Oeps - Van kunst naar kitsch

"Ontmoedigen is een strategie wanneer het gaat om veiligheid."
                                                                                                 — Sam Rain

Die arme directeur toch van de Kunsthal in Rotterdam. Schilderijen kwijt - van een geschatte waarde tussen de 50 en 100 miljoen euro. Met de nodige beveiliging en preventie moet ze toch zich gaan excuseren. Immers, je bent eindverantwoordelijk. Maar hoort de zwarte piet nou echt bij de bewindvoerder?

In de beveiliging draait het vooral om preventie en reactietijd — voorkomen is beter dan genezen en wanneer de belletjes afgaan, moet er gereageerd worden. Preventie gebeurd vaak via camerabewaking en detectieapparatuur die integraal werkt met het daaraan gebonden `Response'-team, die uiteraard reageert wanneer er redenen toe zijn.

Volgens vele veiligheidsdeskundigen is de Kunsthal op het gebied van preventie en reactie een ware nachtmerrie — maar dat valt te betwisten. Hoeverre kun je een gebouw beveiligen en tot hoe ver moet je gaan? Met name omdat de Kunsthal bestemd is voor een groot publiek en de objecten die tentoongesteld worden van grote waarde zijn is veiligheid een kwestie van moeten. Maar een museum inrichten als een bank uit een Amerikaanse Hollywood film spreekt ook tot de verbeelding.

Inbraak kan men hooguit ontmoedigen, tenzij men alle ingangen blokkeert. Zelfs met een ernstige regulatie van verkeer door deze doorgangen ontstaat er een risico. De Kunsthal heeft daarom van nature al een verhoogd risico omdat de toegankelijkheid is bedoeld voor massaal publiek. Het interieur dient dit publiek — het is een cruciaal onderdeel van de beleving.
Daarom zou geen enkele degelijke ontwerper of architect zich fixeren op de diversiteit van wandelgangen die kunstrovers kunnen gebruiken.

Volgens de deskundigen zou de Kunsthal een doolhofachtig interieur moeten hebben en was de reactietijd simpelweg te kon. Een beetje `hindsight' zoals de Amerikanen het zouden noemen. Hadden er dan gewapende beveiligers moeten staan? Of had het gebouw zich hermetisch moeten afsluiten bij het minste geringste zuchtje wind? Vraag deze deskundigen anders eens om advies hoe men het voor juweliers zou moeten regelen. Ik durf te wedden dat er dan evenveel gezwets zou komen — want ook een juwelier wordt alleen rendabel als deze mensen kan aantrekken.

Er had niet veel meer gedaan kunnen worden. Misschien hadden de doeken voorzien kunnen worden van een stalen lijst met `deathbolts' — schroeven die zich bij een verkeerde beweging zich vast bakenen in de betonnen muur. Of misschien RFID-chips, zodat de hulpdiensten de schilderijen kon volgen vanaf het Internet. Eventueel een verfbom — wat het doek meteen waardeloos zou maken. Een scherpschutter op het dak misschien. Maar zelfs deze middelen maken het nog steeds niet onmogelijk. Anders zou geen bank in Nederland zich meer druk hoeven te maken. Geen juwelier zou een slapeloze nacht hebben na een aflevering Opsporing Verzocht. Zelfs Hollywood die musea voorziet van lasers, hittecamera's en een arsenaal van beveiligingsbeambten die superalert zijn erkent dit. Behalve beveiligingsdeskundigen uit Nederland. Die hebben hun antwoord al klaar.

Men onderschat de creativiteit van een dief. Of niemand durft toe te geven dat alle veiligheidsmaatregelen niet gewerkt hebben - het luchtkasteel wat ze hadden beloofd wordt immers niet waargemaakt. Ik wed op het laatste.

©SamRain
Kunst