De biochemische oorlogvoering

"Wanneer we mensen gaan bestrijden als ongedierte, zijn we de draad kwijt."
                                                                                                             — Sam Rain

Agent 15 — een naam van een chemische stof die gebruikt kan worden als wapen tegen mensenmassa's. En er zijn er blijkbaar nog meer. Chemische oorlogvoering lijkt het nieuwe oorlogvoeren te zijn. Naast clusterbommen, atoomraketten en onbemande `drones' mag je nu als burger in het Midden-Oosten je paniekaanvallen in stand houden met een nieuw monster.

Chemische oorlogvoering is niet nieuw — al sinds Spartanen werd er gebruik gemaakt van de zogenaamde strijdgassen; het begrip 'gasoorlog' is heel wat jonger en dateert uit de Eerste Wereldoorlog. Niet voor niets verbiedt het Protocol van Genève uit 1925 het gebruik van gif en andere gassen als wapens in oorlogstijd. De Verenigde Naties hebben meer dan 20 jaar onderhandeld om het Chemische Wapensverdrag tot leven te brengen — maar het mag blijkbaar allemaal niet baten.

Het monsterlijke van chemische oorlogvoering is dat chemische wapens toegepast kunnen worden met vrijwel allerlei wapensystemen — van kleine projectielen tot compleet uitgeruste raketten. Ze bestaan uit twee categorieën: de dodelijke en de buitengevechtstellende chemische wapens. Met als doelstelling gehele groepen te elimineren van het veld.

Het enige wat men kan doen om zich te beschermen tegen dergelijke aanvallen zijn een gasmasker en beschermende kleding — in het geval van een individu. Collectieve bescherming kan echter alleen in ruimten die gasdicht afgesloten kunnen worden. Beide zijn zelden toegankelijk voor burgers — en dat maakt het Syrische bewind zo monsterlijk.

Daarnaast heeft chemische oorlogvoering nog een luguber doel; het besparen van de infrastructuur. Zo doende worden deze wapens ingezet, waarbij de waarde van een mensenleven blijkbaar wordt gereduceerd tot nihil — stel dat men geld kwijt is aan de wederopbouw. Geen enkel wapentuig is humaan, dat vooropgesteld. Maar het gebruik van chemische middelen is het toepassen van genocide.

Wetenschap brengt goede dingen voort, maar ook het kwaad. Kennis is niet iets wat een kant kiest, dat doen de Ali Chemicali's van deze wereld. Het doel van het Chemisch Wapenverdrag is om al het spul te vernietigen binnen 10 jaar tijd — een deadline die al lang is overschreden. Het blijft voor de dictators en schrikbewindvoerders te aanlokkelijk; een wapen dat zo effectief is als gifgas. Altijd prijs en goedkoper dan een leger mensen.

De Verenigde Naties lijken deze informatie nog nader te onderzoeken. Maar ze blijven angstvallig aan de zijlijn. Oorlog kost geld. Maar wat heeft de wereld aan een waakhond die wel blaft, maar inbrekers niet het terrein afjaagt?

Het liefst zou de wereld zich nooit moet schuilen achter diplomatie in het geval van dit soort overschrijdingen. Want als men hier de grens niet trekt — waar trekt men dan de grens? Het gebruik van gifgassen kan namelijk nooit verantwoord gebeuren. Door niemand niet.

©SamRain
Chemische Oorlog