De Naastenliefde voor Gevorderden

“Geef de dichter een witte stofjas, zijn werk vereist zuiverheid.”
                                                                                    - Koeprijanov

Een engel voor mijn vrienden en de duivel voor mijn vijanden. Dat is een lange tijd mijn levensmotto geweest. Mijn vriendschap is een wens voor velen, maar mijn vijandschap een ware nachtmerrie. Maar rationeel, ethisch gezien, Utopiaans gedacht is iedereen een mens.

Mensen zijn vaak hinderlijk. Soms giftig. Soms gevaarlijk. Ik creëer daarom vaak een afstand; wie niet bevorderlijk is voor mijn welzijn moet daarom wijken. Vooral wanneer ik van mensen walg: wanneer ze hypocriet zijn, grenzen willen overschrijden of haantjesgedrag willen vertonen. Hoe kan ik dan over naastenliefde praten met zulke denkpatronen?

Conflicten los ik eigenlijk op met militaire strategieën – ik besef dat mensen vaak niet ‘willen’ om vreedzaam te leven. Er zijn mensen wie wijze woorden nooit zullen bereiken, noch capabel zijn om vergevingsgezind te zijn. Principieel ambieer ik naastenliefde, maar in de praktijk valt het tegen. Vooral bij mogelijke vijanden.

De Zen leert mij dat zelfverdediging mag. Maar de krijger in mij schreeuwt om de aanval. De weg naar het hogere bewustzijn leert mij om los te zijn van zulke perikelen. Toch voel ik de warmte van de vurige wraakzucht razen door mijn lijf.

Ik sta voor een kruising, een keuze. Kies ik het pad van de ‘monnik’ of die van de ‘krijger’? Mijn idealen wijzen naar die van het hogere bewustzijn, maar mijn lusten dringen me naar het primaire denken. Vecht ik tegen mijn natuur of omarm ik haar? Keer ik haar de rug om haar te overstijgen?

Mijn kracht is radeloos; natuurlijk is het gemakkelijk om niet te willen strijden als er geen strijd is. Zo gemakkelijk is het om te strijden wanneer de kans er toe doet. Want, is het naastenliefde om toe te kijken? Is het naastenliefde om afzijdig te blijven? Wat ís naastenliefde?

Hoe haat ik mijn vijand niet? Hoe walg ik niet van een walgelijk persoon? Waarom verdient iemand liefde, waarvan ik vind dat deze het niet verdient – tenminste van mij?

Liefde is geen loyaliteit. Liefde is geen contract. Liefde is een abstracte emotie die men associeert met iets of iemand. Liefde is een ‘geloof’ dat er iets goeds te vinden is in alles – al zit er een hoop stront omheen.

Eigenlijk is ‘naastenliefde’ een rechtvaardiging voor alles dat leeft; dat je niets mag veroordelen omdat jezelf niet beter bent. Het klinkt prachtig. Maar praktisch, nee.

Het werkt als je accepteert dat je niet beter bent dan een ander. Maar wat nou als je wèl beter bent dan een ander?

Stel, je hebt een absurd hoog IQ. Je bent fysiek sterker dan de meeste mensen om je heen. Je bezit veel vaardigheden. Je ambieert hoge principes. Je bent integer. Je bent dienstbaar. Je komt op voor zwakkeren. Je hebt een ijzeren geduld. Je ijver en inzet wordt geprezen door vele mensen. Nee, je bent niet perfect; noch streef je ernaar.

En dan zie je flapdrollen die niets meer dan zuurstof verspillen en als kankercellen door het leven gaan en niets toevoegen. Tja, hoe praktiseer je dan naastenliefde?

©2013, SamRain
Naastenliefde

Paranormaal Begaafd / Onverklaarbare Ervaringen

“Ik zie wat jij niet ziet – en de kleur is spook.”
                                                                        - Sam Rain

Ik heb waarschijnlijk de meest onnuttigste vorm van een paranormale gave: voorspellende dromen en visioenen. Helaas zijn ze van weinig betekenis: op het moment van voorkomen slaan ze nergens op en wanneer ze uitkomen, dan betekenen ze inhoudelijk niets. Daarom praat ik er nooit over – er zitten geen uitslagen van de Staatsloterij bij, of kunnen de wereld nipt op het randje redden.

Toen ik jonger was, een jaar of negen, had ik ze vaker. Vaak nare dromen, maar ook veel voorspellende dromen. Zo droomde ik over een vliegtuig die in het veste verte niet leek op een blauwwitte Jumbojet – totdat ik mijn eerste soloreis deed met British Airways.

De fascinatie voor een specifieke draak kwam voort uit een droom, waar deze als een soort beschermer naar voren kwam; ze resulteerde in permanente lichaamsinkt. Toeval – zou je denken. Echter toen ik tijdens een project terecht kwam in Japan, zag ik dezelfde draak. Een ‘beschermdraak’ notabene, veel gebruikt in decoraties voor de harnasuitrusting van de Samurai. Twee dagen nadat ik een Katana had aangeschaft.

Om het een mooi geheel te maken, ben ik nota bene geboren in een stuitligging – een ‘teken’ uit de hindoe-religie voor bovennatuurlijke krachten. Uit een bloedlijn van Pandits en Rishi’s (Geestelijken en Zieners) en het zou bijna genetisch te staven zijn. Maar voel ik mij als een Yomanda? Nee, laat staan Astrolijn-gekwalificeerd.

Ik ben te nuchter van geest om deze fenomenen als bruikbaar te zien; ik heb er geen beheersing over, laat staan dat ik het kan oproepen. Het komt net zo snel als het gaat. Geen drang om het te ontwikkelen.

Wat mij wel fascineert is het wetenschappelijke; is het een mogelijkheid en zo ja, hoe werkt het? Los van het voorspellende karakter, is de geest in staat om zulke ‘complexe’ berekeningen te maken? Zo nee, waar komt de informatie dan vandaan? Zouden we kunnen ‘toppen’ uit een kosmische wijsheid?

De meeste ‘begaafde’ mensen die ik ben tegen gekomen leken vooral te hallucineren; praten over aardstralen, aura’s en astrale projecties met een affiniteit voor vloekende kleding en goedkope kralenkettinkjes. Interessante onderzoeken blijken achteraf behoorlijk onvolledig of doorgestoken kaart.

Zijn voorspellende dromen gewoonweg de ‘business intelligence’ van neurologische informatie? Zijn het wanen of stille behoeftes van het onderbewustzijn? Een stiekeme wens voor superkrachten?

Er zijn een hoop vragen die een tv-programma niet kan beantwoorden. Er zijn teveel sceptici en aluhoedjes die voor troebel beeld zorgen. Nee, geen ambities om een waarzegger te worden. Maar zou het niet de moeite waard zijn om te onderzoeken? Want als het onomstotelijk waar is, dan is het als vaardigheid te gebruiken. En als het onwaar is, kunnen die onzinreclames eindelijk ook van de buis – en blijf ik nog evenveel nut hebben van mijn ‘gave’ (namelijk niets).

©2013, SamRain
Onverklaarbaar

Kung Fu als bevrijding

“Complexiteit komt uit eenvoud.”
                                                - Sam Rain

Iedereen zou Kung Fu moeten beoefenen; nee, niet om een paar poses te maken voor de spiegel en nee, niet om de treintuig eens een goed lesje te leren. De pracht van Kung Fu zit in de harmonie van de geest – een innerlijke vrede.

Onze geest verbruikt de meeste energie in ons lichaam; van onze dagelijkse hoeveelheid benodigde KiloJoules eisen de hersenen het meeste op. Vaak zijn we bezig met het ontwikkelen naar de buitenwereld toe en veel minder leggen we de aandacht naar ons innerlijk.

Bij meditatie denkt men vaak aan ‘stilzitten’ of zweverig bezig zijn. Toch is het een praktische zaak om te mediteren; zelfbewustzijn komt voort uit zelfreflectie. Je hoeft geen Boeddha te worden, laat staan zoekende te zijn naar een ‘verlichte’ toestand om meditatie plaats te geven in je leven.

Door ervaringen veranderen we en we groeien iedere seconde naar het einde. Onze dromen veranderen in ambities, we hopen op voorspoed en tegelijkertijd verwachten we teleurstellingen. Ons leven is één groot project. Maar evalueren we ook? Want de meeste staren zich blind op de resultaten, om de inspanning en emoties te negeren. Je identiteit is namelijk ook een belangrijk deel van je leven – de “werker” van je geest.

Kung Fu is vormloos; net zo abstract als je geest. Met Kung Fu geef je vorm aan een klein deel, om terug te gaan naar het vormloze. Je schept en keert terug naar de bron. Geen resultaten, maar evaluatie. Geen ritueel, geen plan.

Vaak willen mensen Kunng Fu overdragen met allerlei kennis – ‘chi’, drukpunten, stromingen, aarden en dergelijke. Maar dat is bijzaak, religie. Kung Fu is scheppen, onder een doel op zich; vaak ontdek je hetzelfde, maar krijgt het een nieuwe betekenis. Je ademhaling reguleert je toestand en je beseft zonder te zoeken wat je bezighoud. Maar niet om het op te lossen – je geeft vorm en maakt het weer vormloos.

Neem een half uurtje een ‘timeout’ van de wereld. Geen telefoon, geen e-mail, geen klusjes. Misschien het slimst helemaal aan het begin van de dag. Bij absolute stilte of een rustig muziekje (zonder inhoudelijke tekst) is een voorkeur, en ga je staan. Sluit je ogen en beweeg zonder plan, zonder choreografie. Adem in, adem uit. Beweeg dat goed aanvoelt. Negeer gedachtes niet, maar laat je er ook niet door afleiden.

Het resultaat is afhankelijk van je verwachtingspatroon; zie het daarom als speciale tijd voor jezelf. Kung Fu is namelijk het meesterschap over jezelf – een pad die je bewandelt in harmonie met de wereld vanuit je innerlijke beleving. Je creeert een afstand door deze te verkleinen; minder uitwendig, meer van binnen.

Daarom is Kung Fu een mentaliteit; bewustwording van je rationele Zelf en daarin vertrouwt raken. Zodoende ben je als beoefenaar steeds minder afhankelijk van behoeftes die maar tijdelijke leegtes vullen.

Kung Fu heeft daarom geen ware meester; ze is de unieke samensmelting – wie Kung Fu beoefent is zowel leraar als leerling en bepaald zelf de ontwikkeling.

©2013, SamRain
KungFu

De Succesvolle Relatie

“...en ik vraag niet om je hand, maar om je vingers die wijzen op mezelf.”
                                                                                    - Bløf (Aanzoek Zonder Ringen)

Ooit, lang geleden – toen Australian een populair merk was en je met een tweedehands Puch nog de blits kon maken – dacht ik dat het leven als vrijgezel het mooist haalbare was. Ik had geen dromen over huisjes, boompjes of BMWtjes: relaties, verkering en alles wat er op leek hadden eigenlijk maar een enkel egoïstisch doel.

Serieuze relaties bleken achteraf gezien geheel niet serieus te zijn; misschien bindingsangst, laksheid of ‘handigheid’. Nooit nagedacht over de ‘toekomst’. En altijd de angst om te transformeren in een kalende buggyduwer met een zeikend viswijf ernaast. Bang om vastgeketend te worden door een Medusa vol complexen die over onzinnige dingen zou blijven doorratelen tot het moment dat Russische roulette ineens een goed plan lijkt.

Bladen staan er vol mee: vertrouwen, spanning en allerlei andere doelstellingen waardoor een relatie steeds meer op een taak lijkt dan de verbinding met je significant other. Dan heb je nog niche relaties: Friends plus benefits, de ‘open’ relatie, LAT, de platonische of de seksrelatie. Wat wel (of niet) belangrijk is in een relatie lijkt bijna een carrière op zich.

Een relatie is géén ‘sociale status’, zoals veel mensen het gebruiken. Ook is een relatie géén identiteit – vaak een verwarring, omdat je immers vanuit een ‘wij’ denkt – je bent nog steeds een individu. Een relatie is een persoonlijke aangelegenheid: een reisgezel voor het leven waar je ervaringen mee kan uitwisselen. Niet een contract om een hypotheek af te lossen, niet om baby’s mee te maken en zeker niet om met vrienden te socializen zonder een lege stoel naast je. Ze zijn voortkomend uit een relatie, maar niet haar definitie.

Men zegt vaak dat verliefdheid over gaat naar ‘houden van’ – de nieuwigheid vind je immers alleen maar intrigerend als het ‘nieuw’ is. Maar liefde is als een boom – ze groeit naarmate je haar ontwikkeld en koestert: sterker, groter en vermenigvuldigend. En deze liefde uit zich in vele facetten; van schouder naar zoen, van lach naar traan. Een ‘fellowship of the Ring’ tot Mordor en terug.

Daarom een paar mantra’s voor een ‘succesvolle’ relatie, die een leven meegaat (omdat die uit de bladen meestal komen van niet zo succesvolle relationisten):

Voor de man

1) Zij is geen bitch, jij bent gewoon een klootzak (als ze ongerust vaak belt)

2) Omdat je er ‘leuke’ (ahum) dingen mee kan doen, maakt haar geen speelgoed (zie haar als een mens)

3) Romantisch zijn betekent geen mierzoete muziek, een restaurant en rozen (romantisch zijn is haar in de ‘spotlight’ zetten, geen slap theater)

4) Geef haar complimentjes (hoe ze eruit ziet)

5) Kwets haar niet (zowel daden als woorden).      

 

Voor de vrouw

1) Hoe harder je een man claimt, hoe harder hij wegrent (als je ongerust te vaak belt)

2) Mannen leven niet om de rotklusjes te doen, noch ben je de bevelhebber (hij is niet je knecht)

3) Rol niet met je ogen als hij de plank mis slaat (hij doet dat écht niet voor

zich zelf en je verpest het voor je zelf)

4) Geef hem complimentjes (wat hij goed kan)

5) Kwets hem niet (inclusief afkeurende blikken).                                                                                               

                                   
©2013
SamRain

Succesvolle Relatie

Een Neurologische én Psychologische Eureka

“Bewustwording is de sleutel van alle deuren.”
                                                                        - Sam Rain

Een interessant onderzoek uit de neurologie bevestigt wat ik al dacht over de menselijke geest: het bestaan van ‘modi’ – een onderscheid tussen gemoedstoestanden. Het ‘apparaat’ waarmee we ons bestaan mee besturen heeft veel weg van een super geavanceerd computersysteem!

We hebben een primair en secundair karakter – ieder mens is voorzien van een oerinstinct; gedrag dat verantwoordelijk is om te kunnen overleven. Secundair is ons hogere bewustzijn, waardoor we rationeel kunnen denken. Ergens willen de meeste mensen geloven dat we het primaire overstegen zijn, maar dat lijkt een fabeltje te worden: het één is een fundament voor het andere.

Dagelijks verwerken onze hersenen een grote hoeveelheid signalen; onze zintuigen zijn als het ware invoerapparaten die gekoppeld zijn aan het centrale zenuwstelsel. Deze prikkels worden omgezet naar compacte informatieblokken indien ze nuttig zijn om te herinneren, verworpen indien ze dat niet zijn en in sommige gevallen vereisen ze onmiddellijke ‘verwerking’. In het laatste geval worden deze signalen (zowél in de psychologie als de automatisering) ook ‘triggers’ genoemd.

Bij gevaar bijvoorbeeld, maar ook andere ‘driften’ (Freud) zijn de prikkels gekoppeld aan ons oerinstinct. Feitelijk veranderd de activiteit en de hersenen van plaats – we denken niet meer, maar we reageren uit reflex. Ook andere fysiologische eigenschappen veranderen: hartslagtoename, transpiratie, pupilverwijding zijn enkele zichtbare veranderingen te danken aan adrenaline. Maar interessanter zijn de geestelijke eigenschappen: de ‘focus’ vernauwt zich (projectie), het vecht-vlucht-shock gedrag, de ongecontroleerde gedachtegang waardoor rationaliteit niet meer een voor de handliggende eigenschap is. Gevolgen: agressie, compulsief gedrag, impulsiviteit en hypergevoeligheid.

Door het wetenschappelijk bewijs kan men stellen dat in ieder mens deze oermodus schuilt en dat ‘driften’ de ketens ervan besturen. Ook kan er empirisch gesteld worden dat de overschakeling sterk afhankelijk is van signalen; de omgeving van de mens bepaalt in normale omstandigheden (dat wil zeggen zonder klinische afwijkingen) het gedrag van mensen door de informatie die deze daaraan onttrekt.

De ‘Eureka!’ in dit verhaal is dat dergelijke driften vaak centraal liggen in maatschappelijke conflicten en vraagstukken: waarom kunnen op het oog rustige mensen omslaan, waarom maken mensen onverklaarbare keuzes, waarom kan een groep hooligans een stad verbouwen?

Maar het prachtige komt nog; omdat het fysiologisch is én onze geest werkt als een apparaat kun je een overschakeling reguleren. Door je hartslag en ademhaling te beheersen, is het mogelijk om de adrenaline toevoer te doseren. Feitelijk zou je het zelfs neurologisch kunnen programmeren dat je door middel van een ‘vast’ patroon uit deze toestand ‘ontwaakt’ of zelfs kunt bewaken. Dat wil zeggen dat zaken als verslaving, agressie, angst, fobieën cognitief kunt aanpakken!

Het klinkt misschien Utopiaans – maar ik ben overtuigd dat het werkt. Immers worden dergelijke technieken al toegepast, alleen misten ze altijd een feitelijke onderbouwing!

©SamRain
Eureka!

Consultancy & Politiek: 7 handige tips

“Politiek is niet gereserveerd voor de regering.”
                                                                        - Sam Rain

Als consultant loop je vaak op eieren; wat je denkt en wat je zegt zijn vaak verschillend. Je moet het imago van je team intact houden én bewust zijn van de lange tenen van de opdrachtgever. Daarom een paar tips om omeletjes te voorkomen!

1. Zeik niet het werk van een ander af
Ja, het is prutswerk; vaak zie je het resultaat van een Oost-Europese gynaecoloog die timmerman moest worden. Echter heeft je opdrachtgever ervoor betaald – en is bewust van het prutswerk. Bevestigen mag, maar maak er geen naschouwing van!

2. Schiet niet in de verdediging, geef niet over
Soms is het prutswerk van een collega – en krijg je de volledige lading. Incasseer het en wend het gesprek de andere kant op; verkoop jezelf en stel de opdrachtgever gerust. Je collega’s afzeiken doet afbreuk aan jezelf.

3. Rapporteer feiten, negeer haantjescultuur
Waar er een slager is, wordt geslacht. Vaak beland je in een aflevering van ‘Dynasty’, GTST of de B&B. Toon de sociaal wenselijke empathie en negeer de dolksteken van mensen; jouw werk is feitelijk onderzoek – geen psychosociaal hulpverlener!

4. Overleg je bevindingen horizontaal
Wie verantwoordelijkheden heeft, voelt zich verantwoordelijk. Vaak is er veel ruimte voor verbetering – maar in plaats je te haasten naar het bestuur voor een krabbel, reflecteer je bevindingen naar de mensen met deze verantwoordelijkheden. Soms komt er bijkomstig een verborgen gebrek uit je ontwerp naar boven, maar vooral doe je dit voor politieke redenen; als mensen je medewerking verlenen, voelen ze zich snel gepasseerd als je ze ‘vergeet’.

5. Beperk je informatiestroom
Niet iedereen hoeft tekst en uitleg en eigenlijk is het beter om achtergronden en inhoudelijke informatie beperkt te houden voor de rapportage. Nieuwsgierige Aagjes dus niet voederen en doseer je enthousiasme. Roddels doen afbreuk aan je integriteit en je geeft kennismacht weg!

6. Profileer mensen nóóit negatief
Met sommige mensen heb je meteen een klik, anderen kun je een vallende piano toewensen. Echter zijn mensen net als het weer – veranderlijk. Collega’s zullen proberen te polsen naar het karakter van de klant, wat het verleidelijk maakt om de roddelmodus in te gaan. Als je dan toch advies wil geven:
“Wees formeel en punctueel.” (ongeduldige / druk-bezig)
“Komt met een handleiding.” (agressief / macho)
“Zeer ervaren.” (betweter, moeilijk mee te werken)
“Uniek.” (onprofessioneel, chaotisch, borderliner).

7. Zij zijn de ‘baas’
De macht raken machthebbers niet graag kwijt – de klant is de koning. Al draagt deze onzichtbare kleding. Probeer daarom ook niet te winnen bij dergelijke machtsspelletjes en richt je aandachtspunt op het werk wat je komt doen.

Blijf politiek correct; als consultant win je op duurzame relaties – continuïteit. When in Rome, eat like Romans!

©SamRain
Consultancy

BPM: Het bedrijf in kaart brengen / Kernprocessen markeren

“Een diagram zegt meer dan duizend analisten.”
                                                                        - Sam Rain

Presenteren is een vak – ongeacht tegenover wie je het doet. Een ecosysteem weergeven lijkt moeilijker dan het is – het begint altijd bij een kernactiviteit: een activiteit binnen het bedrijf waarmee het succes bepaald wordt in de eindresultaten.

Eigenlijk gaat het om ‘inkoop’ (ongeacht of dit komt uit een aantal grondstoffen of intellectueel eigendom), de ‘productie’, de ‘opslag’, de ‘verkoop’ en de ‘distributie’ van een product. Deze keten is voor ieder commercieel ingesteld bedrijf hetzelfde, al zou ze door één man (of vrouw) worden uitgevoerd. Bedrijven die uit meerdere vestigingen bestaan splitsen deze nog verder uit en voegen er twee ondersteunende zaken aan toe: transport en infrastructuur.

Ieder product zou gezien kunnen worden als een passagier die met een trein (transport) slechts eenmaal de route begaat; iedere afdeling / vestiging stelt een station voor. De signalen waardoor er geen ongelukken gebeuren en om te zorgen dat passagiers efficiënt kunnen uitstappen door mededelingen mag je rekenen tot de infrastructuur. Helaas is de realiteit nooit zo strak als een schematische weergave...

BPM is gelukkig behoorlijk ‘hippie’ – processen zijn verbonden maar kernactiviteiten zijn binnen het ‘superproces’ als planeten die draaien om de zon – het bestuur draagt indirect de hele keten zonder de activiteiten individueel aan te sturen.

Vaak gaan consultants voor kernprocessen in de verkoopactiviteit; ze zien de meerwaarde in directe resultaten. Op zich is dat niet verkeerd – echter tuimelen velen in dezelfde valkuil, namelijk dat een optimalisatie binnen een proces óók gevolgen heeft voor de keten; inclusief voorliggende kernactiviteiten.

Een kernproces heeft een ‘genererend’ effect en is vaak het hoofdproces binnen een kernactiviteit. Dit zijn tevens de processen die gecontroleerd (in de context van besturing) kunnen worden. Uit kernprocessen vloeit informatie die doorstromen naar een volgende activiteit, waardoor ze een kritisch karakter krijgen.

Iedere kernactiviteit heeft een kernproces. De complexiteit van het proces is afhankelijk van het ontwikkelingsstadium waar het bedrijf zich in bevindt. Ze fungeren als het startpunt van alle andere processen en kunnen daardoor efficiënter beheerd worden. Zonder kernprocessen is het een relatief zware uitdaging om gegevens te oogsten – een essentiële taak om optimalisatie en werkelijke kostenbesparing te bewerkstelligen.

Om deze kernprocessen te vinden, hoeft men de ‘keten’ slechts te schetsen, waarna iedere kernactiviteit voorzien kan worden van een basisontwerp. Het alternatief is dezelfde informatie te extraheren uit mensen en documentatie – een duur, pijnlijk proces van maanden versus een paar dagen gericht vragen stellen!

©SamRain
BPM/Kernprocessen

BPM: Het bedrijf in kaart brengen / kernacitiviteiten volgen

“Je persoonlijke mening en je objectieve conclusie zijn zelden gelijk.”
                                                                                                            - Sam Rain

Consultants noemen het ‘bedrijf’ met al haar facetten vaak een ecosysteem; geen bedrijf werkt hetzelfde, laat staan met dezelfde mensen. Zo gaat men meestal het avontuur in als pionier, bioloog en wetenschapper – om tot ontdekking te komen dat onder elke steen wel iets belangrijks te vinden valt.

Echter is de ‘primitieve’ kaart slechts een navigatiemiddel; wie zich in de val laat lokken om een Winkler-Prins te creëren, ontdekt snel genoeg dat geschatte projecttermijnen altijd te kort zijn om ieder struikje te documenteren. Het ecosysteem ‘snel’ vaststellen aan de hand van zoölogie – door te kijken wie waar werkt – is niet zo zeer ineffectief. Maar het kàn sneller.

Om het verhaal filosofisch te houden, houd ik het bij een oerwoudbegrip: volg de rivier met de stroom mee. In het geval van BPM zijn het twee rivieren die je het beste kan volgen om het ecosysteem praktisch in kaart te brengen, namelijk de ‘goederenstroom’ en de ‘informatiestroom’ (twee logistieke begrippen inderdaad). Goederen zijn ‘alles’ wat leid naar een eindproduct met ‘fysieke’ eigenschappen. Informatie is ‘alles’ in de vorm van gegevens dat aanzet tot ‘actie’.

Het mooie van deze rivieren zijn de praktische eigenschappen: alle stromen hebben een herkomst en leiden ergens naar toe. Goederen komen voort uit grondstoffen, en informatie komt van de bestuurders. Samen komen ze terecht bij de zee – de markt.

Afdelingen zijn de bronnen van informatie – iedere activiteit binnen een afdeling bewerkt goederen waarna ze verder kunnen stromen. Vaak zullen deze activiteiten complexer worden naarmate de stroom vordert – de keuze welke goederen van het grootste belang zijn voor de onderneming is daarom essentieel: volg eerst de grote rivier, dan de zijstroompjes. BPM toepassen is een cyclus; hoe vaker je de cyclus doorloopt, hoe meer je informatie uit het ‘verleden’ kunt hergebruiken!

Elke afdeling zal daarom een verantwoordelijkheid hebben – ze speelt een cruciale rol. Rollen zijn géén individuen; immers is een bedrijf van nature een collectieve samenwerking. Wanneer er sprake is van een ‘systeem’, is de veelgemaakte fout om deze te ‘scheiden’ van menselijke interactie – een apparaat kan zich profileren als een voltallige afdeling of een enkele rol in beslag nemen. Alle rollen binnen een ecosysteem dragen namelijk (in gezonde omstandigheden) bij aan de beweging van eindproducten naar de markt.

Het verschil met BPM en logistieke processen is bijna niet te maken. Toch zijn ze verschillend: logistiek maakt een duidelijke scheiding en draait om pure kostenbesparing. De BPM strategie legt de focus op inzicht en efficiëntie, die leiden naar kostenbesparing én ontwikkeling. Het in kaart brengen van het ecosysteem (met de BPM gedachte) wijkt daarom sterk af tussen BPM en logistiek.

Uiteindelijk zijn BPM processen driedimensionaal; wie de initiële ‘satellietfoto’ maakt, let dus gemakswijze niet op wat er dagelijks gebeurd op de grond – tenzij er sprake is van knelpunten. En dat is pas aan de orde nà het in kaart brengen van de organisatie, omdat een verandering in een keten altijd een kettingreactie teweegbrengt. Met soms nare gevolgen als er geen bewustzijn is van het volledige proces!

©SamRain
BPM; kernactiviteiten