Een vaardigheid zoals knippen, breien of autokennis moest zowel een lust als een last zijn binnen onze familie. Familiebezoekjes werden vaak gebruikt voor de APK van de jaren ’80, een gebreide trui naar wensen werd een massa product op verjaardagen en nieuwe schoenen werden vaak per 30 paar gekocht tegen korting. Het nadeel was dat je auto over tien jaar klaar was, de panda op je trui een ijsbeer werd dankzij het meest verwende neefje, en dat jij bij een laat bezoek tenenkrommend de week moest doorkomen omdat je een maat te kleine schoenen hebt aangetrokken, die je uit haast moest kiezen uit 30 op elkaar lijkende schoenen.
Het ergste was de bloempot tante, verantwoordelijk voor het haar van alle jeugdigen die pech hadden om in de val te trappen om gezellig mee te gaan naar familie in een dorp verder. Pas wanneer de auto de straat in reed van de bloempot tante, besefte je maar als te goed welk lot er in het vooruitzicht zat. Angstzweet en met trillende handen nog voor het laatst spelen met de lengte van je haar...
Binnen zaten dan al de andere veroordeelden, ontdaan van bovenkleding en sokken, en gedeprimeerd gekleed in een KOMO-vuilniszak welke voorzien was van een snel geknipte opening. Op de kruk zat dan al een neef met een bloempot op zijn hoofd en waar mijn tante driftig omheen knipte en ongenadig mis knipte in je oor vanwege het gekwebbel van de andere tantes. Nadat er hooistapels van haar neerdwarrelde op de KOMO’s en op de vloer, gebruikte tante de speciale borstel (lees: grondveger) om de laatste haren uit te kloppen waarna je gecommandeerd werd om meteen te gaan douchen. Gel was uit den boze; alleen Brylcream of kokosvet was beschikbaar om het misbaksel in model te brengen.
Zo eindigde dan een bezoek aan de bloempot tante – een trauma, een identiek kapsel als je rotneven, pijnlijke oren door de schaar, prikkende ogen van de goedkope shampoo en high foor kokosvet aroma.
The End.
©SamRain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten