen in de oceaan).
Onmiddellijk werd ik gefascineerd door alles
wat met de ruimte te maken had. Boeken, tijdschriften, posters, films - de
bouwpakketten van gevechtsvliegtuigen waren niet langer interessant genoeg. Gek
genoeg ontwikkelde door deze vreemde hobby mijn interesse voor de natuurkunde;
zaken als de dampkring, het vacuüm in de grote 'leegte', maar ook het gevaar
van de zon. Astronaut werd geen nieuwe droombaan, maar ik ontwierp nieuwe
toestellen ála Verne in de tijd dat ik moest luisteren naar allerlei
schoolzaken.
Op de maan wonen, werken of naar Mars leken op
zaken die slechts een kwestie van tijd leken. Zoektochten naar buitenaardse
intelligentie vond ik maar niets - ondanks mijn SETI schermbeveiliging - ik was
geïntrigeerd in de filosofie van ruimtepioniers. Ontdekken, exploiteren,
vestigen. Minder zwaartekracht, meer ruimte en dichter bij de sterren. Ik had
blaadjes vol van maansteden, voorzien van zuurstofcabines waarin de nodige
bomen stonden. Alle basisschoolkennis voldeed als fundament voor mijn
ontwerpen.
Echter ging het wat minder met het
ruimteprogramma van NASA. Er gingen minder raketten omhoog en een paar
catastrofes met de shuttles vielen zwaar voor de jongensdroom. Maar de komst
van het Internet in de huiskamer veranderde alles. Er was namelijk een
ondergronds `Chat’ kanaal voor ruimtenerds zoals ik. Als hobbyist speelde ik
veel met het Mickey Mouse systeem Linux (destijds alles behalve professioneel
en passend op een floppy) en maakte simulatie programma’s, met name die te
maken hadden met de ruimtesteden.
Er was echter een serieuze groep van mensen
die een commercieel ruimteprogramma wilde beginnen - een echte raketgeleerde,
twee ingenieurs in de roboticatechniek, een paar sympathisanten - die
geïnteresseerd waren in het commentaar dat ik gaf in het kanaal. Zonder dat ik
het wist werd ik 'gerekruteerd' als ontwikkelaar. Zo beleefde ik ruimtereizen
zonder een stap in iets 'fysiek' te hebben gezet. De simulaties waren gebaseerd
op echte feiten, echte gegevens en waren bijna te mooi om waar te zijn.
We werkten aan de bouw van een apparaat 'Mars
Rover' en ik kreeg als 15-jarige de uitnodiging om naar Florida te komen om
hieraan mee te werken. Echter, wist mijn moeder niet dat we überhaupt internet
hadden, dat ik tot laat in de nacht online was en notabene van mijn talent in
ontwikkelen - mijn 'taak' was om naar school te gaan en mijn 'lessen' te leren.
Vooral het Internet zou haar een hartverzakking geven, omdat hackers bekend
stonden als grote cybercriminelen. Het werd een 'nee' - maar we bleven goed
contact houden.
Helaas bloedde het project dood. Onderlinge
ruzies, mijn afwezigheid (meisjes leken toch een interessantere reis dan de
ruimte), financiële problemen bij de groep zorgde niet voor 'drive' om door te
zetten. Websites vervaagden, contacten verdwenen en het leven ging verder. En
ik dacht er niet te lang over na - als industriële ontwikkelaar was de Aarde
een stuk interessanter en leverde meer avonturen op, waardoor de gasbollen van
licht niet zo fascinerend meer waren.
Dan kijk je op TV. Ik zie Project X. Ik zie de
eerste commerciële ruimte aankoppeling aan het International Space Station. De
marsvoertuigen die rond 'Roven' en hoge resolutie foto's sturen naar de Aarde
en zelfs een MP3'tje draaien van een artiest. Het einde van de spaceshuttle en
nieuwe futuristische vaartuigen. En dan denk ik, hah, at die dingen daar dacht
ik al 15 jaar geleden over na - en ik moet zeggen, ik kwam er heel dicht bij!
©SamRain
Space
Space
Geen opmerkingen:
Een reactie posten