“De
juiste keuze maakt je zelden populair.”
- Sam Rain
- Sam Rain
Voor sommige mensen is de juiste keuze maken,
een gemakkelijke. Maar de morele keuze maken wanneer de norm immoreel is, dat
vergt de nodige moed. Vaak is het offer groot – de invloed van de meerderheid
is niet altijd goed in te schatten. Bezwijk je onder druk, of blijf je staan
achter de principes waar je in gelooft?
Er zijn vele situaties geweest waardoor ik ben
gezwicht vanwege groepsdruk en keuzes heb gemaakt die niet juist waren. Hoe
spreek je immers je vader of moeder tegen? Neem de politie bijvoorbeeld; van
jongs af aan heb ik geleerd dat politie de lastige mensen waren. Als ze naar
familie zouden vragen, dan hoorde ik te zeggen “Weet ik niet”, “Die waren hier
niet”, “die zijn er niet”. Simpele regels waren ook van toepassing: niet
binnenlaten, niets zeggen. Zo heb ik waarschijnlijk onbewust het
opsporingsapparaat honderden keren gedwarsboomd.
Geweld gebruiken is mij aangeleerd, met name
de overdaad. “Gewoon tien keer slaan”, “Tussen de ogen”, “kapot schoppen en
schoenen verbranden”, “wees een stap voor”. Zelfs op momenten dat ik overtuigd
was van een overwinning, schreeuwden mensen om mij heen verder te gaan. Van
mijn ooms leerde ik wraak: een oog voor ogen, een tand voor een kaakfractuur.
De juiste keuze is mij sneller afgeleerd, dan school mij kon aanleren. “De
vuile was niet buiten hangen”, wat inhield dat lijfstraffen nooit gedeeld
werden op school, of wie dan ook buiten de familie. Straatroven en
winkeldiefstal waren een schande – maar 2 kilo hash in je reistas, dat was iets
wat je deed voor je familie. Stelen van instanties was uiteraard ook
toegestaan. Want de overheid waren dezelfde blanken die het Moederland hadden
bestolen. Eerlijk zijn, hulp vragen en geen misdaden begaan – dat wist ik al,
dankzij school, snel te begrijpen. Probleem is dat wanneer je familie deze
dingen niet waardevol achten, en de tegenpolen omarmen, accepteren een zeer
voor de handliggende keuze is. De foute keuze.
Je vrienden uikiezen die je familie zal
accepteren; weten dat ze een ‘nut’ moeten hebben en ze discrimineren op ras,
geaardheid en ‘respect’. Vrienden die conform je families normen zijn:
gewelddadig, sluw en imponerend. Want omgaan met ‘mietjes’, dat maakte mij een
mietje. Vrijwillig iets doen, was uitbuiterij – het was beter om zwart te
werken (en nota bene qua leeftijd al illegaal) voor familie.
Erkenning kreeg ik pas door vechtpartijtjes en
elektronica handeltjes. Toen ik mijn eerste gevangenisstraf kreeg, werd ik
feestelijk onthaald. Ik kreeg ‘respect’ omdat ik meedeed met mijn ooms aan
mishandeling ‘voor familie eer’, dat ik zelf ‘gevaarlijke’ contacten had. Maar
dit waren allemaal foute keuzes; keuzes om anderen te bevredigen.
Dezelfde persoon was ooit het slimste jongetje
van de klas, deed ooit braaf zijn huiswerk en het liefst twee weken vooruit.
Dezelfde persoon die ooit tekende voor de schoolkrant en kinderpostzegels heeft
verkocht. Dezelfde persoon die een werkstuk maakte over hongersnoden in Afrika,
dezelfde persoon die een WNF-ranger wilde zijn. Dezelfde persoon die op de
basisschool opkwam voor de zwakkeren.
Dezelfde persoon die, door groepsdruk, verkeerde keuzes heeft gemaakt. Tot aan vandaag.
Dezelfde persoon die, door groepsdruk, verkeerde keuzes heeft gemaakt. Tot aan vandaag.
©SamRain
Keuzes maken
Keuzes maken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten