De Verlangens van Mijn Ziel

“Alles wat je nodig hebt is niets.”
                                                - Sam Rain

Astronaut. Piloot. Kapitein. Typische jongensdromen. Avontuur, dat was mijn roeping – op zoek naar nieuwe dingen, toen al. Uiteraard was ik er nooit van bewust; als je nog zo jong bent, dan luister je gewoon naar je ziel. Dat is de ware, pure vorm van jeugd.

Niet lang daarna ontdekte ik door anderen mijn vele talenten: tekenen, rekenen, puzzelen, snel lezen, mijn bizarre geheugen, sport en bovenal mijn wilskracht. Alles wat een avonturier zou sieren. Maar als een rozenzaadje tussen brandnetels, werd mijn puurheid verstikt. Ik moest praktische zaken leren, zodat ik geld zou verdienen. Ik moest geld als ideaal hebben, geld als ambitie – en vooral omdat ik het ene talent heb dat anderen begeren. Wat ik wil, dat krijg ik.

Tot vijf seconden geleden was ik in de waan dat mijn familie de Hindoe goden vereerden. Waarschijnlijk zullen zij de rest van hun leven in deze ontkenning blijven. Zij geloven in geld. Geld is hun God. Alleen weet ik de waarheid. Geld is geen God. Geld is maar een middel. Geld is maar een onderdeel van een systeem. Geld is de som van waardepunten qua bezit. En niet mijn God.

Graag willen mensen vertellen dat geld nodig is. Dat klopt, als je iets nodig hebt van andere mensen – of anderen van jou. Het enige wat moet is ademen; en hetgeen dat zorgt voor het ademen. Eva had vast geen AH in de buurt, hoewel ze vast op het idee kwam. Echter zonder klanten was er geen nood voor geld. Geld was dus ook niet haar God.

Ik heb inmiddels genoeg avonturen gezien. Net zoals alle andere avonturiers zou ik mooie verhalen kunnen vertellen, die anderen zouden inspireren. Ze kunnen door anderen geromantiseerd worden. Maar ik weet beter. Ik weet dat de reis naar de Maan een kwestie is van jaren afzien in fysieke training. Dat een verkeerde beweging voor een piloot het einde kan betekenen. Hoe ongenadig de zee is voor men opgelucht wordt van ‘Land in zicht’, maar pas blij wordt wanneer men de branding voorbij is.

Mijn ziel hunkert niet meer naar avontuur. Ze hunkert wel naar grootsheid. Ze hunkert naar dienstbaarheid. Ze wilt in nederigheid behoren tot de Orde van Verlichting. Nee, niet een geheim groepje mensen met bizarre ideeën. Ik heb het over mensen die dienst doen voor de mensheid. Mijn ziel is al perfect door mijn menselijke imperfectie – voor zichzelf hoeft mijn ziel niet te zorgen.

Kracht. Moed. Wijsheid. Kracht is niet de grote van je biceps, maar de hoop en de wil om door te gaan, al zit alles tegen. Moed is niet zonder angst je het gevaar in te storten, maar juist in volle angst hetgeen doen wat juist is. En wijsheid is geen titel of wereldkennis – maar het inzicht in jezelf tot diep in het binnenste.

Al deze drie bezit ik. En door alle avonturen weet ik dat. Dat ze door stormen, aardbevingen en tornado’s gelouterd zijn als ware talenten. Zij zijn de Trimunti. Zij zijn de kracht van Drie. En mijn ziel hunkert er naar om deze openbaar te maken. Mijn ziel verlangt niet naar verlossing; zij is al, die was al en hij moet enkel nog doen wat ze als vonk moet doen: anderen verlichten.

©SamRain
Ziel